Ryder Cup (5) – het strijdtoneel

We blikken deze week vooruit op de Ryder Cup. In deel 5 kijken we naar het strijdtoneel: Le Golf National. Waar gaan we het meeste spektakel zien?

Uit Golfers Magazine: Ryder Cup (5)

Hier gaat het gebeuren...

Vanaf morgen vormt de Albatros Course van Le Golf National het toneel voor de 42ste editie van de Ryder Cup. Dit zijn de holes waar we het meest van verwachten.

Hole 1 – par-4 – 419 meter

De eerste slag op de Ryder Cup is een van de moeilijkste slagen die er zijn. Legio zijn de verhalen over gearriveerde spelers die met knikkende knieën nog maar net hun bal op de tee konden krijgen, en misselijk van de spanning geen idee hadden hoe ze de bal ooit op de fairway gingen krijgen, hoe breed deze ook was. Op de par-4 eerste van de in 1990 geopende baan zal dat niet anders zijn, sterker, het is misschien nog wel een tandje erger.

De hole is niet alleen smal, wie door de adrenaline te lang is vanaf de tee, kan zijn toernooi misschien weleens beginnen met een waterbal. De hindernis begint op 290 meter vanaf de tee waardoor een driver niet de goede club is. Aan de andere kant wil je ook weer niet te kort zijn. De tweede slag moet over het water naar een schuin liggende en daardoor ondiepe green, waarachter een paar bunkers liggen. Hoe korter de club, hoe liever het je is.

Hole 2 – par-3 – 210 meter

Een par-3, maar zeker geen hole om tot rust te komen. Niet alleen zullen de heuvels achter de green van hole een en de tee van hole twee vol staan met publiek, tussen tee en green ligt slechts water.

Ook deze green – die misschien wel een club lager ligt dan de tee – is ruim maar niet diep. Het breedste deel telt veertien passen, het smalste deel slechts negen. Water voor de green, veel zand erachter. Niets rustig in de ronde komen. Na twee holes weet je direct waar je aan toe bent.

Hole 5 – par-4 – 405 meter

Het is relatief natuurlijk, maar volgens de directeur van Le Golf National, Paul Hermitage, is dit – samen met hole zes – de enige hole op de baan waar spelers even 'tot rust kunnen komen'. Plein Gaz is 405 meter lang, en alleen links van de fairway dreigt wat gevaar met drie bunkers vanaf meter 236 tot en met meter 288. De fairway is echter zó breed dat het onwaarschijnlijk is dat ook maar één van de 24 spelers deze bunkers gaat vinden, al is het wel even opletten bij de slag naar de green.

Ter linkerzijde liggen maar liefst vier bunkertjes elke onnauwkeurige approach op te wachten. Dan is hole zes misschien wel nóg relaxter. Geen enkele bunker, 381 meter van tee tot green. Als er al 'gevaar' loert dan is het op de green: deze is 44 meter diep en telt drie plateaus. Als je hier winst wilt pakken, zal het met je putter moeten gebeuren.

Hole 15 – par-4 – 408 meter

De laatste vier holes van de baan worden vaak in een adem genoemd. Vier ijzersterke holes waarvan er drie pal voor het clubhuis – en nu dus de enorme grandstand – eindigen, staan garant voor een spectaculair slot van de ronde. Niet alle partijen zullen hole achttien halen, het gros komt echter geheid op de vijftiende, die de angstaanjagende naam 'De Rechter' heeft. Veilig lijkende voorsprongen zullen gaan wankelen. Hoop die vervlogen was, laait weer op.

Het landingsgebied voor de afslag is ruim zat, al loert het gevaar dat je te lang bent, waardoor het water in het spel komt. Hoe korter de slag die resteert naar de op een eiland gelegen green, hoe liever het de meesten zal zijn. Het punt waar je 135 meter over hebt naar het midden van de green, is het breedste deel van de fairway. Ga de approach met die club maar vast oefenen.

Hole 16 – par-3

Na de rechter wacht de oproep, maar niemand zal deze par-3 licht nemen. Niet de lengte (van 112 tot 177 meter) maakt de hole lastig, wel de green – slopend naar van achter naar voor – en de mogelijke pinposities. Als de vlag helemaal voorop staat is het niet verstandig deze aan te vallen, terwijl tegelijkertijd, bij een te conservatieve benadering, een hele lastig putt resteert. Als de vlag links staat is er tussen de voorkant van de green en achterliggende bunker maar een paar meter beschikbaar.

Hoe goed de spelers van beide teams ook zijn, dit is niet het moment om een bunkerslag richting waterhindernis te hebben. Misschien gewoon voor het midden van de green gaan, hopen op een lange putt voor birdie en anders zeker zijn van je par. Maar ja... zoveel holes zijn er niet meer...

Hole 18 – par-4 471 meter

Na de lastige zeventiende (lang en all the way uphill) vormt La foule het slotstuk van de ronde. Het is nú al jammer te weten dat niet elke match de achttiende gaat halen. Niet alleen omdat voor ons kijkers de wedstrijden niet lang genoeg kunnen duren, ook omdat maar weinig slotholes spectaculairder zijn dan deze. Vanaf de voorkant van de championshiptees is hij 431 meter lang, van de achterkant een indrukwekkende 477 meter. Niet voor niets is de hole voor greenfeespelers een par-5.

Wie het Frans Open door de jaren een beetje gevolgd heeft, weet dat het hier kan spoken. Om de eilandgreen te houden wil je een zo kort mogelijke club naar binnen hebben, maar wie zijn drive wat lang slaat, loopt het risico een nat pak te halen omdat de fairway aan de linkerzijde – en helemaal tot aan de green – een grote waterhindernis heeft. Tel hierbij op dat er alleen al op de grote tribune achter de green een kleine achtduizend man zit, er een veelvoud daarvan langs de fairway staat, en deze approach misschien wel bepaalt of jouw team straks al dan niet met de kleine gouden beker op het podium staat. Spanning verzekerd.

Dit artikel van Martjin Paehlig stond eerder in Golfers Magazine 7. De foto's zijn van Bert van der Toorn.