Binnen de touwen bij de Ryder Cup - I

Maandag 24 september 2018: Laatste aanmelddag voor International Volunteers op Paris National. Maar voor het zover is…….. De weg naar vrijwilliger op de RyderCup te Parijs.

Het startpunt is een klein berichtje in Golfers Magazine in juni 2017 ‘Meld u aan om u te registreren om tickets te kunnen kopen voor de RyderCup 2018”.

Dit is mijn kans om te proberen aan kaartjes te komen. Oh ja, in een klein hoekje op de RyderCup 2018 site staat een korte melding: ‘Klik hier als u zich wilt aanmelden als vrijwilliger’. Waarom ook niet?

Gegevens ingestuurd en we zien wel….

Op 5 september 2017 komt er een bericht in mijn mailbox van de afzender RyderCup 2018 volontaires. Er ging niet gelijk een lichtje branden, maar bij het openen van de mail was het meteen duidelijk…. VRIJWIILIGER.

Alleen de functie is nog niet bekend, maar dat deert niet. Ik ben erbij!!!

In de maanden die volgden werd het duidelijk dat ik Hole Marshal zou worden. BINNEN DE TOUWEN. Dat betekent de 12 beste Amerikanen, de 12 beste Europeanen, hun captains en caddies van dichtbij. Dus niet alleen van televisiebeelden, maar live voor mijn neus.

Hoewel het soms lijkt alsof het nog maanden duurt komt de maand september 2018 steeds dichterbij. Eind april eerst maar eens zelf met een paar vrienden naar Paris National om de baan te leren kennen en te spelen. Met handicaps tussen de 11 en 20 is het slechts 1 vriend gelukt om onder de 100 slagen te blijven. Daarbij moet gezegd worden dat de gele tee’s vaak bij een blauw afstandsplaatje op de teebox liggen. “Of de baan moeilijk te spelen is? ” wordt ons vaak gevraagd. Met een 4-bal zo’n 23 ballen kwijt op een 18 holes baan zegt genoeg. En om nou te zeggen dat er veel waterhindernissen zijn… nee, daar ligt het niet aan. Maar die vermaledijde rough variërend van 15 cm tot 45 cm lang gras is de grote boosdoener. “Zal wel speciaal voor de RyderCup gedaan worden op verzoek van de Europese captain Thomas Björn”, was ons argument om onze belabberde scores enigszins te rechtvaardigen.

Maar niets is minder waar….

Op maandag 24 september melden veel internationale vrijwilligers zich bij de Head Quarters voor de marshals. Een kakafonie van talen en mensen allemaal ‘vol van de RyderCup’ zijn zorgt voor een gezonde spanning. HET gaat bijna gebeuren. Na het uitreiken van de kleding, caps, informatie, parkeerkaarten, etensbonnen is er ook nog een apart tafeltje waarop een mandje staat met blauwe en rood-wit-blauwe lintjes. Erbij ligt een schriftje wat dienst doet als condoleance register voor David. Hierover morgen meer…..

Met onze rugtassen vol met kleding en informatie gaan we allemaal de baan in om rond te kijken. Wat in mei 2018 nog niet helemaal klaar was, is nu een waar groot strijdtoneel met enorm veel megagrote schermen, ontzettend veel tribunes en, voor wie geen kaartje kon bemachtigen om op de tribunes plaats te nemen, veel natuurlijke zit- en staanplaatsen op de vele heuvels die door de baan lopen. Vanuit elke plek kan men wel meerdere teeboxen of greens zien wat, naast de vele TV schermen, kan leiden tot een after-RyderCup bezoek aan de manueel en/of fysiotherapeut om de nekspieren weer losser te krijgen. Overal is wel iets te zien. De uitdrukking ‘als een kind in een snoepwinkel ‘ doet hier de volwassenen eer aan.

De spanning bij vrijwilligers bouwt zich op naarmate de Motivation Speech dichterbij komt en iedereen om 14:30 op de tribune bij Hole 1 zit. De voorzitter van het Franse RyderCup comité en Thomas Levet bijten het spits af. Maar wat velen echter nog mooier vonden was om Ian Poulter in de RyderCup shop te zien lopen. Heel gewillig ging hij met iedereen die dat wilde op de foto. Henrik Stenson ging met zijn caddie de baan in. De buggy waarin zij zaten maakte regelmatig een stop op het parcours voor een selfie. Dat zegt ook weer wat over de beleving van zo’n topspeler met zoveel tribunes, grandstands, hospitality. Dit is echt indrukwekkend.

Alex Noren staat op de tijdelijke drivingrange alvast wat ballen weg te slaan waarbij zo’n 200 mannen en vrouwen staan te kijken . Jaloersmakend is het gemak waarmee hij de ballen bij de 150, 200 en 250 meter laat landen.

Na een laatste briefing van de Chief Hole Marshal over de taken die iedereen moet uitvoeren op zijn/haar hole gaan de meesten nog even naar de RyderCupshop. Het kaartje wat alle vrijwilligers extra korting geeft op hun aankopen is vaker te zien dan menig creditcard. Tevreden gaan de meesten, met een doorzichtige tas waar de merchandise goed in te zien is, weer naar de parkeerplaatsen van de auto’s.

Morgen, dinsdag, gaan de teams de baan in om te oefenen….. en dan zijn de poorten geopend voor zo’n 40.000 toeschouwers. Wij, de (hole) marshals gaan ook onze taken oefenen…. Om vrijdag, zaterdag en zondag helemaal voorbereid te zijn.