Punt

Van de week hoorde ik toevallig de zwemmer Sebastiaan Verschuren op de radio praten over zijn reden om op relatief jonge leeftijd te stoppen met topsport. 'Zodra je als sporter begint te relativeren ben je verloren', zei hij. En: 'Er is in de topsport geen ruimte voor twijfel. Je doet het goed, of je doet het niet.'

Ik moest er vaak aan denken de afgelopen dagen. Nog maar enkele weken geleden kondigde Christel Boeljon aan om de stokken – voorlopig dan toch, maar ze hintte nadrukkelijk op een voorgoed afscheid – aan de wilgen te hangen, en deze week was het de beurt aan Dewi-Claire Schreefel om een dergelijke aankondiging te doen. Twee vrouwen die dan wel geen 'jongedame' meer zijn, die al jaren een hoofdrol spelen in het Nederlandse damesgolf, maar die allebei met het grootste gemak nog jaren door hadden gekund.

Schreefel en Boeljon waren lang de twee gezichtsbepalende Nederlandse speelsters, volgden op een aantal punten een vergelijkbaar carrierepad, waren/werden vriendinnen, maar verschillen ook enorm van elkaar. Waar de een heerlijk open is, is de ander meer gesloten, stugger. Een interview of gesprek met Dewi was altijd een feestje, bij Christel was het meer werken. Een gevoel dat ongetwijfeld volstrekt wederzijds was. Boeljon was golfster om te golfen, niet om te praten met de pers. Ze kreeg het erbij, maar haar hobby was het niet. Was het die van Schreefel dan wel? Vast niet, maar vervelend leek ze het ook nooit te vinden. Tot en met het laatste gesprek bleef Dewi Dewi. Gezellig kletsend, zelf ook vragen stellend, open, de lach nooit ver weg.

Maar hoe verschillend de twee naar buiten toe ook overkwamen, ze hadden veel gemeen. Ze waren ambitieus, gedreven, en al jong was hun potentieel zichtbaar. Ze wonnen amateurtitels, gingen studeren, werden professional, speelden aan beiden kanten van de oceaan, wonnen en maakten mooie dingen mee. Schreefel blonk uit in collegegolf en werd zelfs in het Witte Huis ontvangen door George W Bush, Boeljon bereikte het hoogste podium dat je als golfster kan bereiken en speelde – en won – de Solheim Cup als lid van Team Europe. Schreefel won op een satelietcircuit en eenmaal op de LET, Boeljon won liefst vier keer op de LET, waaronder de laatste editie van het Deloitte Ladies Open.

De een (Schreefel) is 31, de ander (Boeljon dus) is 29. Beiden op een leeftijd waarop een golfloopbaan nog makkelijk tien jaar langer kan duren. Maar dat is niet waar ze voor kiezen. Het altijd maar onderweg zijn werd steeds meer een last, de totale toewijding die nodig is om het te redden was er niet meer. Dan kan je nog een tijdje doorgaan, hopen dat 'het gevoel' weer terugkeert, maar je kan ook een punt achter je loopbaan zetten. Waarom niet? Weloverwogen, zonder spijt. Met een blik op de toekomst en een rugzak vol ervaringen.

Het is precies zoals de zwemmer Verschuren zei: 'Je doet het goed, of je doet het niet.' Twee van Nederlands beste golfsters ooit, doen het niet meer. Dat is jammer. Voor de Nederlandse golfwereld. Niet voor henzelf. 

(Foto: Golfsupport)