'Ik dacht dat ik slogans ging verzinnen. Nu repareer ik ballenautomaten'

Er komt nogal wat kijken bij het reilen en zeilen van een golfclub. Zelf had ik de indruk dat mijn baan voornamelijk zou bestaan uit het bedenken van kekke slogans, nieuwe sponsordeals en mooie greenfee-acties. Laten dit nou net de enige drie zaken zijn waar ik me nog niet mee heb beziggehouden.

Eindeloze lijst

Waarmee dan wel? Op een golfclub gaat een boel stuk. Roldeuren, papierdispensers, handicarts, ballenautomaten, beregeningspompen, hefbruggen, airco’s, computermuizen, printers, marshal-telefoons, koelkasten, urinoirs. Het is een eindeloze lijst van zaken die in de afgelopen twee (!) maanden gerepareerd moesten worden, en het is mijn taak om dit te regelen. Soms voelt het alsof ik de conciërge ben.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Toen alles weer werkte, kwam de overvolle (wedstrijd)kalender om de hoek kijken. Een bezoek aan onze golfbaan is voor sommigen iets eenmaligs en voor anderen vaste prik. In beide gevallen bevindt men zich vijf uur lang vooral in een treintje van spelers die dezelfde route afleggen. Daarbij valt op hoeveel mensen dit wel niet zijn en wat een enorme organisatie ervoor nodig is om alles in goede banen te leiden.

Soms voelt het alsof ik de conciërge ben

Zo zijn er elke week minstens zes clubwedstrijden, tientallen gastspelers en wekelijks ook zeker één of twee grote evenementen. Voor alles is een ander programma, andere spelvorm, ander communicatieplan en andere ontvangst nodig, verspreid over commissieleden, onze Hospitality-vrijwilligers, de servicedesk en het secretariaat. Bij alles houd ik de vinger aan de pols. Dan denk je: het zal wel een geoliede machine zijn. Maar soms heb ik ook hier het gevoel dat we op het laatste moment de boel nog aan het repareren zijn.

Altijd wat te fixen

Toch rij ik elke ochtend fluitend naar mijn werk en herhaal ik regelmatig de manager-mantra’s: delegeren kun je leren, je moet niet alles zelf doen en nee is ook een antwoord. Maar ondertussen ben ik een dromer die al veel verder vooruitkijkt dan de komende twee tot drie jaar. Over hoe de baan er dan uitziet, hoe het team dan functioneert en hoe we de leden nog blijer kunnen maken. Mijn collega’s trekken me dan regelmatig aan mijn jas. Even de aandacht erbij, Van der Vaart, in het hier en nu blijven. Ze hebben gelijk. Het is al druk genoeg, want er moet weer wat gefixt worden.

Abonnee worden?

Rob Hoogland, Jan Kees van der Velden, Ingeborg Slikker, Melanie Jane Luiten, Ferd Vrijmoed en Jurrian van der Vaart zijn de vaste columnisten van Golfers Magazine. Elke maand hun bijdrage lezen? Neem dan nu een abonnement op Golfers Magazine en ontvang niet alleen deze columns maar ook alle andere artikelen op de deurmat.