Tiener Van Leeuwen maakt debuut in Hoofdklasse

Ze weet nog goed dat ze voor het eerst met haar vader meeging naar de driving range. Tijdens corona, hockey lag toch stil. 'Papa vroeg of ik niet eens mee wilde, dus ja, dat heb ik toen maar gedaan. Ik vond het al snel leuk en kon het ook best aardig', zegt de Amsterdamse middelbare scholier bescheiden lachend over de tijd die al zo lang achter haar lijkt te liggen, een tijd die ook ver achter haar ligt nu haar debuut in de Hoofdklasse aanstaande is.

Dat is snel, maar nog voor ze ook maar een handicap had, waren de twee pro’s van wie ze een lesje had gekregen zó onder de indruk van de potentie van de toen pas 10-jarige Van Leeuwen dat ze vonden dat ze eigenlijk zo snel mogelijk naar een club moest met een doortimmerd jeugdplan. 'Dat hadden ze niet tegen mij gezegd, maar tegen mijn ouders. Ik vond het wel bijzonder. Ze hadden wel gezegd dat ik best een mooie swing had en ik raakte de bal ook best goed, maar verder?' Waarna ze, zonder het zo te bedoelen, direct de vinger op de zere plek legt: 'Ik had natuurlijk ook niet echt vergelijkingsmateriaal.'

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hockey

Het aantal meisjes dat golft, laat staan het aantal meisjes dat fanatiek golft, is beperkt. Zeer beperkt. Wie de cijfers van de NGF bekijkt schrikt er van. Alle golfers onder de achttien jaar bij elkaar opgeteld kunnen nog geen klein voetbalstadion vullen. Kijk je alleen naar meisjes met een lage handicap dan heb je aan twee of drie taarten genoeg om iedereen een stukje te geven.

'Toen corona voorbij was, ben ik ook weer gaan hockeyen. Dat was wel pittig. Ik zat inmiddels op de middelbare school en zat bij hockey in de selectie. Daar moest ik trainen en wedstrijden spelen, en bij golf ook. En dan ook nog huiswerk maken. Ik vond het erg lastig om te kiezen, maar ben toen gestopt met hockey. Om bij hockey bij de besten te horen is veel moeilijker dan bij golf. Er zijn veel meer meiden die hockeyen, terwijl, als je een beetje goed bent in golf, je meteen opvalt. Dus ja, dat speelde ook een rol bij het kiezen. Maar als ik nu hoor dat ze kampioen zijn geworden of samen leuke dingen doen, dan is dat best balen, dan mis ik hockey wel. Het is toch anders: met tien vriendinnen op het veld staan of als enige meisje van jouw leeftijd bij de golftraining zijn. De jongens op Houtrak gaan voor de training nog wel eens samen de baan in om een paar holes te spelen, dat is voor mij toch minder leuk.'

'Dat kleine meisje'

De keuze viel niet alleen op golf vanwege de grotere kans om te excelleren, ook (b)leek ze meer aanleg voor golf te hebben. 'Dat was best gek om te horen. Ik had nog helemaal geen handicap en zag het zelf ook niet echt. Maar als meerdere mensen zeggen dat je aanleg hebt, dan wil je er ook wel harder voor gaan werken. Daardoor ging ik de lat voor mezelf al snel steeds hoger leggen. Ik ging heel gauw naar handicap 28 en daarna door naar wat ik nu heb', zegt ze over de lage single handicap die nu achter haar naam staat. 'Dat het in het begin zo snel ging, maakt het ook lastig, want nu gaat het natuurlijk veel langzamer. Dat is soms frustrerend. Waarom zakt het nou niet sneller, denk ik dan?'

Die frustratie komt soms naar buiten tijdens het spelen, geeft ze toe. 'Ik heb wel eens een waarschuwing gehad, omdat ik niet zo netjes reageerde in een wedstrijd. Dat moet ik niet doen natuurlijk en het gaat al veel beter, maar soms baal je gewoon als het niet goed gaat. Dat doet iedereen wel eens, toch?'

Er zullen vast 'grote mensen' zijn die direct met het vingertje klaarstaan, maar sommigen van hen mogen zelf wel eens in de spiegel kijken. In elk geval eentje. 'Vorig jaar speelde ik in het tweede van Houtrak en moest ik op een dag tegen een oudere vrouw spelen. We hoorden haar zeggen dat ze niet tegen 'dat kleine meisje' wilde spelen. Natuurlijk was dat niet leuk, maar nog minder leuk was dat ze in de baan ook de hele tijd bozig bleef doen, met ballen wegschoppen en zo. Dat doe je toch niet?', klinkt het bijna een jaar na dato nog steeds verbaasd.

Houtrak

Als vanzelf komt het onderwerp ‘competitie’ ter sprake. Na haar debuut in het tweede vorig jaar, stroomt ze dit jaar in in het eerste damesteam van Houtrak, waarmee ze dus haar debuut maakt in de hoofdklasse. Met haar 14 jaar is ze daarvoor jong, heel jong, maar voor de club uit Halfweg is dat niet uniek, zo vertelde captain Deborah Ruurs eerder al eens in dit magazine: 'Houtrak wil een club zijn waar talent een kans krijgt en dan doet leeftijd er minder toe. Dit is voor spelers [als Britt] een mooie kans om ervaring op te doen. Al is het zeker niet zo dat ze alleen maar daarvoor meedoen, er moet wel gepresteerd worden.'

'Floris (Vos, een van de pro's van Houtrak, red.) heeft het daar ook al met me over gehad', zegt Van Leeuwen als we haar de woorden van Ruurs voorhouden. 'Ik ben de laatste speler en hij zei dat winnen of verliezen soms van de slotspeler afhankelijk is. Dat ik dus het beslissende punt moet maken. Natuurlijk zou dat spannend zijn, maar gelukkig kan ik best goed met spanning omgaan. Soms ben ik nog een beetje nerveus op de eerste tee, maar verder ben ik vrij nuchter. Ik sta, ik sla en dat is het. Er verandert voor mij niet veel.'

Collegegolf

Meedoen in de hoofdklasse is een mooie test voor jonge talenten als Van Leeuwen, die overigens ook gewoon in de jeugdcompetitie speelt. Tegelijkertijd blijft het spijtig dat, hoe hard de NGF er ook aan trekt, meiden als Britt de uitzondering op de regel blijven. De eenhoorns zogezegd. 'Er wordt aardig wat gedaan om meer meisjes te laten golfen. Maar zoiets als die meidendagen (de Girls Golf Days, red.) zijn niet echt bedoeld voor mij maar meer voor kinderen die net beginnen met golf. Wat ik vorig jaar wel heel leuk vond, was dat we bij het Dutch Ladies Open met Mayka (Hoogeboom, red.) de baan in mochten. Daar leer je ontzettend veel van. Wat doet zij? Waarom maakt ze sommige keuzes? Het zou leuk zijn als er meer meisjes gaan golfen, als er uit dat soort dagen meer talentvolle meisjes voortkomen, want nu zijn die er eigenlijk niet.'

Er ís wel een plek waar meer talentvolle meisjes rondlopen, weet Van Leeuwen. 'In Amerika, op college.' De leerling uit 3 vwo heeft die plek duidelijk als stip op de horizon gezet. 'Dat lijkt me echt leuk en ik wil er heel veel voor doen om dat te bereiken. Het is jammer dat ik altijd afhankelijk ben van mijn ouders. Die rijden me vaak naar trainingen en wedstrijden, maar ik kan nooit even op de fiets stappen om te gaan trainen. Best balen. Soms zit ik thuis en heb ik niets voor school te doen, maar kan ik toch niet naar de driving range. Jammer, want als ik beter wil worden, moet ik nog heel veel oefenen. Mijn sterke punten zijn mijn drives – ik sla best ver – en mijn chippen – ik heb veel gevoel rond de greens – maar mijn putten is echt dramatisch. Daar moet nog veel aan gebeuren. Als ik beter put, kan ik veel betere scores maken. Ik train daar niet extra veel op, maar dat zou wel moeten.'

Want ze weet: dan kan het snel gaan. Nog geen vier jaar nadat ze voor het eerst een bal heeft geslagen, heeft ze een lage single handicap, mag ze mee naar internationale wedstrijden en maakt ze zich op voor haar debuut in de hoofdklasse. Heeft ze wel eens verder gedroomd dan eerder genoemde college? 'Nee joh, zo ver ben ik nog helemaal niet', zegt ze met een bijna verlegen glimlach op haar gezicht. 'Ik zou dolgraag naar college gaan, maar ook daar ben ik nog lang niet. En over wat er daarna zou kunnen komen, heb ik nog helemáál niet nagedacht.'

Abonnee worden?

Dit artikel is ook te lezen in Golfers Magazine 2. Het hele nummer lezen? Dat kan: ga nu naar de winkel en lees ook alle andere verhalen. Of beter nog: sluit een abonnement af en ontvang hét golftijdschrift van Nederland en België vanaf volgende maand thuis. Tien keer per jaar, 132 pagina's met alles wat je over jouw sport wilt weten.