Het jaar dat ik (eindelijk) aan mijn spel ga werken – slot

'Zou ik eigenlijk ergens zonnebrand in mijn tas hebben?', vraag ik me af als ik richting het clubhuis van Waterland loop voor de laatste les van de winterserie. Zonnebrand en winterlessen...het laat zich moeilijk rijmen. De winter is vandaag heel ver weg. Door omstandigheden begonnen we weken later dan gepland aan ons winterprogramma, en omdat velen op de oorspronkelijke laatste lesdag niet konden staan we nu op de tee van hole 1 klaar voor negen holes – ik kan het niet anders noemen – zomeravondgolf. Half mei en een graad of twintig; die eerste les in donker januari is niet meer dan een vage herinnering. What a difference a few months make. Maar geldt dat ook voor mijn spel?

Bij de slotdag gaan we de baan in en is het de bedoeling dat Thomas bij de twee flights meeloopt om te kijken hoe we spelen, waar we tegenaan lopen, en vast ook of hij nog wat terugziet van het door hem geleerde. We spelen strokeplay en krijgen als extra opdracht mee om het aantal meters dat we over hebben na ons slag voor par te onthouden en bij elkaar op te tellen. Een par is logischerwijze 0 meter, maar wat is een birdie? 'Dan gaat er tien meter af', roept Pascal, en hoewel dat best een goed idee is hoor ik mezelf streng zeggen dat dat ook gewoon 0 meter is wat mij betreft.

Rollende ijzer-8

Helaas gaat Thomas in die stelling mee. 'Helaas', want natuurlijk maak ik zowel op de par-3 eerste als op de par-4 tweede van Golf Waterland pardoes een birdie. 'Jij en je goede ideeën', lacht Thomas terecht hard om deze inschattingsfout. Op hole 3, na een drive die optimaal profiteert van de harde fairway waardoor ik nauwelijks zestig meter over heb naar de green, heb ik prima papieren om een derde birdie op rij te maken. Maar in plaats van de bal rustig op de green te leggen, produceer ik een armzalig rollertje. Hoewel ik de schuld geef aan de harde ondergrond en de onjuiste techniek die ik toepaste (dat hadden we nou net niet in de lessen gehad, maar stond wel in een recente instructie in Golfers Magazine) ging het natuurlijk daarvoor al fout. De les die ik aan het begin van de reeks kreeg van Ivar van der Moolen van Mental Toughness Golf (maak je hoofd leeg, denk niet aan iets anders dan je slag en doel, en al helemaal niet aan de uitkomst) pas ik meestentijds goed toe, maar soms ontglipt hij me nog.

Dat geldt misschien wel voor alles dat ik de voorbije maanden leerde. Of het nu de iets rustiger swing is, het genereren van meer snelheid of het controleren van de balvlucht; het is er soms wel, soms niet. Ik ben daarin niet alleen merk ik als ik het navraag bij mijn collega-lesklanten. Het 'je vervalt toch snel in je oude fouten', is de meest gehoorde terugkoppeling. Al is de tip die het meest succes heeft die van de ijzer-8 die je de green op moet laten rollen in plaats van te proberen een wedge dood bij de vlag te leggen. 'Ik pak echt nóóit meer mijn wedge hoor', glundert Pascal als hij de bal weer eens naar de vlag heeft laten hobbelen. “Dit had ik jaren eerder moeten weten.'

Zomercursus

Ook dat geldt voor veel van de tips. Dat we het eerder hadden moeten weten. Of, nou ja, het meeste wéten we natuurlijk wel, maar er zit nogal een verschil tussen iets weten en iets toe (willen) passen. En dat 'willen' staat niet zomaar tussen haakjes. 'Misschien moet je een oud beestje geen nieuwe trucs willen leren', zei mijn collega kort nadat ik met de lessen begonnen was. 'We hebben ons zonder les toch aardig omlaag gerommeld', voegde hij daar aan toe, wijzend op onze hoge single handicaps.

Dat is waar, maar toch ben ik blij dat ik deze winter de deur uit ben gegaan. Aan mijn handicap zie je het misschien niet af, maar toen een goede vriend onlangs opmerkte dat er echt wat anders was aan mijn spel, werd nog maar eens bevestigd dat lessen altijd zin heeft. Of je nu voor groepslessen gaat of individueel les neemt, een pro helpt je – als je tussendoor tenminste ook nu en dan oefent - altijd verder. Zou er nog plek zijn bij de zomercursus?

Met dank aan mijn medelesklanten, Golf Waterland Academy en natuurlijk Thomas Schukkink.

Eindrapport

Rondjes voorbije vijf weken: werkelijk geen idee...genoeg

Oefensessies sinds de vorige les: 2 (als ik de ronde op de par-3 baan mee tel)

Opvallend: Het seizoen is al lang onderweg en hoewel ik daardoor vaker op de golfbaan sta dan in de winter (een combinatie van veel daglicht en aangename temperaturen) sta ik juist minder op de driving range dan in de donkere maanden. Oefenen is belangrijk, maar er gaat toch weinig boven spelen. Ben ik een betere golfer geworden? Niet als je naar de handicap kijkt, wel gevoelsmatig. Als ik er in slaag me te focussen sla ik meer goede ballen - en belangrijker: minder slechte - dan voorheen.