Masterclass Scheffler goed voor zege in 153ste Open

De kans dat iemand anders dan Scheffler de Claret Jug op mocht halen was na 54 holes al klein, maar kort na de start van de slotronde van The Open zuiver theoretisch.

Nadat hij met een knal van een drive op de par-4 4de net de fairwaybunkers miste en naar het midden van de fairway rolde, ving de camera een bijna satanische glimlach op op het gezicht van Scheffler. Alsof hij wilde zeggen: 'jullie kunnen proberen wat jullie willen, jullie gaan me toch niet pakken'. Het was dat de camera minuten later, nadat hij nog verder uit was gelopen, niet nogmaals inzoomde want anders had die zeker 'I told you so' gelezen.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Dat Scheffler wel birdie maakte en Li een bogey – hij sloeg zijn bal wél in de fairwaybunker van de vierde – bracht het verschil op zeven (!) slagen en het was niet alleen dat Scheffler de paar kansen op die eerste vier holes benutte wat de achtervolgers moedeloos stemde, het was ook de manier waarop. Hoe lastig de organisatie de vlaggen ook gestoken had, zeker aan het begin van de ronde slaagde hij er keer op keer in zijn bal er alsnog dichtbij te slaan en rolde hij de putts met chirurgische precisie in de hole(s).

A statement start from Scottie. pic.twitter.com/eQ34Bc7lss

— The Open (@TheOpen) July 20, 2025

32 holes schadevrij

Op de par-3 zesde leek er voor het eerst een barstje te komen in het spel van de Amerikaan. Hij miste de green en chipte zijn bal vijf, zes meter voorbij de hole. Maar helaas – voor de achtervolgers dan – verdween de bal alsnog voor een par in de hole en zelfs nummer 2 Li kon zijn lachen niet beheersen. Hier was geen kruid tegen gewassen.

Hoewel..?

Nog voor de turn bleek ook Scheffler menselijk. Op hole 7 ontsnapte hij nog aan averij door opnieuw een lange putt te holen, maar op hole 8 leverde hij, na 32 (!) holes op rij geen slag in te hebben geleverd, er twee tegelijk in. Hij nam teveel hooi op zijn vork uit de fairwaybunker, kwam er daardoor niet uit, en liep uiteindelijk met een dubbele bogey van de green.

Zou het dan toch?

Nee, het zou niet. Zo goed als de eerste negen was het spel de tweede negen niet meer, maar geen moment werd het echt spannend, écht dichtbij kwam helemaal niemand. Harris English kwam nog tot vier slagen, maar dat was het dan ook. Met een slotronde in 68 slagen, een totaalscore van -17, vier slagen beter dan nummer twee Harris English, liet de 29-jarige Amerikaan zich kronen tot Champion Golfer of the Year.

Blij met de Claret Jug?

Er stond geen maat op Scheffler deze week, en net als in de tijd van de beste Tiger speelde de rest van het veld louter voor de overige ereplaatsen zoals Li na de derde dag al had gezegd.

Dat Bryson DeChambeau na te zijn geopend met een +8 eindigde op -9 en daarmee alsnog de top-10 haalde? Knap, maar hooguit voor de statistieken. Dat Rickie Fowler (T14) volgend jaar niet weer hoeft te hopen op een late kwalificatie na een uitstekende slotronde? Good for him. Rory McIlroy die lang op weg leek naar een podiumplaats en gevolgd werd door duizenden en duizenden fans uiteindelijk 7e werd? Het was ondanks het ovationele applaus alsnog een voetnoot. Hatton (T16) die na bijna elke slag mopperde op alles wat los en vast zat. Garcia (T34) die bijna de hele ronde zonder driver speelde nadat hij deze op de tee van de tweede gesloopt had. Het plezier dat Haotong Li (T4) de hele dag uitstraalde? Allemaal mooi of juist teleurstellend, maar de 153ste editie van The Open draaide maar om een iemand: Scottie Scheffler, nummer 1 van de wereld en vanaf vandaag viervoudig majorwinnaar.

'Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik weet dat ik vandaag niet de fan-favorite was, maar hoorde toch genoeg aanmoedingen voor mij. Het was een geweldige week en ik kan niet wachten om dit thuis te gaan vieren. De baan lag er schitterend bij en speelde geweldig. Het toernooi was weer geweldig georganiseerd, overal werd voor gezorgd en dat zorgt dat het ons heel makkelijk wordt gemaakt. Ik kan niet wachten tot het toernooi hier weer wordt gespeeld en hoop jullie allemaal volgend jaar terug te zien op Royal Birkdale.'

De man die aan het begin van de week zei dat het hem niet zoveel uitmaakte of hij nu wel of niet won omdat hij er toch maar een paar minuten van zou genieten heeft de rest van het jaar de Claret Jug op de schouw staan. Het is bijna niet voor te stellen dat hij tot juli volgend jaar niet nu en dan glimlachend naar de beker kijkt.