Interview: Luiten's 2018

2018 verliep niet zoals hij zich had voorgesteld. De start was, met een vroege overwinning, goed en volgens plan, daarna gooide een blessure roet in het eten.

joost luiten

'Op de Race to Dubai 2018 eindig ik als 55ste. Door de blessure aan mijn pols heb ik maar veertien toernooien kunnen spelen. Dan is plek 55 natuurlijk niet slecht. Als ik in de zomer alle grote toernooien had kunnen spelen, was ik normaal gesproken zeker in de top-20 van de Race to Dubai geëindigd. Maar aan "als" heb je niets', schreef Joost Luiten kort na het slottoernooi van het seizoen op zijn website.

Voor de negende opeenvolgende keer nam hij deel aan de seizoensontknoping en is hij dus bij de beste 65 geëindigd, maar toch is Luiten niet tevreden over 2018. Reëel als altijd, is hij de eerste om dat te erkennen. 'Dit jaar is anders gelopen dan ik had gehoopt en verwacht.'

De start van het seizoen was prima voor de Nederlandse nummer 1. In de Desert Swing was zijn spel nog weinig opzienbarend (T48 en MC) maar in de twee wedstrijden daarna was er een steil opgaande lijn. Luiten werd elfde in Maleisië en legde in de daaropvolgende wedstrijd zelfs beslag op de titel, de zesde zege op het hoogste niveau voor de Nederlander en vooral ook de gehoopte start van het seizoen.

In Oman boekte Luiten de zesde zege uit zijn loopbaan.

'Ik heb wel vaker gezegd dat als je een loopbaan hebt waarbij je regelmatig wint, je altijd tevreden terug kan kijken. Maar de zege in Oman was meer dan alleen mijn zesde overwinning, het kwam ook op een perfect moment in het seizoen. Je wilt die zege altijd zo snel mogelijk op zak hebben, maar helemaal in een Ryder Cup-jaar. Je weet dat je als rookie echt flink je best moet doen om je te kwalificeren voor het team. Eén, misschien zelfs wel twee keer moet winnen, tenzij die ene winst in een Major is natuurlijk.'

'Plaatsing voor de Ryder Cup was het afgelopen seizoen hét doel. Als je aan het begin van het seizoen niet weet of je in de Majors zit, dan hou je daar in je planning aanvankelijk geen rekening mee, eerst maar eens stijgen in het klassement, maar de Ryder Cup was zeker waar ik naartoe wilde werken dit jaar. Zoveel kansen om deel te nemen aan dat evenement zijn er tenslotte niet. Dus ja, dit was wel de start waar ik op hoopte, zeker toen ik daarna ook nog negende werd in India.'

Opluchting

Hij heeft de top-10-notering van begin maart in het Hero Indian Open nog niet genoemd, of hij plaatst al een kanttekening. 'Ik werd dan wel negende, maar mijn pols voelde daar absoluut niet goed. Eigenlijk al heel snel na terugkomst uit Oman begonnen de klachten. Het voelde wat stijfjes, ik kon niet lekker swingen, maar zorgen maakte ik me nog niet. Na India kwam het gevoel dat het niet goed zat wél flink opzetten. Van last werd het pijn, die me echt hinderde in mijn spel. Ik heb toen ook – in samenspraak met mijn team – besloten me af te melden voor het World Golf Championship Matchplay. Dat was aan de ene kant een moeilijke beslissing – je weet dat als je daar een goede week hebt, het hard kan gaan – maar aan de andere kant ook helemaal niet. Een weekje rust zou de oplossing niet zijn, en door het WGC te laten schieten had ik ineens een gat van drie, vier weken waarin ik mijn pols écht rust kon geven. Dat was ook nodig ook, want ik kon gewoon niets meer. Als topsporter ben je gewend aan pijn, dat heb je eigenlijk altijd, maar hier was niet mee te spelen. Ik kon geen normale swing meer maken en dan gaat het ook steeds meer in je hoofd zitten.'

'Echt zorgen maakte ik me zoals ik al zei niet – uit de eerste scans was al gebleken dat er niet iets kapot was – maar als je ondanks weken rust helemáál geen vooruitgang boekt, dan wordt het wel steeds zwaarder. Fysiek, maar vooral ook mentaal. Hoe lang moet je doorgaan met niets doen? Als "rust" de oplossing is, maar er gebeurt maar niets, dan wordt het een soort oneindig wachten. Eerlijk gezegd voelde ik me vooral opgelucht toen dokter Koch zei dat we het beste konden gaan opereren. Natuurlijk baalde ik enorm dat er op dat moment ook een streep door de Ryder Cup ging. Maar het was een hele opluchting dat hij zei zeker te weten dat ik drie maanden na de ingreep weer zou kunnen spelen, dat ik er in principe weer tien jaar tegenaan zou kunnen. Deze blessure was dan wel aan dezelfde pols als die van tien jaar geleden, de problemen waren onvergelijkbaar. Langdurige overbelasting was de voornaamste oorzaak van dit probleem en door de manier waarop Koch erover sprak, kon ik me goed neerleggen bij een operatie. Alles om er straks weer die tien jaar tegenaan te kunnen.'

Eigenwijs

En zo zat Luiten voor de tweede keer in tien jaar tijd in de lappenmand met polsproblemen. Hij miste de Majors, zakte weg op de wereldranglijst, wist dat plaatsing voor de Ryder Cup onmogelijk was en miste ook nog eens 'zijn' KLM Open. Al had het een haar gescheeld of hij had wel aan de start gestaan op The Dutch...

'Er zijn mensen die denken dat het een publiciteitsstunt was, maar toen ik een paar weken voor het KLM Open uit het gips ging, was ik er echt van overtuigd dat ik mee zou kunnen doen. Ik maakte een paar swings en die voelden zo goed dat ik meteen mijn management opbelde met het verzoek me in te schrijven voor het toernooi. Ik wilde sowieso mijn opties openhouden en – nogmaals – het voelde gewoon écht goed.'

'Dokter Koch was minder enthousiast dan ik, maar hij snapte ook wel dat ik graag wilde spelen. We spraken af dat we een week voor het KLM Open bij elkaar zouden komen, wat tests zouden doen, en dan de beslissing zouden nemen, al zei hij er wel bij dat het verstandiger was het niet te doen. Niet dat ik iets kapot kon maken, maar het verdere herstel zou mogelijk wel langer gaan duren.' Lachend: 'Maar ja...ik ben soms best een beetje eigenwijs...'

Niet zó eigenwijs echter dat hij het oordeel van de specialist volledig in de wind sloeg, want toen een week voor het KLM Open niet voldoende progressie was geboekt (vooral aan zijn duim voelde hij nog wat reactie en hij had nog niet vol uit de rough geslagen) ging definitief een streep door zijn deelname aan het KLM Open.

'Nee, dat was niet leuk, net zoals het me soms best zwaar viel om volledig in mijn rol als ambassadeur te kruipen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb dat echt met volle overtuiging gedaan en die week echt zo ongeveer aan alles meegedaan, en het was ook leuk om mijn collega's weer te zien, maar ik ben een golfer, geen golfkijker, en om daar dan de hele week rond te lopen zonder zelf mee te kunnen doen...nee, daar doe je me geen groot plezier mee.'

Joost Luiten dook overal op tijdens het KLM Open

Top-50

Het waren de laatste weken waarin Luiten aan de zijlijn stond. In Spanje, op het lastige Valderrama nota bene, maakte Luiten na vier maanden en 23 dagen zijn rentree. En niet onverdienstelijk want hij werd keurig elfde.

'Het was niet voor niets dat ik daar mijn rentree maakte. Valderrama is een lastige baan, maar wel een van mijn favorieten, eentje waar mijn sterke punten het beste tot hun recht komen. Het pakte heel goed uit. Ik speelde honderd procent pijnvrij, voelde geen enkele druk en kreeg boven alles de bevestiging dat ik het nog niet verleerd was. Dat zou ook raar zijn, golf verleer je niet in vijf maanden. Dat zit zo diep in je zijn, in je hoofd, je spiergeheugen, na één of twee rondjes is het bijna alsof je niet weg bent geweest. En zo voelt het ook. Voor mij is mijn blessure, mijn afwezigheid nu geen issue meer. Het is geweest, een afgesloten hoofdstuk.'

De blik is dus helemaal op de toekomst gericht, 2019 wacht en lonkt.

'Mijn doel is zo snel mogelijk terug te gaan richting de top-50 van de wereld en dan opnieuw naar mijn schema te kijken. Vanaf waar ik nu sta (randje top-100, red.) zal je het met de kleinere toernooien moeten doen. De WGC's, de Majors, kom je vooralsnog niet in. Dat kan zo veranderen, ik verwacht zeker wel in het PGA Championship te komen bijvoorbeeld, maar voorlopig richt ik me volledig op het schema van de Europese Tour. Abu Dhabi, Dubai, Saoedi-Arabië, Oman, Maleisië, Kenia, dat is zo'n beetje de start van het seizoen. Hopelijk kom ik net zo goed uit de startblokken als vorig jaar.'

Tour
  • Golfsupport