Francesco Molinari Champion Golfer of the Year

Als enige van de kanshebbers bleef Francesco Molinari op een lastige slotdag van The Open foutloos en het leverde de Italiaan de Claret Jug op.

Molinari

Zo vrijgevig als Carnoustie op moving day was met het uitdelen van birdies, zo onverbiddelijk eiste de Schotse links de slagen op de slotdag weer terug. De beste golfers ter wereld hadden hun handen meer dan vol aan de wind, de harde fairways en de lastig gestoken vlaggen.

Het gevolg was dat het veld als een harmonica in elkaar schoof en er op de back-nine nog een tiental spelers een kans hadden om het oudste Major van de golfkalender te winnen. Wat kan golf dan toch prachtig zijn.

De eerste die een serieus target in het clubhuis binnenbracht was Eddie Pepperell. De Engelsman maakte volop gebruik van de goede condities in de ochtend en tekende met een 67 (-4) voor een totaal van -5.

Pas uren later wist Justin Rose hier nog een slag vanaf te snoepen. De nummer-3 van de wereld haalde vrijdag op de valreep de cut met een birdie op hole achttien, maar na een briljant weekend (64-67) – en zijn vierde birdie op rij op de slothole – zag hij zijn naam bovenaan het beroemde gele leaderboard staan: -6.

Intussen lieten de koplopers overal slagen vallen, behalve Tiger Woods. Met twee birdies op een verder foutloze eerste negen kwam de 14-voudig Majorwinnaar op -7 en de hele golfwereld hield zijn adem in. Zou het? Dat kon toch niet...  of toch wel? Waren we hier getuige van de grootste comeback in de golfgeschiedenis?

Een double bogey en een bogey vlak na de turn gooiden deze droom in duigen. Woods knokte zich nog wel naar een 71 en een gedeeld 6de plaats (-5) – zijn eerste top-10 in een Major sinds vijf jaar – maar hij wacht al een decennium op zijn vijftiende Major.

McIlroy dan? De Noord-Ier kreeg zijn ronde met een eagle op de korte par-5 veertiende eindelijk aan de praat, maar vier parren als afsluiter was niet genoeg. Hij voegde zich met een 70 naast Justin Rose als mede runner-up, maar dat was het maximaal haalbare.

De Amerikanen, die de eerste drie dagen zo overtuigend hun visitekaartje hadden afgegeven, hadden het lastig met de 'Europese omstandigheden'.

Overnight leader Kevin Kisner gooide zijn eigen ruiten meteen in met vijf verloren slagen op de eerste negen. Kevin Chappell putte geweldig, maar zag zijn kansen wegwaaien met twee desastreuze afzwaaiers op de back-nine. Titelverdediger Jordan Spieth liet prachtige dingen zien, maar miste veel te veel korte putts. En Xander Schauffele hield heel lang uitzicht op zijn eerste Major, maar de 24-jarige Amerikaan, die pas vijftig toernooien op het hoogste niveaus speelde, strandde in het zicht van de haven.

En ondertussen bleef een 35-jarige golfer uit Turijn steady zijn ijzers op de green slaan en putts holen, ondanks het circus die zijn flightgenoot TW altijd met zich mee brengt. Molinari noteerde veertien parren op rij, voordat hij op hole vijftien eindelijk een birdie wist te maken.

Hij kwam er direct mee aan de leiding en drukte meteen vol overtuiging door. Hij maakte een razendknappe par op de verschrikkelijk lastige par-4 zeventiende en legde zijn approach op de slothole op anderhalve meter. Koelbloedig holede hij vervolgens de putt voor zijn tweede birdie van de dag, een foutloze 69 (-2) en een totaal van -8 – twee slagen minder dan zijn naaste achtervolgers.

Het publiek ontplofte en sloot de sympathieke Italiaan in de armen.

Drie weken na zijn eerste overwinning op de PGA Tour mocht Francesco Molinari de Claret Jug in ontvangst nemen en werd hij de eerste Italiaan die een Major wist te winnen. 'Wat een week', verzuchtte hij in de microfoon. En daar bleef het bij, op wat stamelende bedankjes na.

De Italiaan had op briljante wijze zijn clubs laten spreken en dat was meer dan genoeg.

Leaderboard