De zegeningen van een rondje avondgolf

Golf is weer even de belangrijkste bijzaak van het leven, tot in de late uurtjes.

Herinneren kon ik het me niet meer, de laatste maal dat ik écht avondgolf gespeeld heb. De lange schaduwen, de weggevallen wind, de greens die een dag spelers over zich heen hebben gehad. De typische kleurzweem die over de baan hangt en de nostalgische sfeer, die het tempo aangeven waarmee het spel gespeeld hoort te worden.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Natuurlijk moest ik als ‘lokaal talent’ in het KLM Open vaak erg laat op de vrijdagmiddag starten. Je kunt dit avondgolf noemen, omdat het betekende dat ik rond 20.00 uur klaar was. De greenkeepers stonden me na een lange dag al op te wachten bij de laatste hole, zodat zij de boel weer glad konden trekken. Toeschouwers waren er al lang niet meer en in de hospitality-tenten werden de laatste flessen rosé uitgeschonken aan gasten die geen golfbal meer konden zien. Voor mij als speler was de sfeer altijd een teleurstellende en het tegenovergestelde van wat ik eigenlijk wilde.

Wintertasje en flesje water

Wat een verschil met mijn ervaringen van nu. Elke vereniging heeft een vorm van avondcompetitie, vaak ingesteld voor de werkende mens die na gedane arbeid graag nog de baan in wil. Er komt een wild pluimage op af, maar vaak zijn het vooral de serieuzere spelers, die zonder fratsen willen golfen.

Bij ons doen we het op een erg relaxte manier. Een handgeschreven scorekaart, vrije inloop en zelf je flight kiezen. Ik pas er best goed tussen, zeg maar. En dus haast ik me met mijn wintertasje, drie ballen en flesje water rond 17.00 uur van mijn kantoor naar de eerste tee. Zonder even op te warmen duw ik mijn afslag richting de fairway en sjok blij de baan in. De hectiek van de dag achter me latend richt ik me op het goed raken van de bal, de straffe wind en mijn medespelers, met wie ik nog nooit gespeeld heb.

Wat kan het spel toch eenvoudig mooi zijn soms. In een uurtje tijd ben ik de drukte van de dag alweer vergeten en maak ik me alleen nog druk over mijn score, die nergens toe doet en geeneens meetelt.

Golf is weer even de belangrijkste bijzaak van het leven, tot in de late uurtjes.

Abonnee worden?

Rob Hoogland, Jan Kees van der Velden, Ingeborg Slikker, Melanie Jane Luiten, Ferd Vrijmoed en Jurrian van der Vaart zijn de vaste columnisten van Golfers Magazine. Elke maand hun bijdrage lezen? Neem dan nu een abonnement op Golfers Magazine en ontvang niet alleen deze columns maar ook alle andere artikelen op de deurmat.