Interview Mayka Hoogeboom - deel 2: 'Ga voor het hoogst haalbare'

Als deze week op De Goyer het Dutch Ladies Open van start gaat is Mayka Hoogeboom een van de Nederlandse spelers in het veld. Voor Golfers Magazine 3 spraken we uitgebreid met de jonge professional. Vandaag deel 2. Over college en zaken regelen.

‘Je gaat niet alles leuk vinden in het leven en als je wat wilt bereiken in de topsport, al helemaal niet’

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

'Als je beter wilt worden, ben je gebaat bij extra weerstand. Hoe meer competitie, hoe beter.'

Ze zegt het en ze meent het, maar ze herinnert zich tegelijkertijd dat het haar start in Amerika niet makkelijker maakte. 'Sowieso was de beginperiode niet ideaal. Normaal gesproken maak je je keuze nadat je meerdere colleges hebt bezocht. Maar omdat we midden in de pandemie zaten, moest ik het doen met videocalls en sfeerimpressies. Dat is toch anders. Ook toen ik eenmaal op Kent State University zat, was het niet eenvoudig. Het is de gewoonte dat je kwalificatiewedstrijden speelt om je te plaatsen voor de volgende wedstrijd, maar door de pandemie ging dat ook niet door. Wie er wel of niet mocht spelen werd bepaald op basis van wat Trackman-cijfers, je schoolresultaten en hoe je bezig was met je work-outs. Daar had ik wel moeite mee, dat het niet puur op resultaat gebaseerd was, en de coach speelde ook een grote rol. Daardoor heb ik in de beginperiode vaker niet gespeeld dan me lief was, maar ik heb nooit overwogen om terug te gaan. Kom zeg, dit was mijn droom, dan moet je daar ook voor knokken. Ik ben misschien nog wel harder gaan werken dan ik al deed. Ik maakte véél meer uren dan van de studie moest. Nee, natuurlijk was ik niet elk uur met een lach op mijn gezicht aan het werk, maar je gaat nu eenmaal niet alles leuk vinden in het leven – als je wat wilt bereiken in de topsport al helemaal niet. Maar het had wel resultaat: toen we weer moesten spelen om een plek, werd ik al snel de vaste tweede speler.'

Regelen

Het harde Amerikaanse collegesysteem is niet voor iedereen de beste weg, maar Mayka Hoogeboom is blij dat zij die route wel heeft afgelegd. Het legde in haar ogen een stevige basis voor de lange weg naar de top. Al bereidde het haar niet op alle facetten van haar volgende stap voor. 'Als onderdeel van een universiteitsteam hoef je eigenlijk nergens over na te denken. Je weet precies hoe laat je waar moet zijn en wat er dan van je verwacht wordt. Je krijgt zelfs een briefje waarop staat welke kleding je op welke dag moet dragen. Dat valt dan allemaal weg.'

Met 'dan' doelt ze op haar overgang naar de professionals, een stap die ze in 2023 zette, kort na haar terugkeer uit Amerika. 'Ineens moet je alles zelf regelen. Huurauto, ticket voor het volgende toernooi, hotel. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Tijdens je collegejaren draait alles om je studie en om golf, maar daarna komt er zoveel meer bij kijken. En dan heb ik nog het geluk dat mijn vader me enorm helpt. Zo doet hij mijn boekhouding en weet hij veel dingen waar ik gewoon niet eens aan denk. En ik niet alleen, hoor. Onderweg vragen de meiden mij ook vaak van alles. Hoe het zit met belastingen en prijzengeld in het buitenland of zo. Dat zijn allemaal dingen die bij het vak horen, maar waar je niet in gespecialiseerd bent. Zeker als je net begint, is het soms erg veel. Inmiddels ben ik eraan gewend, maar het is zonder meer iets waar je in je begintijd als pro wel wat hulp of advies vanuit de federatie bij kunt gebruiken. Dat geldt ook voor het vinden van sponsors', stipt ze een voor veel spelers grote hindernis aan. 'Ik vind dat heel lastig en ben daarin niet de enige. Toen Berry nog speelde, had hij in no-time zijn sponsoring voor twee jaar rond. En ook iemand als Wouter de Vries heeft het goed voor elkaar. Maar ik vind het moeilijk om mezelf te moeten 'verkopen'. Ook dat is iets waar je aanleg voor moet hebben. Daarbij hebben wij natuurlijk nog de extra uitdaging dat het vrouwengolf betreft. Het is geweldig dat er met de LETAS een circuit is gekomen dat als opstap dient, waar met een topnotering ook nog wel iets te verdienen is, maar makkelijk is het zeker niet. Wil je een beetje goed verdienen, dan heb je een mooie week op de LET nodig. Méér dan een mooie week.'

Dutch Ladies Open

Hoewel ze er afgelopen december niet in slaagde een volle kaart voor het hoogste Europese vrouwencircuit in de wacht te slepen, verdiende Hoogeboom een speelrecht waarmee ze, zo schat ze zelf in, een toernooi of veertien kan spelen. 'En met een beetje goede re-ranking misschien nog wel meer. Natuurlijk had ik liever een volle kaart gehad, dat lijkt me logisch, maar ik ben trots op wat ik tot nu toe bereikt heb. Mijn moeder is het afgelopen jaar na een kort ziekbed overleden en dat rouwproces is nog lang niet voorbij. Dat ik er desondanks in slaagde om me, zonder mijn beste spel te spelen, te plaatsen voor de LET, daar ben ik best trots op', zegt ze terwijl de tranen opwellen. 'Het is heel snel gegaan. Je probeert het een beetje van je af te zetten en door te gaan, maar dan merk je dat het zo niet werkt. Daarvoor is de impact veel te groot. Het is tamelijk bizar dat Marit en Zhen (Harryvan en Bontan, Nederlandse speelsters op de LETAS, red.) ook allebei jong een ouder hebben verloren. Het was fijn om het er met hen over te kunnen hebben. Maar iedereen heeft zijn eigen verdriet en moet zijn eigen weg afleggen. Op dit moment gaat het best goed met me, maar het is nog steeds zó verdrietig en voelt zó oneerlijk.'

Ze zegt het niet, maar het is niet lastig voor te stellen dat haar wens om te slagen op het hoogste niveau door het verlies van haar moeder alleen nog maar verder is opgelaaid. 'Het tourleven valt me zwaarder dan ik had gedacht. Niet het harde werken, dat vind ik nog altijd heerlijk. Maar het vele van huis zijn, het steeds weer achterlaten van je familie en vrienden. Het hoort erbij en ook daar moet je je weg in vinden. Op college en als lid van de selectie reisde ik altijd samen en dat probeer ik nu nog vaak te doen. In mijn eerste jaar reisde ik veel met Emily Price, met wie ik op college heb gezeten, en het afgelopen jaar met Pasqualle Coffa. Dan kan ik mijn eigen taal spreken en dat is nog fijner. Onderweg bouw je ook veel vriendschappen op. Je reist heel Europa door en komt steeds dezelfde gezichten tegen. “Hé, jij ook hier?”’

Nederlands spreken zal volgende maand op de Goyer G&CC ook het geval zijn, als de in Aalsmeer woonachtige Hoogeboom aantreedt in het Dutch Ladies Open. 'Daar heb ik ontzettend veel zin in. Het is leuk om voor eigen publiek te spelen. Vrienden en familie komen langs, en je bent lekker thuis. Tegelijkertijd is het een toernooi als alle andere en wil je gewoon zo goed mogelijk presteren. Ik kan niet zeggen wanneer ik tevreden ben. Natuurlijk, een top 25-finish is altijd goed, maar niet hét doel. Een paar jaar geleden speelde ik als amateur mee en was het mijn doel om de cut te halen. Toen ik op een gegeven moment vijfde stond, wist ik ineens niet zo goed wat ik moest doen. Ik heb toen geleerd dat je flexibel moet zijn in de doelen die je nastreeft en dat je altijd moet gaan voor wat op dat moment het hoogst haalbare is.'

Gisteren kon je deel 1 van het interview dat eerder te lezen was in Golfers Magazine 3 al lezen. Altijd alle verhalen uit Golfers Magazine lezen? Neem dan nu een abonnement.