Standplaats Amsterdam

De traditie van dagelijkse blogs vanaf The Open gaat dit jaar dan misschien niet door, vanuit Amsterdam is er ook zat te schrijven over het toernooi.

Van 2011 tot en met 2015 was het vaste prik. Elke dag een blogje op deze website over The Open over alles wat voorbijkwam onder de titel 'Standplaats …' . Aan onderwerpen geen gebrek.

Na een digitale verhuizing is niet meer te achterhalen waar de eerste Standplaats over ging, maar de kans dat het over 'de Nederlanders' ging, is groot. Twee deden er in 2011 mee op Royal St. George's – Joost Luiten en Floris de Vries – en allebei haalden ze de cut. De eerste twee dagen regende het wel wat, en de derde dag regende het harder dan ik ooit heb meegemaakt. De regenpakken bleken toch niet waterdicht en de hotelkamer te klein om al het natte goed uit te hangen. Ook vast goed voor een stukje. Darren Clarke was de verrassende winnaar. Of, nou ja, niet helemaal. Tot op de dag van vandaag word ik er door onze columnist Rob Hoogland op gewezen dat ik toch echt naar hem had moeten luisteren toen hij adviseerde toch echt een paar pond op de grote Noord-Ier in te zetten.

Er gingen ook vast blogs over de enorme shop die elk jaar wordt opgebouwd. Geen idee hoeveel pond ik door de jaren heen uitgaf, maar het zullen er heel wat geweest zijn, gelet op alle petjes, tassen en shirts die ik thuis heb liggen. Ook van Royal St. Annes in 2012 natuurlijk, waar mijn meest levendige herinnering de laatste holes van Adam Scott zijn. De Australiër had al een hand op de Claret Jug toen hij in het zicht van de haven door zijn hoeven zakte. De aanblik van Scott aan de ene kant van de fairway en zijn caddie Williams aan de andere kant zal ik nooit vergeten. Zal ook geheid een Standplaats op hebben geleverd. De laatste aankoop in de shop deed ik toen de persconferentie van winnaar Ernie Els al bijna begon en we bedachten dat een gesigneerde pet wel heel leuk zou zijn voor onze lezers. In het gewoel lukte het collega R om de krabbel van de Zuid-Afrikaan binnen te harken en Luiten deed vier dagen mee. Missie geslaagd.

2013 was met afstand de vreemdste editie die ik vooralsnog mocht verslaan. Joost was er, maar toch ook weer niet. De man waarvoor we naar Muirfield reisden, was reserve en bleef reserve. Zeker weten dat daar een Standplaats over ging, over het wachten, het rondhangen, het starten van de half geblesseerden, en het uitstappen van een van hen na slechts enkele holes. Te laat voor Luiten die vanaf 's ochtends vroeg tot laat in de middag hoop bleef koesteren toch in het veld te komen. Ijdele hoop zo bleek, met een rare week tot gevolg. The Open is een prachtig toernooi, het mooiste toernooi zelfs – maar zonder Nederlandse inbreng is het toch net even minder leuk. Waar moet je dan over schrijven?

Op Royal Liverpool in 2014 begon de week met een rondje golf op de baan waar het stablefordsysteem ooit werd bedacht. Bij gebrek aan clubs 'mocht' ik de baan in met de stokken van de lokale pro. Akelig scherpe blades met ultra stiff shaft...veel strepen dus op de kaart en stof voor een Standplaats voor het toernooi ook maar begonnen was. Of zou ik het voor me gehouden hebben destijds? Over Joost waren we snel uitgeschreven in elk geval. Het was zo'n week dat niets meezat, elke bounce in zijn nadeel uitpakte, en hij na negen holes eigenlijk al uitgeschakeld was. Hij verscheen niet eens meer voor onze camera, verstopte zich, en belde na een uur op dat hij voldoende was afgekoeld om ons te woord te staan. Soms heeft ook een topsporter even tijd voor zichzelf nodig.

De voorlopig laatste serie Standplaatsen verschenen in 2015 op de Old Course van St. Andrews. Opnieuw smeerde Luiten hem na een teleurstellend verlopen ronde, om pas later – en na enige overtuigingskracht – op te duiken. Weer liep The Open uit op een teleurstelling voor hem. Dat gold niet voor ons. Een hele week in the home of golf. Het zal een overkill aan Standplaatsen op hebben geleverd. Over het museum, over het graf van Young Tom, over de pubs, over wat niet. Als je op die locatie niet verhaal na verhaal kan verzinnen, dan kan je net zo goed iets anders gaan doen.

Al is het vanuit Standplaats Amsterdam ook niet onmogelijk kantlijnverhaaltjes te verzinnen. De beelden van de eerste drives (4 voor de prijs van 3). Het akelig slechte weer van de eerste uren (Fore right!). De Ryder Cup blik in de ogen van Ian Poulter (vroege koploper). De geplaatste weddenschappen (had ik nu maar...).

En dan is het nog maar donderdagmorgen.

(MP)

(Foto: Golfsupport)