Mental coach Karl Morris heeft gewerkt met meerdere Majorwinnaars. themindfactor.com
'Geef aan jezelf toe dat de kans bestaat dat je het gaat verpesten. Misschien heb je wel honderd slagen nodig, stel je je maatje teleur en speel je dramatisch. Zorg dat je vrede hebt met die uitkomst'
De bekende journalist Jim Bishop schreef ooit: 'Golf wordt gespeeld door twintig miljoen volwassen Amerikaanse mannen, van wie de vrouwen denken dat ze het leuk vinden.' Dat was natuurlijk met een flinke knipoog en bijna een halve eeuw geleden, maar onlangs moest ik er weer aan denken toen ik een topamateurwedstrijd bezocht. Hier konden geweldige golfers hun kunsten vertonen, op een prachtige baan met mooi weer... maar de deelnemers keken alsof ze naar de tandarts moesten.
Op lagere niveaus is het vaak hetzelfde. Clubgolfers over de hele wereld hebben een haat-liefdeverhouding met golf en vinden het regelmatig moeilijk om te genieten. Niemand gaat de baan in met de verwachting dat ze de bal zoals Scottie of Rory zullen slaan. Maar als je ziet hoeveel geld en moeite we erin steken, dan mogen we toch minimaal een beetje lol hebben? Waarom is dat dan zo moeilijk? Als het spel zijn aantrekkingskracht verliest, stel jezelf dan twee vragen.
Speel ik voor mijn eigenwaarde?
Golf verleidt ons om prestaties te koppelen aan eigenwaarde. Dat komt mede doordat het een individueel spel is – je kunt niemand anders de schuld geven – maar ook doordat karaktereigenschappen als moed, volharding en omgaan met spanning een grote rol spelen. Het is makkelijk om hoe we spelen gelijk te stellen aan onze eigenwaarde. Maar dat is een gevaarlijk scenario, helemaal omdat het een absurd moeilijk spel is.
Als we onszelf continu op de proef stellen met een spel waarbij de kans op mislukking gigantisch is, dan zijn die chagrijnige gezichten wel te begrijpen. Dus... stop met het koppelen van je eigenwaarde aan je prestaties in de baan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar er is een manier. Angst, zenuwen, spanning, hoe je het ook wilt noemen, zijn het gevolg van de gedachte dat we een slag gaan verpesten. In essentie worden deze emoties veroorzaakt door ons brein, dat ons probeert te waarschuwen en te beschermen tegen deze ongewenste uitkomst. Ontmantel hun kracht.
Geef aan jezelf toe dat de kans bestaat dat je het gaat verpesten. Misschien heb je wel honderd slagen nodig, stel je je maatje teleur en speel je dramatisch. Zorg dat je vrede hebt met die uitkomst. Tot dat het geval is, kan niets je beschermen tegen die onplezierige gedachten en de negatieve buien die ze oproepen. Ik heb het vaker gezegd: stabiel vertrouwen krijg je door alle uitkomsten te accepteren. Krijg dat voor elkaar en je koppelt je eigenwaarde los van je prestaties. Dat is een veel leukere manier van golf spelen.
Speel ik het verkeerde spel?
Nee, je hoeft golf niet op te geven om vervolgens te gaan tafeltennissen. Maar stel je eens voor dat dit geweldige spel breed genoeg is voor een serie subdivisies, die stuk voor stuk genoeg te bieden hebben qua plezier en motivatie. Dit zijn er vier.
• Gezondheid: lopen, frisse lucht, fysieke inspanning en mentale uitdaging.
• Natuur: de prachtige omgeving, de dieren, het weer.
• Competitie: vaardigheden ontwikkelen, goed spelen, je beste score inleveren, het gevoel van winnen.
• Sociaal: nieuwe mensen ontmoeten, aangemoedigd worden, geinen in het clubhuis.
Net zoals er niet één swing voor elke golfer is, is er niet één versie van golf die we allemaal moeten spelen. Op elk moment kan een van deze vier subdivisies voor jou belangrijk zijn, je motiveren. En als dat de basis van je relatie met golf is, dan krijg je weer plezier in het spel.
Natuurlijk, het negatieve uitvloeisel van deze insteek is dat je prioriteit geeft aan een onderdeel van het spel waarin je in werkelijkheid geen interesse hebt. Zo vinden veel golfers dat het gaat om beter spelen, je handicap verlagen en wedstrijden winnen. Dat kan zo zijn, maar als je je momenteel niet echt competitief voelt, dan voelt aan je spel werken meer als een klus en verliest golf zijn charme.
Je moet voor jezelf duidelijk op een rijtje hebben wat je van het spel verwacht. Besteed tijd aan het beantwoorden van deze vraag, het is een geweldige investering. Kom je er niet uit? Bedenk dan dat er niet één antwoord is waar je voor altijd aan vastzit. Vraag jezelf af wat je op dit moment van het spel wilt, wat nu belangrijk voor je is. Als je het antwoord hebt, kun je het spel gaan spelen dat je echt wilt spelen.
Voel je je later weer ontevreden? Stel de vraag dan opnieuw. Het is niet erg om je prioriteiten te veranderen, wel om vast te houden aan prioriteiten die niet corresponderen met waar je met het spel staat.
Karl Morris
- Adobe Stock