Belgisch Open: Stokken in vijandelijke handen

Het was een Engelsman met namelijk een duidelijke link met België: George Pannell. Hij veroverde de titel in 1912 op de Haagsche.

Pannell was pro op Ravenstein, hoewel de Belgische elite het nog steeds liever over de Royal Golf Club de Belgique had en heeft. De baan ligt bij Brussel, in Tervuren, op grond geschonken door Koning Leopold II.

Die speelde niet, maar de volle neef van Koningin Victoria hield van alles wat Brits was. Bovendien was hij door zijn misdadige privébeheer van Kongo enorm rijk geworden.

Pannell bleef tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in België. Terug in eigen land was hij aanvankelijk verbonden aan de Wimbledon Town Golf Club, die de 18-holes baan deelde met de London Scottish Golf Club.

George Pannell meldde zich vrijwillig bij het Britse leger en werd aan het front in Frankrijk ingedeeld bij de Rifle Brigade. In 1917 ontving hij de Military Medal for Gallantry.

Na de oorlog keerde Pannell terug naar Ravenstein en dat stelde hem in staat om met regelmaat aan de Opens van België en Nederland mee te doen. Hij won ons kampioenschap in 1922 op Noordwijk voor de tweede keer.

In vijandelijke handen

Het Belgisch Open was zeker voor de Tweede Wereldoorlog vaak veel sterker bezet dan dat van ons en dat was waarschijnlijk de reden dat Pannell de trofee nimmer mee naar huis mocht nemen.

Wel won George Pannell het Belgisch profkampioenschap een aantal keer.

Op Ravenstein kreeg hij een 19-jarige assistent die hem in sportief opzicht zou overvleugelen: Flory van Donck, winnaar van zo’n zestig Europese toernooien, waaronder vijf keer ons Open.

In het voorjaar van 1940 moest George Pannell opnieuw naar Engeland vluchten. In de Britse wedstrijd-annalen wordt hij voor zover bekend nog één keer vermeld, als deelnemer aan het Sundridge Park Tournament.

Pannell liet een 89 noteren, maar hij speelde met geleende stokken.

Zijn eigen set stond nog in het clubhuis van Ravenstein. ‘Die stokken zijn nu in vijandelijke handen’, zei hij.