Beat the Pro - I

'Van harte gefeliciteerd met je plek in Beat the Pro. Voor het eerst in de geschiedenis kan een amateurgolfer (jij dus!) het opnemen tegen de pro's'

Zo begon het mailtje dat gisteren bij me in de mailbox viel en dat een uitnodiging voor het nieuwe initiatief Beat the Pro bevatte.

Slik....

Bij het KLM Open dat deze week voor het eerst op The Dutch wordt gespeeld, is veel nieuw. Het tentendorp, de routing, de gastheren. Maar niets is zo nieuw als het Beat the Pro concept. Nooit, nergens, mochten toeschouwers zich ín de wedstrijd meten met de deelnemers áán die wedstrijd.

Wel deze week. En eerlijk gezegd had en heb ik daar best wel moeite mee. Dat we met zijn allen proberen de sport populairder te maken, hartstikke mee eens. Dat we het publiek willen betrekken... niets op tegen. Maar als er één sport is waarbij dat al kan, dan is dat golf wel. Dat is toch mede waarom de pro-am ooit is uitgevonden? Dat dat evenement wereldwijd vooral voor sponsors en belanghebbenden wordt ingezet - en zelden wordt gebruikt om Jan Publiek mee te laten spelen – is op zich een gemiste kans.

Ja, er zijn meer sporten waarbij toeschouwers in actie mogen komen om voor de wedstrijd – of in de rust – een basketbal te gooien, een puck te schieten, of een penalty te nemen. Maar dat is vóór de wedstrijd of halverwege, niet tijdens. Wat we deze week gaan doen is als het van de tribune roepen van een toeschouwer bij de halve finale van de KNVB-beker met de vraag of hij – na een toegewezen penalty - misschien ook een pingel blieft te nemen. Dat zou toch niemand in zijn hoofd halen. Hoop ik...

Tegelijkertijd hoop ik van harte dat mijn scepsis gelogenstraft wordt. Dat het een groot succes wordt. Dat publiek, spelers en de Tour het voor herhaling vatbaar achten. Het zou een geweldig ding zijn voor ons Open. Opvallender misschien nog wel dan de hole-in-one-ruimtereis die Sullivan enkele jaren geleden won en waar nog steeds over gesproken wordt.

De gedachte dat golf op het hoogste niveau topsport is, en geen circusact, laat me voorlopig echter niet los. Hoeveel regels er ook aan de deelname verbonden zijn, hoe zeer ook de organisatie zich bewust is dat ze op dun ijs staan. Dat gezegd hebbende: stapt niet elke winter iemand het - misschien - te dunne ijs op? Bereid de gok te nemen een nat en koud pak te halen, maar aan de andere kant de kans als eerste memorabele rondjes te mogen draaien?

En zo binden om en nabij tachtig amateurs donderdag en zaterdag de strijd aan met de professionals voor een nearest to the pin contest. Niet op de oefenbaan maar op de veertiende hole van The Dutch. Samen met de spelers lopen ze de tee van de tot stadion omgebouwde par-3 op. Hij of zij krijgt een caddie toegewezen die zijn ene – of twee – stok(ken) draagt. De speaker kondigt alle spelers aan. De DJ speelt muziek. Het publiek joelt en klapt. En met een welgemikte tik naar de green kan de amateurs de professionals zijn hielen laten zien.

Althans, in theorie.

In de praktijk zal blijken dat het spelletje dat de heren professionals spelen, niet hetzelfde is als wat de clubgolfer speelt. Dat daar in elk geval heel wat meer bij komt kijken dan alleen de bal van A naar B slaan op een korte hole, over een afstand ook nog die zelden een probleem zal vormen. Maar dan wel. Waar de ogen van flightgenoten op een clubwedstrijd al kunnen branden, zitten er nu met een beetje pech (…) honderden mensen te kijken hoe de arme amateurzielen het er vanaf gaan brengen. Een topper? Een airshot? Een shank? Het zal allemaal voorbij komen. Lachen toch... geen leuker vermaak dan leedvermaak... Joost Luiten zei het met exact die woorden enkele maanden geleden al tegen me: 'Hebben wij ook wat te lachen tijdens de ronde...', al erkende hij tegelijkertijd dat hij zeker niet wilde verliezen van een amateur, zo serieus neemt hij het echt wel als hij donderdag rond half tien op de tee van de veertiende zijn tegenstander treft. Die daar op dat moment vast en zeker met gemende gevoelens in afwachting is van zijn flight.

Reken maar dat het een opgave is daar op die tee te staan. 120 meter, veel meer dan dat zal het niet zijn. De vlag ongetwijfeld bereikbaar... op dinsdagmiddag tijdens je rondje met je vrienden. Teaching professional en mental coach Floris Vos zei het vandaag nog tegen me: 'Verwachtingen gaan een grote rol spelen. De kans dat je bezig bent met wat anderen niet van je zullen denken is groot, veel groter in elk geval dan de simpele taak die voor je ligt. Gewoon een bal 120 meter slaan. Zoals je dat al zo vaak hebt gedaan. Je hebt niets te maken met die verwachtingen, en invloed heb je er al helemaal niet op. Als je het daartoe weet terug te brengen is het helemaal zo moeilijk niet.'

Het zijn allemaal woorden die door mijn hoofd zullen schieten komende donderdag, even na negenen 's ochtends als ik met klamme handjes een ijzertje 8 of 9 uit de tas haal als een van de deelnemers aan Beat the Pro.

Jaren terug schreef ik rond het KLM Open een verhaal over mijn rol als caddie van Guido van der Valk tijdens het Dutch Open en schreef ik dat ik onmogelijk nóg dichterbij het KLM Open kon komen. Die inschatting bleek niet helemaal juist. Nu nog proberen die bál dichterbij te krijgen.

Wordt vervolgd...

(Beat the Pro biedt amateurs de kans om donderdag en zaterdag deel te nemen aan het KLM Open. Van donderdag tot en met vrijdag zijn er in een speciale slagkooi op The Dutch nog enkele startbewijzen te verdienen. Kans maken? Ga naar www.klmopen.nl om kans te maken en voor de voorwaarden)