Reistip: La Manga is terug van weggeweest

Vanaf het moment dat Real Golf La Manga Club in 1972 zijn deuren opende, was het doel duidelijk: dit moest een unieke plek worden. Om te recreëren, maar ook om topsport te bedrijven. Het was dan ook niet voor niets dat initiatiefnemer Gregory Peters, een aan golf verslingerde Amerikaanse zakenman, in zee ging met mannen als Gary Player, Manuel Ballesteros (broer van) en Victor García (vader van) bij de aanleg van het toen inderdaad unieke resort. Je kunt het je vandaag niet meer voorstellen als je langs de Spaanse kust rijdt, maar een halve eeuw geleden lagen er nauwelijks golfbanen en was La Manga zelfs het allereerste Spaanse resort met niet één maar twee 18-holesbanen binnen de poorten.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Topgolf

Al snel stond topgolf hoog op de wensenlijst van de eigenaren en dus kun je in en rond het recent gerenoveerde clubhuis overal stukjes geschiedenis vinden die verwijzen naar grote wedstrijden. Het Spaans Open bijvoorbeeld vond er al een jaar na de opening plaats. Zes keer op rij zelfs, met de editie van 1975 als meest memorabele. Tenminste, als we de plaquette in de baan mogen geloven. In dat jaar won niemand minder dan legende Arnold Palmer op de South Course, wat later zijn laatste zege op het hoogste niveau bleek te zijn. Ook memorabel zijn de acht edities van qualifying school die er in de jaren tachtig werden gespeeld. Grote namen als Jesper Parnevik (1988) en José María Olazábal (1985) behaalden er hun speelrecht voor de DP World Tour en legden daarmee de basis voor hun succesvolle loopbaan in het zuiden van Spanje. Hetzelfde gold voor Alexandra Försterling, die vier titels op de Ladies European Tour (LET) op haar naam schreef nadat ze in 2022 de beste was geworden op de qualifying school van de LET, die eveneens meer dan eens op La Manga werd gespeeld.

Met al dat topsportgeweld kan de misvatting ontstaan dat de West, North en South Course (zoals de banen weinig inspirerend heten) wellicht te moeilijk zijn voor een paar rondjes vakantiegolf, maar niets is minder waar. Althans, niet helemaal.

De South Course is de meest complete van de drie lay-outs en was dan ook de baan waar de grote toernooien plaatsvonden. De baan is lang, vanaf wit op een haar na 6.500 meter. Maar ook als je helemaal naar voren gaat om vanaf rood te spelen, is de baan nog altijd ruim 5.100 meter. Tel daarbij op dat er meer dan op de andere twee banen tal van waterhindernissen liggen en je weet dat je deze baan niet moet spelen na een al te gezellige avond.

Renovatie

Voor dat laatste hoef je overigens niet per se van het resort af. Zo is er het ruim opgezette en onlangs volledig gerenoveerde Grand Hyatt Hotel, dat diverse restaurants herbergt én een centraal gelegen bar, de 37 Sports & Spike Bar met zijn aan topspelers gewijde zithoeken. En op een paar minuten lopen tref je in de urbanization van La Manga nog meer restaurants en uitgaansgelegenheden. Bovendien sta je binnen een half uur in het centrum van de met historie overladen havenstad Cartagena.

'De omgeving is mooi, maar we hopen natuurlijk dat men zich hier thuis genoeg voelt om volop te genieten van wat wij te bieden hebben', zegt Grace Sutherland vol vuur. De Golf Sales Executive van het Grand Hyatt kijkt om zich heen in de lobby van het bijna tweehonderd kamers tellende hotel en somt op wat er de afgelopen jaren allemaal is gedaan om het hotel weer te brengen waar het ooit was. 'Na een grondige renovatie zijn we in 2023 heropend. Werkelijk alles is onder handen genomen, maar dat zie je ook wel terug.'

Het moet inderdaad gezegd: het hotel dat door de jaren heen heel wat van zijn grandeur verloren was, staat er weer spic en span bij. Zó spic en span dat er na de heropening een wat al te stevig prijskaartje aan werd gehangen, geeft Sutherland toe. 'We prezen onszelf misschien wat uit de markt. Inmiddels zijn de tarieven meer marktconform, wat we terugzien in de boekingscijfers. En dat is goed, want dat betekent ook dat we de aandacht nu weer naar buiten kunnen verleggen. Zo hebben we de afgelopen periode fors geïnvesteerd in ons beregeningssysteem, waardoor we nog slimmer met al ons gerecyclede water kunnen omgaan. Ook komen we steeds verder met ons duurzame beheer. Voor al het onderhoud gebruiken we nu alleen nog biologische middelen. Dat is een beetje een kwestie van trial and error geweest, maar we krijgen het steeds beter in de vingers en ik verwacht dan ook dat onze banen de komende jaren alleen nog maar beter zullen worden. Voor de korte termijn staat nog de renovatie van alle paden op ons wensenlijstje, en voor de langere termijn een forse renovatie van de hele South Course. Er zijn daar door de jaren heen wel wat aanpassingen gedaan, maar de greens zijn zo langzamerhand toe aan vervanging en misschien moet je dat dan meteen heel grondig doen.'

Spectaculair slot

De drie banen van het resort verschillen behoorlijk van elkaar. South is dus de championship course, met lastige greens, listige approaches, forse waterhindernissen en een paar lange par-3-holes. De North Course is van het trio waarschijnlijk de vriendelijkste, al moet je dat niet verwarren met makkelijk. Er zijn relatief weinig waterhindernissen, de baan is flink korter dan South en de greens zijn ruimer opgezet. Maar er mag dan minder water zijn: de barrancos – geulen die het water moeten opvangen als het hard regent – hebben dezelfde uitwerking op je bal als water. Als je erin ligt, kun je het over het algemeen wel vergeten om je bal nog te vinden, laat staan te spelen.

Laten we vooral ook niet vergeten om hole 18 te noemen. Wat ons betreft de mooiste slothole op de drie lussen. Op de slothole van South mag dan geschiedenis geschreven zijn – Palmer maakte er in 1975 een eagle en gooide zo de deur in het slot – de par-4 18de van North eindigt in een door vlaggen van landen omgeven amfitheater pal voor het hotel.

Voor de derde en wat ons betreft leukste van de drie banen moet je een paar kilometer verderop zijn. De shuttleservice van het hotel brengt je in een paar minuten naar deze West Course. De door Dave Thomas ontworpen par-72 slingert door een gebied met veel hoogteverschillen en naaldbomen en is vooral ook veel smaller dan de twee andere banen. Niet voor niets komt de baan als enige van de drie in de buurt van de top 100 van Todays Golfer. Het kleine clubhuis ligt er weliswaar wat verlaten bij ('Staat ook hoog op de lijst om aan te pakken', verzekerde Sutherland ons), maar de baan maakt veel goed. Neem alleen al het teeshot op de par-4 18de. Vanaf een hoge heuvel kijk je uit over een groot deel van het resort en zie je in de verte zowel de laatste green liggen als de (binnen)zee van La Manga del Mar Menor.

Gregory Peters koos deze plek echt niet zomaar uit voor het eerste grote golfresort van Spanje.

Dit verhaal is mede tot stand gekomen met hulp van 3D Golfvakanties.