Familieman Luiten heeft nog grote doelen

'Nee, ik vind het nog steeds leuk. Natuurlijk denk ik wel eens: moet ik weer naar Qatar. Maar over het algemeen vind ik het nog steeds veel te leuk om te stoppen', klinkt het gedecideerd uit de mond van de onlangs 39 jaar geworden Luiten. Al voegt hij daar direct aan toe: 'Als je goed presteert, als je meedoet om de overwinning, is het natuurlijk wel leuker. Dat is me het afgelopen jaar veel te weinig gelukt en moet dit seizoen beter. Ik twijfel er niet aan dat het gaat lukken. Er zit nog altijd meer in.'

Het lijkt een eeuwigheid geleden dat Nederlands' meest succesvolle golfer ooit professional werd. 'Dat is het toch ook?' Luiten grijnst als hij terugdenkt aan de winter van 2006, toen hij aan zijn avontuur als broodspeler begon. 'We worden oud.' Dan, serieuzer: 'Maar wat zegt die leeftijd nou helemaal? Bij voetbal weet je dat je misschien tien goede jaren hebt waarin het moet gebeuren. Dat is in golf niet zo. In onze sport kun je een heel lange carrière hebben. Het is zwaar en intens, en je ziet steeds minder jongens doorgaan tot ze voorbij de 50 zijn. Maar fysiek ben ik misschien nog wel nooit zo fit geweest als nu, en ook mentaal en qua motivatie zit het goed. Al was vooral dat laatste wel een dingetje vorig jaar.' Hij kijkt naar de overkant van de keukentafel, waar zijn afgelopen december 1 jaar geworden zoon Dex Luiten zijn uiterste best doet om een prentenboekje op te eten.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Passen en meten

Ja, de komst van een kind heeft het leven van de topsporter behoorlijk op zijn kop gezet en vereiste de nodige aanpassingen. 'Zeker de eerste maanden vond ik het erg wennen. Hoe pas je een kind in in jouw trainingsschema? Hoe doe je het met reizen? Hoe doe je het samen? Van huis gaan en je vrouw en kind achterlaten is lastig, maar ook hoe je het doet als je wel thuis bent. Dan kon ik niet tegen Mel zeggen: nou zoek het uit, ik ga trainen. Zo werkt het niet. Je wilt ook vader zijn. Dat ging, zeker in het begin, wel eens ten koste van mijn trainingsuren. Maar dat is helemaal niet erg. Als je zo'n kleine hebt, is dat even prioriteit nummer 1. Dat je dan met zijn drieën moet zoeken naar hoe je het allemaal inpast, hoe je elkaar het beste kunt ondersteunen, dat is logisch.

‘Voordat Dex er was, kon ik op elk willekeurig moment de deur uit gaan, nu moet ik alles wat strakker plannen. Niet meer een uurtje hier en daar als het uitkomt, maar de hele dag trainen als Dex naar de opvang is. Daar tegenover staat dat ik veel meer ben gaan doen in de toernooiweken. In het verleden, met Phil, deed ik het werk vooral als ik thuis was. Nu, met Jamie, doe ik dat veel meer onderweg. Dat werkt uitstekend. Zeker ook omdat ik thuis goede faciliteiten heb om aan mijn putten en fysiek te werken.

Familieman

'Ik denk dat we het aardig voor elkaar hebben nu. Als ik thuis ben, kook ik veel en ga ik er 's nachts ook uit als dat nodig is. Dat laatste is gelukkig bijna nooit het geval. Ook als we met Dex op toernooi zijn, zijn er eigenlijk geen gebroken nachten. Het is een makkelijke slaper en hij is al gewend aan het slapen in verschillende bedden en kamers. Gelukkig wel, anders is het niet te doen.

‘Vorig jaar had ik een keer een vroege starttijd en zag ik op de gang een collega met zijn baby heen en weer lopen, terwijl ik wist dat hij pas laat moest starten.’ Lachend: ‘Dat lijkt me niet de ideale voorbereiding. De afspraak is dan ook dat Mel het bed uitgaat als Dex onderweg wakker mocht worden. Ik ben blij dat we vaak met zijn drietjes onderweg zijn. Het is een luxe dat we dat kunnen doen, maar ik zou het ook niet anders willen', aldus de nieuwbakken familieman.

Stoppen?

Nu ik richting de 40 ga, is dat een vraag die nog wel eens gesteld wordt. Of ik al plannen heb om re stoppenNet als dat ik die vraag nog wel eens krijg als ik na een minder resultaat eerlijk zeg dat ik de pest in heb of dat het van mij zo niet hoeft. Dat zeg ik dan uit teleurstelling, niet omdat ik dan ook echt klaar ben met golf. Misschien ben ik dat wel nooit. Ik zie mezelf na mijn actieve loopbaan wel betrokken blijven bij de golfsport, misschien iets met het begeleiden van toptalenten. Maar daar ben ik nu nog helemaal niet mee bezig. Niet alleen omdat ik denk dat er nog genoeg mogelijk is, maar ook omdat de komst van Dex me extra motivatie heeft gegeven. Het is prachtig als Mel nu met hem op een toernooi is en ik hem na de ronde in mijn armen kan nemen. Maar het allermooist lijkt het me dat hij een keer bij de laatste green van het KLM Open staat als ik van de baan stap en dat hij dan echt snapt en ziet wat papa doet. Dat vind ik wel iets om voor te blijven spelen. Dex is nu 1... reken zelf maar uit hoelang ik in elk geval nog van plan ben om door te gaan. Overigens ben ik pas 39. Ik moet er niet aan denken om al met pensioen te gaan. Ik zou me kapot vervelen.'

Abonnee worden?

Wil je het hele interview lezen? Golfers Magazine 2 ligt nu in de winkel of bestel hem in onze webshop en krijg hem zo snel mogelijk thuisbezorgd.