Rentree

Met de woorden 'I guess, hello world' maakte Tiger Woods op 28 augustus 1996 zijn entree bij de professionals bekend. Het zijn deze dagen vaak herhaalde woorden, ook nu hij – na de zoveelste medische ingreep – eindelijk zijn langverwachte rentree maakt.

Woods domineert al twee decennia het golfnieuws. De hoofdredacteur van een titel uit dezelfde stal als Golfers Magazine zei ooit: 'Als gerespecteerd golfblad zet je Tiger Woods op de cover, of Tiger Woods, of Tiger Woods. En als je het echt niet meer weet, Tiger Woods.' Iets overdreven wellicht, maar het schetste aardig de plek die Tiger Woods innam in de golfwereld.

Koning, keizer en admiraal in een.

Hoewel er soms werd gezucht en gesteund over de dominantie van Woods, over zijn afstandelijkheid en zijn pantser, kon de golfwereld niet zonder hem, wilde niet zonder hem.

Of het nu gaat om de prijzengelden die gestegen zijn van honderd miljoen dollar in het jaar voor zijn entree tot een kleine driehonderd miljoen dollar in 2008, of de gigantisch toenemende interesse om de tv aan te zetten als hij in contention is: Tiger was, is en blijft hot. Al roept hij zelden warme gevoelens op.

Woods is afstandelijk, veel afstandelijker dan veel andere golfhelden. De liefdevolle woorden die alom werden uitgesproken bij het overlijden van Arnold Palmer, zullen Woods nooit ten deel vallen. Een golfheld, ja, maar met een lage aaibaarheidsfactor.

Maar wie geeft daarom als je cijfers kunt overleggen waar niemand ook maar bij in de buurt komt? Maar liefst 683 weken stond hij boven aan de wereldranglijst. Bijna zeven jaar langer (!) dan nummer twee Greg Norman, die ook ruim driehonderd weken heerser over de golfwereld was. Woods won 79 keer op de PGA Tour en stond veertien keer met de hoofdprijs van een Major in zijn handen. Hij harkte ruim honderd miljoen aan prijzengelden bij elkaar en ging als eerste sporter door de grens van één miljard aan inkomsten heen. En zo kan je nog wel even doorgaan.

Gaan die records er ooit aan? Gaat hij ze zelf verder aanscherpen? Het lijkt onwaarschijnlijk.

De Tiger die in 2008 op één been het U.S. Open won, die met een zelden vertoont spel de golfwereld zijn wil oplegde, is er niet meer. Woods heeft als veertiger nog heel wat jaren voor zich, maar zijn lichaam heeft hem al te vaak in de steek gelaten om te verwachten dat hij weer zo dominant zal worden als weleer.

Wat er dan nog wel kan? Een toernooitje winnen nu en dan? Nog eens een Major? Komt het record van Nicklaus ooit weer op de radar? Niemand die het weet, maar het maakt de hoopvolle verwachting over zijn rentree er niet minder om.

'Nog 23 dagen, Martijn', zei vriend F. een paar weken geleden toen we spraken over het aangekondige moment van terugkeer. Het was niet eens als grap bedoeld. Als groot fan van Tiger telde hij letterlijk de dagen naar zijn rentree af. En hij was écht niet de enige. Media, fans, sponsors, zelfs collega's, de golfwereld heeft hem gemist. Woods mag inmiddels zijn afgezakt naar de achthonderdste plaats op de wereldranglijst, het maakt de hoop dat Woods weer zal schitteren er niet minder om.

(Deze column was nog niet geplaatst op internet, Golfers Magazine 8 waar hij ook in staat was nog niet eens uit, of Woods stelde zijn rentree uit. Hij vond zijn spel bij nader inzien nog te kwetsbaar om op het hoogste niveau te laten zien. Het wachten duurt voort...)

(Foto's: Getty Images)