Dromen

Het hoogste doel voor menig golfer is de PGA Tour, en anders toch zeker de Europese Tour. De weg naar de top is echter lang en voert de talenten langs de Challenge Tour en in veel gevallen ook langs de Pro Golf Tour. En deze week dus naar Broekpolder.

Het Duitse satellietcircuit bewees in het verleden een uitstekende springplank te zijn voor Nederlandse (en buitenlandse) talenten. Zo deed ene Martin Kaymer er zijn eerste professionele ervaringen op, op wat toen nog de EPD Tour heette, net als Joost Luiten dat in 2007 deed.

Nederlands succes was er door de jaren heen in ruime mate. Reinier Saxton, Richard Kind, Floris de Vries, Wil Besseling het zijn zomaar een paar spelers die zich via het circuit de mores van het vak eigen maakten en er hun eerste successen vierden of eerste teleurstellingen opliepen.

Dat een plek bij de beste vijf van de Order of Merit – waarmee promotie naar de Challenge Tour wordt afgedwongen – niet zaligmakend is, bewezen nog veel meer spelers. Het niveau op de Pro Golf Tour wordt weliswaar steeds hoger, het verschil met het navolgende circuit is enorm. Vraag het al die jongens – opnieuw zowel Nederlanders als buitenlanders – maar, die na een succesvol jaar op de Pro Golf nauwelijks overeind konden blijven op de Challenge Tour.

En dat zijn dan nog de mannen die er in slagen om bij die beste vijf te eindigen ook, iets wat bepaald geen sinecure is. Wie aan het eind van de rit voldoende prijzengeld op heeft gehaald, heeft bijna elke week moeten spelen, en – belangrijker nog – nauwelijks een zwakke week mogen hebben.

De prijzengelden zijn laag. Wie niet in de top eindigt had net zo goed de cut kunnen missen. Die paar honderd euro die een dertigste plaats oplevert zet weinig zoden aan de dijk. Zelfs als je wel in de top meedraait is het leven op het circuit bepaald geen vetpot. Zo eindigde een Robbie van West als zevende op de ranking van 2017 maar verdiende hij nauwelijks meer dan zeventienduizend euro. Met wedstrijden over heel Europa weet je dan dat daar geld bij moet. Dat gold zelfs voor nummer 1 Von Dellinghausen die ook nog geen dertigduizend euro bij elkaar speelde. Dan moet je dus wel heel graag willen. 

Om maar te zwijgen over al die topamateurs of neo-professionals die er nauwelijks in slaagden een rondje onder de 75 binnen te brengen in hun jacht op hun droom. Zo goed als ze waren bij de amateurwedstrijden, zo zwaar blijkt spelen 'om het echie' ineens te zijn. Niet zelden levert een heel seizoen maar een paar tientjes prijzengeld op, bij lange na niet genoeg om de frustratie ook maar enigszins weg te wissen. De bankrekening leeg, een droom in duigen.

Toch is het goed dat het circuit er is. Heel goed zelfs. Als springplank, maar ook als testcase. Hoe goed ben je werkelijk? Is het leven als professional wel echt wat voor je? Heb je het in je, wil je er alles voor geven?

Deze week strijkt het circus neer op Broekpolder en maar liefst 42 (!) Nederlanders hebben een startbewijs gekregen. Jonge professionals, piepjonge amateurs, gelouterde pro's, allemaal mogen ze deze week in Vlaardingen hun kunsten laten zien op het twee na hoogste Europese niveau.

De weg naar de absolute top is lang, maar misschien begint hij wel op eigen bodem.