Mulligan

'Als je alles in je carrière nog een keer zou mogen doen, wat zou je dan anders doen?' Ik heb een kleine collectie adviezen voor slim trainen op een rij gezet, nadat ik jarenlang het verkeerde heb gedaan. Al doende leert men…

Sla je driver – En vaak. Als ik iets anders had moeten doen was het het trainen van mijn driver. Een uur per dag, 100+ ballen, zorgt voor een sterk lichaam, zuiverder raken en veel zelfvertrouwen. Even tien ballen slaan aan het einde van de sessie is geen trainen, dat is luiheid.

Sla je lange ijzers – Bijna alle pro’s en goede amateurs oefenen met een ijzer-7 of 6. Leuk, maar volstrekt oninteressant. Deze ijzers zijn te makkelijk en vergevingsgezind. Je slaat ze ook niet zo vaak in een ronde. Je ijzer-3 of 4 daarentegen sla je vaker (van de tee, naar par-5 holes), zijn moeilijker en hebben veel meer impact op je score. Als je deze goed raakt, weet je dat je techniek en tempo in orde zijn.

Train je wedges – En dan een hele specifieke afstand: 90-120 meter. Controle over de richting en afstand in deze range zorgt voor heel birdies, ik sloeg ze namelijk zo’n 8 a 10 keer per ronde. Daarentegen sla ik maar vijf ballen tussen de 30 en 70 meter in een heel seizoen (!). Dus is het volstrekt zinloos om hier uren aan te besteden. Mijn hele jeugd heb ik op autobanden, vlaggetjes, oliedrums en emmers gemikt die ik elke 10 meter had neergezet; complete tijdverspilling.

Chip, chip, chip – Veel korte chips oefenen, zorgt voor een hele goede controle over je handen en de rest van je lichaam, en dit vertaalt zich naar meer balgevoel in je hele spel. Pitches van 50 meter zijn sexy, maar met up-and-downs van 15-20 meter verdien je geld of stablefordpuntjes. O ja, chip ze altijd met dezelfde stok, er zitten niet genoeg uren in de dag om met 4 wedges alles te finetunen, het is beter om heel goed te worden met één stok.

Putten tot je rug pijn doet – Mijn puttinstructies in dit prachtige blad zijn altijd uitgebreid, maar wil je het simpel houden? Train dan putts van twee meter met een aantal tees rond de hole. Van één meter maak je er te veel om scherp te blijven, van drie meter mis je er te veel om vrolijk te zijn. Van twee meter krijg je de perfecte combi van lijn, snelheid, lezen en concentratie. En de tees kun je daarna gebruiken om lange putts en chips in de buurt van de hole te laten stoppen. Daarbinnen maak je ze toch wel.

(Deze column van Jurrian van der Vaart stond eerder in de rubriek 'Baanbesluit' in Golfers Magazine 9)