Rob Hoogland: "Moeilijke sport, dat golf'

Zo geldt: hoe relaxter, hoe beter. Pas dat principe in de bokssport toe en de scheids voelt zich binnen een minuut gedwongen de mondbeschermer uit je mond te trekken, terwijl jij uitgeteld op het canvas ligt. Maar bij golf is het wél van belang.

‘I’ll try to have as much fun as possible’, zeggen topgolfers daarom zo vaak wanneer ze met nog één ronde te gaan tot de kanshebbers behoren. Maar stel, je kunt op zondag 18 mei van dit jaar met een putt van anderhalve meter op de 72ste hole met één slag voorsprong het PGA Championship op Quail Hollow in North Carolina winnen – én 3,3 miljoen dollar verdienen. Dan heb je eerder een polsslag van 140 dan van 60 en is fun dientengevolge ver te zoeken.

Vraag het maar aan de inmiddels 85-jarige Lee Trevino. Toen hij nog een puttje van 35 centimeter over had om de editie van 1974 van datzelfde toernooi op Tanglewood Park – eveneens in North Carolina – te winnen, vroeg hij geheel tegen de gewoonte in aan zijn grootste concurrent Jack Nicklaus, wiens bal iets verder weg lag, of hij alvast mocht uitholen.

‘I'm chokin' to death, man’, aldus een bevende Lee. ‘Vind je het erg als ik het afmaak?’

Jack vond het goed.

Waarom vertel ik dit? Om aan te tonen dat elke vorm van emotie, of in elk geval een teveel eraan, funest kan zijn voor je verrichtingen op de golfbaan – of je nu handicap 36 hebt of tot de wereldtop behoort. Lee Trevino vreesde dat hij eraan zou bezwijken en kon dat mede dankzij een sportieve geste van Jack Nicklaus voorkomen.

Ontspanning vs zelfhaat

Maar bij Neerlands beste golfer Joost Luiten is het al meerdere malen voorgekomen dat hem dat níet lukte. Ook in het Joburg Open, begin maart, ging het weer mis nadat hij een uitstekende uitgangspositie voor zichzelf had verworven. Na vijf holes in de derde ronde stond hij één slag van de eerste plaats. Vervolgens maakte hij op de 10de en 11de hole een double bogey, waarna hij in de daaropvolgende 25 holes nóg zes slagen verspeelde. Resultaat: 42ste plaats.

Woede en ergernis kregen de overhand bij Joost nadat hij die twee double bogeys op rij had gemaakt. Ontspanning maakte plaats voor zelfhaat en daar begon zijn techniek onder te lijden. Vroeger riep Joost al eens, nadat hij ‘kortsluiting in de hersenen’ had gekregen, de hulp van een neuroloog en een psycholoog in. Is dat dus een gepasseerd station? Dan moet hij misschien wat vaker aan Dex denken, zijn inmiddels 1-jarige zoon. Ik ken vaders die dan smelten. Of wordt-ie dan weer té relaxed?

Moeilijk man, die sport van ons.