Hardest ticket in sports

Als er één toernooi is waar je naar toe mag, welke kies je dan. Ga je naar The Open, de Ryder Cup of wordt het toch The Masters?

the masters

Als er één toernooi is waar je naar toe mag, welke kies je dan. Ga je naar The Open, de Ryder Cup of wordt het toch The Masters?

Enige twijfel zal er wel zijn bij de meeste mensen. De Ryder Cup is toch ook een evenement dat je eens gezien moet hebben. Ondanks de moeite die het kost om er een kaartje voor te kopen is het relatief bereikbaar. Zeker als de wedstrijd aan deze kant van de oceaan wordt gespeeld en je er zelfs met de auto naar toe kan, zoals dit najaar met Le Golf National het geval is.

Voor The Open is de haalbaarheid nóg veel groter. Met de auto naar de overkant is lastiger – hoewel, met de boot en/of de treintunnel kom je een heel eind – maar kaartjes zijn daarentegen nimmer een probleem. Het bordje 'Uitverkocht' wordt nooit op de kassa's gehangen. Niet omdat er geen interesse is – met ruim tweehonderdduizend toeschouwers is het immer gezellig druk – maar omdat ooit bedacht is dat iedereen die aan de kassa komt altijd recht heeft op toegang.

Nee, dan The Masters. Een kaartje voor het toernooi op Augusta National wordt ook wel 'the hardest ticket in sports' genoemd en die naam komt niet uit de lucht vallen. Het gros van de kaarten gaat jaar in jaar uit naar dezelfde mensen. Wie eenmaal in het bezit is van zo'n kaart - de procedure daarvoor is schimmig en het aantal onduidelijk - betaalt jaarlijks zo'n driehonderd dollar en heeft daarmee onbeperkt en voor altijd toegang. Jaarlijks gaat dan ook slechts een klein aantal kaarten in de losse verkoop, waarbij 'los' staat voor mensen die zich op enig moment hebben aangemeld. Een kaartje voor de oefendagen doet bij officiële winkel $75,-, voor de wedstrijddagen ben je ook nauwelijks meer dan honderd dollar kwijt.

Dat in het zwarte circuit een veelvoud daarvan moet worden afgerekend zal niemand verbazen. Al was het maar omdat het doorverkopen van je kaartje niet zonder gevaar is. De patrons met een vast ticket die betrapt worden op het doorverkopen van hun kaartje komen niet alleen dat jaar zelf niet binnen, ze komen er nooit meer in. En wie op straat betrapt wordt op het verkopen van een toegangsbewijs wacht hetzelfde lot, al krijgt diegene er als bonus een fraai mugshot in de plaatselijke krant bij cadeau. Het is een van de vele zaken die op Augusta National net even anders is dan elders. Het niet rennen, het strikte telefoonverbod, de bijzondere broodjes en dus het moeilijk verkrijgbare kaartje.

Een kaartje of een persaccreditatie zat er dit jaar ook niet in voor Golfers Magazine, maar vier dagen lang zitten we aan de buis gekluisterd. Met een bos sterk geurende bloemen naast de tafel om de bloemenpracht van Augusta na te bootsen, en een boterham met sambalsmeerkaas onder handbereik op ons bord, doen we gewoon net alsof we er wel zijn.

Laat die marshal die ons verbiedt naar de keuken te rennen voor een nieuw biertje maar komen.

World
  • Getty Images