Afslag Op Crossmoor: Kijken met je oren

Het is nog vroeg, veel te vroeg eigenlijk, als we onze ogen open doen in kamer 6 van Hotel Laurabos. Voorzichtig zien we de zon door de gordijnen piepen en hoewel we op de wekker zien dat we ons misschien best nog een keertje om zouden kunnen draaien, besluiten we direct het gordijn van onze hotelkamer te openen. Door de bomen zien we, behalve de piepende zon, de green van hole 9 en de tee van hole 10 van de uit de jaren tachtig van de vorige eeuw stammende Limburgse baan. En dan niet ergens in de verte, nee, de vlag van de slothole van de front nine staat op nog geen dertig meter bij ons vandaan. Dat is dichtbij, maar het kan nóg dichterbij als je een van de kamers met een oneven nummer hebt. Dan slaap je aan de kant van hole 18 en kan je de vlag bijna aanraken vanuit je bed en weet je de oefengreen daar zelfs nog tussen. Want ja, op Crossmoor kan je blijven slapen in het eigen Hotel Laurabos.

Veel banen zijn er niet met een eigen hotel, en al helemaal niet waar het zo geïntegreerd is als hier in het uiterste noordwesten van Limburg. In het oude clubhuis kon dat ook al, maar een jaar of vijf geleden werd dat gebouw neergehaald en vervangen door een hagelnieuw, voornamelijk uit hout en andere natuurlijke materialen, opgetrokken clubhuis annex hotel, met daarin vijftien luxe kamers. En we kunnen niet anders zeggen dan dat het een heerlijke manier van wakker worden is. Of naar bed gaan natuurlijk. Na de ronde nagenieten op het terras en lekker eten in Brasserie Laurius zonder je zorgen te maken over de vraag wie de BOB is, stommel je op een gegeven moment naar je boven het clubhuis gelegen hotelkamer. Om de volgende ochtend gewekt te worden door het geluid van een groot vogelorkest dat huist in de bomen.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Dat doen we natuurlijk

De Nederlandse Golf Federatie trapte onlangs de campagne 'Dat doen we natuurlijk' af – een bewustwordings- en toegankelijkheidscampagne over de meerwaarde van golfbanen voor de natuur – met een wandeling over de golfbaan onder leiding van bioloog Luc Hoogenstein en al vanaf de eerste hole merken we dat we na onze deelname aan die wandeling, anders naar de golfbaan kijken dan voorheen. Zo merkte Hoogenstein bijvoorbeeld op dat een laan met allemaal dezelfde bomen misschien wel mooi is, maar relatief weinig waarde heeft voor de biodiversiteit. 'Daarvoor heb je veel meer aan allemaal verschillende bomen'.

Je zou bijna denken dat hij daarbij Crossmoor in gedachten had. Als we op de tee van de par 4 1e staan valt ons direct op dat langs de linkerkant van de fairway tal van soorten staan. Met behulp van een bomenherkenninsapp determineren we achtereenvolgens een bloeiende witte paardenkastanje, een beuk, een wintereik en een fijnspar. En dat over een afstand van nauwelijks vijftig meter in een gebied dat ooit volledig bestond uit aangeplante grove dennen die werden gebruikt als stutmateriaal voor de lokale mijnbouw. Aan deze zogenaamde Lauramijnen dankt het domein dan ook zijn naam, maar het is goed dat lang geleden werd besloten dat ook andere bomen welkom waren in het gebied. Voor de biodiversiteit en voor het aangezicht van de baan.

Een andere opmerking van bioloog Hoogenstein die blijft hangen is het 'vogels kijken doe je met je oren'. Als dat ergens opgaat dan wel hier. We horen het ene na het andere vogelgeluid, noem het gerust een kakofonie van getjilp, gefluit, gekoer en geschreeuw, slechts nu en dan verstoord door het geluid van een clubblad dat contact maakt met de bal. Andere geluiden, zoals auto's of vliegtuigen, ontbreken ten ene male tijdens het eerste deel van onze ronde in de late namiddag. Pal aan de grens met België en op ruime afstand van de bewoonde wereld is het domein een oase van rust.

Bezint eer ge begint

De door Dudok van Heel (1e negen holes) en Hans Hertzberger (2e negen holes) aangelegde baan slingert door een bos, maar is ondanks de vele bomen niet per se lastig te spelen. De fairways zijn breder dan je van een bosbaan zou verwachten en het 'probleem' met de bomen zit vooral bij je teeshot. Meer dan eens worden we op de afslagplaats gedwongen onze opgeteede flink te verplaatsen omdat we vermoeden dat we links (of juist rechts) van de afslagplaats met onze balvlucht wel eens een kort bij de tee staande boom kunnen raken. Bezint eer ge begint dus. Gewoon rechtdoor slaan is vrijwel altijd goed, maar aangezien veel balvluchten nu eenmaal een (al dan niet voorzichtige) afwijking hebben doe je er goed aan je daar voor je afslag van te vergewissen.

Waar je óók over na mag denken is van welke tee je speelt. Nu mag dat altijd, maar met vijf verschillende kleuren valt er ook echt wat te kiezen. Speel je van de meest naar voren geplaatste tees (oranje) dan heb je 4471 meter voor de boeg, speel je vanaf wit dan heb je 6198 meter te gaan. Er zijn holes waar de afstand tussen de voorste en achterste tee ruim honderd meter bedraagt.

Wij spelen onze ronde vanaf geel (6013 meter) op een nagenoeg verlaten baan en het moet ons toch eens van het hart. Het is de tijd van het jaar met meer daglicht dan ooit en toch kan je op veel banen een kanon afschieten zo rond etenstijd. Waarom er niet meer mensen de baan in gaan rond dit tijdstip is ons al jaren een raadsel. Eet eens heel vroeg, of juist laat, smeer een paar boterhammen voor onderweg, maar geniet van de banen op hun mooist in relatieve (of dus totale) rust. Zomeravondgolf. Doe het. Echt, je krijgt er geen spijt van. Zéker niet als die ronde dan ook nog eens op Crossmoor wordt gespeeld met zijn leuke lay-out, goed in het gras zittende fairways en uitstekende greens. Met na afloop natuurlijk een diner op het terras van Laurius. Die boterham pindakaas zal voor een andere keer zijn.

Dobberende eenden

Vanaf de eerste hole (een par-4 van 375 meter met een iets naar links lopende fairway) zit je meteen lekker in de ronde. Althans, dat hopen we, want met Stroke Index 5 als opener moet je wel direct scherp zijn. Een driver is wellicht teveel club van de tee, al kan je de bal dan misschien wel op de richel die dwars over de fairway loopt laten landen waardoor je nog flink wat extra meters cadeau krijgt. Hole 2 (een par-3 van 162 meter) bevindt zich op de Index (17) helemaal aan de andere kant van het spectrum. Als de vlag niet links achter de grote bunker staat kan mag het geen enkel probleem zijn hier te scoren. Iets wat dan weer niet geldt voor hole 3 die met 468 meter meteen de langste van de baan is. Hier weet je ook definitief of op je de goede tee staat. Om de bocht van de par-5 te halen moet je drive vanaf geel toch wel de tweehonderd meter halen om een goed tweede schot te hebben. Ben je deze hole goed doorgekomen dan wacht vervolgens weer een relatief makkelijke (Stroke Index 15) par-4. Opvallend wel, die afwisseling van holes met een hoge en holes met een lage Stroke Index. En prettig misschien ook wel om niet meerdere holes op rij op de toppen van je kunnen te moeten spelen. Alleen kort na de turn, hole 11 en hole 12, speel je twee lastiger holes achter elkaar. De par-4 elfde is met 320 meter niet heel lang, maar vereist vooral een accuraat tweede schot: de uit twee plateaus bestaande green wordt rechts bewaakt door een bunker, terwijl links voor de green een waterhindernis ligt. Het is dezelfde hindernis die ook op hole 12 in het spel komt. Misschien niet bij de afslag rechts, maar wel verderop als dwars over de fairway lopend beekje, waarna de hindernis links tot en met de green verdergaat. Na hole 13 komen we nog maar één waterhindernis tegen, de vijver die je vanaf het terras – en misschien ook wel vanuit je hotelkamer – ziet liggen tussen hole 16 en 18 in. Wakker worden met zingende vogels, uitzicht op hole 18 en rustig op het water dobberende eenden. We verheugen ons nu al op de volgende keer.

Praktisch

Golfbaan Crossmoor

Adres Domein Laurabos

Reserveren (0495) 518 438

Handicapvereiste 54

Website domeinlaurabos.com

Greenfee 18 holes € 92

Baan 18 holes, par 72, Geel 6013 meter, Rood 5182 meter

Abonnee worden?

Dit artikel was ook te lezen in Golfers Magazine 5. Het hele nummer lezen? Dat kan: ga nu naar de winkel en lees ook alle andere verhalen. Of beter nog: sluit een abonnement af en ontvang hét golftijdschrift van Nederland en België vanaf volgende maand thuis. Tien keer per jaar, 132 pagina's met alles wat je over jouw sport wilt weten.