Darius van Driel's gouden jaar met een zwarte rand

'Eind 2024 wil ik niet weer hoeven knokken om mijn kaart te behouden. De top 50 is het doel, en winnen blijft dat ook altijd. Dat ik in Zuid-Afrika meteen tweehonderd punten wist te pakken, is nog lang niet genoeg om mijn kaart te behouden. Maar het is wel een mooie bodem onder het seizoen. In elk geval hoop ik mezelf dit jaar eerder dan op het allerlaatste moment in een veilige haven te hebben gespeeld.'

Van Driel grijnst als we hem de woorden voorhouden waarmee het vorige grote interview met hem in Golfers Magazine eindigde. Aan het eind van een moeizaam 2023 verloor hij zijn kaart, heroverde die direct weer door derde te worden op qualifying school, en kende vervolgens een pikstart van het seizoen door in zijn eerste drie toernooien meteen twee keer bij de beste tien te eindigen. En toen moest het nog februari worden, de maand waarin hij het Kenya Open won, die lang verwachte – en lang over gedroomde – eerste zege. Daarmee was de veilige haven niet alleen voor 2025 zeker, ook voor het jaar daarna wist hij zich verzekerd van zijn speelrechten. En dat niet alleen: vanaf het moment dat hij niet meer speelde op de categorie die hij haalde op qualifying school, maar op die van toernooiwinnaars, was hij ineens in staat zélf te bepalen hoe hij zijn seizoen wilde indelen.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Als we Darius begin november spreken, is het seizoen dan ook nog niet eens voorbij. Hoe we de agenda's ook probeerden te plooien, afspreken direct ná de seizoensfinale in Dubai zat er niet in. Niet omdat er vakantie gevierd ging worden, maar omdat hij van plan was direct door te reizen naar Australië en Zuid-Afrika. 'Voor de punten, om met zijn allen naar Australië te gaan en om de kans op ‘gratis geld toernooien’ (wedstrijden zonder cut maar met een gegarandeerd prijzengeld, red.) niet te laten lopen', zegt Van Driel en neemt nog een slok van zijn koffie op de driving range van Bernardus. 'Het zijn drukke tijden. Mooie tijden. Bijzondere tijden.'

Afscheid

Hoewel 2024 een seizoen was met een gouden glans, zat er ook een zwarte rand omheen. 'Afgelopen juli is mijn vader op 81-jarige leeftijd overleden. Hij is nog naar het KLM Open gekomen en in de weken daarna zijn we heel intensief met elkaar opgetrokken. Dat was een bijzondere en waardevolle periode. Het blijft verdrietig dat hij er niet meer is, maar het is een zegen dat we zo afscheid hebben kunnen nemen. Zeker als topsporter. Maar ik denk dat het voor iedereen wel geldt dat je je op dat soort momenten veel bewuster wordt van het feit dat er nog zoveel meer is in het leven. En dat je de dingen soms moet nemen zoals ze komen.'

Hij is even stil, zegt dan: 'Je weet het van Sanne?'

Als we bij het horen van de naam van zijn vrouw gekscherend zeggen: 'Jullie verwachten een tweede kindje?', kijkt hij ons serieus aan en zegt: 'Ze is nog niet zo lang geleden geopereerd. Baarmoederhalskanker. Ze deed mee aan het bevolkingsonderzoek en toen werd het opgemerkt. We waren er gelukkig vroeg bij, maar je zit wel weken in spanning. We hoorden het toen we op het toernooi in Praag waren en wat mij betreft waren we meteen naar huis gegaan. Ik bedoel, hoe kun je je dan nog focussen op golf? Ik heb best wat toernooien laten schieten om thuis te zijn. Sterker: als het aan mij had gelegen, had ik nog veel meer toernooien overgeslagen. Maar Sanne was daar in Tsjechië heel stellig over: “En wat dan? Wat wil je thuis doen dan?” Daar had ze natuurlijk gelijk in, maar op dat moment interesseerde het me echt totaal niet wat er op de golfbaan gebeurde.'

Hij schudt zijn hoofd, lacht een beetje en zegt: 'Dus natuurlijk werd ik meteen zesde die week. De reden was verschrikkelijk, maar het zorgde er wel voor dat ik totaal niet bezig was met mijn spel. Ik deed alles op de automatische piloot. Die mindset zou je vaker moeten hebben als speler. Soms moet je je de dingen min of meer laten overkomen.'

Winner’s circle

Van meet af aan gebruikte Van Driel dat woord ook voor de overwinning die hij in het Magical Kenya Open behaalde. Het overkwam hem een beetje. 'Winnen is geen gegeven', zegt hij maanden later met dezelfde overtuiging. 'Neem iemand als Julien Guerrier. Die speelt al járen op de DP World Tour, volgens mij zeker al vijftien jaar, maar hij won nooit. Tot het vorige maand in Spanje eindelijk lukte. Waarom al die jaren niet en nu wel? Zeg het maar. Ook zijn er tal van voorbeelden van goede spelers die lang op de tour spelen maar nooit winnen. Het is gewoon niet iedereen gegeven om een keer met de beker in de handen te staan. En het is zeker niet iets waar je op rekent', zegt hij, voor hij in gedachten teruggaat naar de late winter van 2024.

'Ik speelde de eerste ronde helemaal niet geweldig, maar toen ik van de baan kwam stond ik wel eerste. Er zal wel iemand een move maken, dacht ik nog, maar tot mijn verbazing gebeurde dat niet. Tweede dag, zelfde verhaal. Ik dacht: Is er nou niemand die naar -9 gaat? Niet dus. Pas toen ik de derde ronde weer goed speelde, dacht ik voor het eerst: Misschien is hier wel wat te halen.’

Dat bleek het geval, al was het Van Driel pas laat in de slotronde echt duidelijk dat dit zijn week was. 'Er kan zo'n laatste ronde nog zoveel gebeuren. De spanning, het zit dicht op elkaar, er kan zomaar alsnog iemand laag gaan. Op het moment dat ik een eagle maakte op hole 10, en daarna die bogey op hole 11, voelde ik heel sterk dat dit mijn kans was. Op de laatste hole had ik een chip die er op tv lastiger uitzag dan hij was – en ineens was het zover. Dat waar ik al van jongs af aan over droomde, winnen op de tour, kwam plotseling uit. Het deed me meer dan ik van tevoren had kunnen bedenken.'

Ongetwijfeld schoten hem tussen de laatste putt en de plichtplegingen ook gedachten door het hoofd over de lange weg die hem uiteindelijk tot in de winner’s circle had gebracht. 'Ik ben wat later pro geworden, heb 'gewoon' gewerkt, en ben alle stages langs gegaan. Nationaal, de Alps Tour, de Challenge Tour – tot ik vijf jaar geleden mijn kaart haalde voor de DP World Tour. Steeds een treetje hoger, steeds een beetje beter. Ik weet nog goed dat ik als amateur meedeed aan het KLM Open en dat ik, hoewel ik de cut miste, dacht: Zo bijzonder is het niet wat die jongens doen. Door jarenlang hard te blijven werken, door goed te luisteren en te kijken, en door mijn eigen plan te trekken, ben ik gekomen waar ik nu ben. Ik vind het oprecht een privilege dat ik op dit circuit mag spelen. Dit jaar misschien nog wel meer dan in de jaren hiervoor. Natuurlijk, ik hoop ook bij de beste vijftien van de ranking te eindigden om het dan in Amerika te proberen, maar wat we hier hebben is zó mooi. Dat waardeer ik enorm.'

Family time

'Weet je, het kan ook zó de andere kant op gaan. Laatst sprak ik met Freddy Schott, de jongen met wie ik in de laatste ronde van qualifying school speelde en die het toernooi uiteindelijk ook won. Na een moeilijke start kwam hij slecht uit de re-ranking. Later verloor hij nog een paar plekken en voor hij het wist, kwam hij nauwelijks nog ergens in. Hij verloor zijn kaart op een paar plekken omdat hij niet genoeg kon spelen. Dat had mij ook kunnen gebeuren. In plaats daarvan is mijn kaart veilig, heb ik de luxe dat ik mijn schema nu in alle vrijheid kan indelen, dat ik welkom ben op de 'gratis geld toernooien' en dat ik op de tour bij de selecte groep 'winnaars' hoor. Nu is het tijd voor de volgende stap. Ik geloof zeker dat er nog rek in zit. Ik wil Majors spelen en natuurlijk proberen om nog een keer te winnen. Daar hoeft mijn spel niet enorm voor op de schop, dat heb ik dit jaar wel bewezen. Tegelijkertijd kan ik nu, juist omdat die kaart veilig is, wel wat dingen proberen die me misschien verder helpen. Wat meer lengte proberen te krijgen, misschien wat nieuws met mijn materiaal. Het totale plaatje helpt absoluut. Ik zeg het wel vaker: het raken van dat balletje is maar een paar procent van wat we doen. Alles eromheen moet ook goed zijn. Ja, je bent golfer, maar je bent ook iemands kind, mens, partner, vader. Dat is iets waar ik me altijd wel bewust van ben geweest, maar na dit jaar nog meer. Ik ben topsporter en wil presteren, maar ik wil het komende jaar, de komende jaren, ook echt genieten van het leven dat we als gezin hebben opgebouwd.'