Interview: Ernie Els, klaar voor de Majors

Hij dacht zijn laatste U.S. Open al gespeeld te hebben, maar dankzij een uitnodiging van de USGA staat Ernie Els donderdag 'gewoon' aan de start op Shinnecock Hills.

Natuurlijk weer de inmiddels 48-jarige Zuid-Afrikaan dat hij deze week niet meedoet om de prijzen. Daarvoor is de tegenstand te sterk, beginnen de jaren te zeer te tellen. Maar dát hij mee mag doen, is voor deze keer al ruim voldoende voor The Big Easy.

'Ik ben de USGA heel erg dankbaar voor deze kans. Dit toernooi betekent veel voor me. Het gaat pittig worden, je zal een soort linksgolf moeten spelen wil je overeind blijven. Daarnaast weet je hoe de USGA de banen opzet, moeilijker dan moeilijk. Je hebt in het moeilijkste Major van het jaar alles nodig: je beste spel, je beste mentale staat, je moet topfit zijn en je moet ook een beetje geluk hebben hier en daar. Shinnecock Hills is een prachtige baan, je zou er Brits Open en U.S. Opens kunnen houden, welke wedstrijd eigenlijk niet. Het is een echte klassieker en de winnaar zal hoe dan ook een groot kampioen zijn. Je kan jezelf niet met een mazzeltje aan de zege helpen. Je kan er vanuit gaan dat degene die het U.S. Open wint ook echt de beste speler van die week is.'

'Carnoustie een paar weken later is wat mij betreft ook lastig, ik denk de lastigste baan die je voor The Open kan treffen. Ik kan me uberhaupt geen moeilijker links bedenken waar ik ooit heb gespeeld. Als het weer slecht wordt, zoals in 1999 het geval was, dan kan een score boven par wel eens goed zijn voor de overwinning. Het is ongelooflijk dat de baan, zo oud als hij is, nog altijd zo sterk is. Ik bedoel, de bunkers die er sinds de aanleg liggen, zijn nog steeds in spel!'

'Ik kijk uit naar het U.S. Open maar The Open is altijd mijn favoriet geweest, al was het maar omdat je geen tijdverschil hebt met Zuid-Afrika. Als kind kon je gewoon overdag op de bank gaan zitten en de hele dag The Open kijken. Ik kan me de tijd van Tom Watson nog heel goed herinneren, de zege van Seve in '88, en zoveel andere mooie kampioenen. En toen ik zelf ging spelen voelde ik me vanaf het begin af aan op mijn gemak op de links. Ik ben opgegroeid in Johannesburg met voornamelijk parkbanen waar je de bal echt hoog de lucht in moet spelen, in niets te vergelijken met linksgolf, maar ik vind dat laatste gewoon geweldig.

'Beide banen zijn zó moeilijk dat ik denk dat de discussie of de ballen en clubs het spel niet te makkelijk maken na beide toernooien wel weer even verstomd zullen zijn. Natuurlijk doet de technologie wat voor het spel, maar belangrijker nog is hoe enorm fit die jongens tegenwoordig zijn. Ze swingen de golfclub zoveel harder, dat heeft minder met materiaal te maken als wel met een soort wisseling van de wacht, een nieuwe generatie neemt het over.'

'De nieuwe generatie waar ik het over heb, heeft het echt overgenomen nu. Mijn generatie is lang dominant geweest, zeg een jaar of twintig. Daarna heb je de 'midden-generatie' met jongens als Sergio Garcia en Adam Scott, en nu staat er een groep van misschien wel tien jongens die het in zich hebben het spel de komende jaren te gaan domineren en die daar zichtbaar plezier in hebben. Goede vrienden die elkaar op de baan met volle overgave bestrijden. Die groep zal het spel verder helpen de komende jaren.'

'Het is mooi te zien dat Tiger weer terug is en keihard werkt om weer een rol te gaan spelen. Je ziet aan zijn ogen dat hij er heel veel plezier in heeft. Ik geloof echt dat hij nog een Major in zich heeft. Hij heeft het talent, de passie en de wilskracht. Het wordt nu zaak de baan te vinden waar hij het allemaal samen kan brengen. Maar om hem weer blessurevrij en vrij in zijn hoofd op de baan te zien doet me goed, doet iedereen goed.'  

(Met dank aan P54 en Royal Greens Golf and Country Club in Saudi Arabia)