Rob Hoogland

Zet Rob Hoogland een stapje naar voren?

Rob Hoogland is onder de indruk van Gullit, haalt herinneringen op aan Forrester en legt uit waarom hij geen video's kijkt. En dat in één column!

Rob Hoogland

Tik in het zoekvenster op YouTube How to improve your golfswing in en je wordt overspoeld door een tsunami aan filmpjes van golfpro’s van diverse pluimage, die je allemaal een spectaculaire verlaging van je handicap in het vooruitzicht stellen indien je bereid bent hun tips op te volgen.

Slicepolder

Eén jaar sloeg ik ze allemaal over, die videootjes. Het was 2013, ik zat vermoedelijk in een stevige mature aduldhood crisis (leeftijd: 50-80) en ik besloot zo’n beetje alles te proberen wat níet werd aanbevolen. Hoezo ijzerspel? Daar had je toch de houten 9, 11, 13 en 15 van Yukon voor, die je voor een paar tientjes per stuk online bij Pinemeadow kon aanschaffen? Met de vijf ijzers die ik nog gebruikte, inclusief drie wedges, sloeg ik nog slechts chips en pitches. En zelfs in die gevallen trok ik nog weleens een rescue uit mijn tas.

Welnu, dames en heren golfvrienden, dat jaar werd ik voor de eerste en enige keer tot matchplaykampioen van de journalistenclub NVGJ gekroond. En tweede in het strokeplaykampioenschap van dezelfde vereniging. Bovendien eindigde ik als derde in de seniorencategorie strokeplay op mijn homecourse Sluispolder, ook wel Slicepolder genoemd, na een spectaculaire slotronde waarbij ik op hole 18 mijn tweede slag over 80 meter met een houten 15 uitholede.

Vanaf 2014 ging ik de filmpjes weer bekijken. Sindsdien bak ik er niks meer van.

Mature aduldhood crisis

Waarom vertel ik dit? Omdat ik in oktober jongstleden op Ziggo Golf de Alfred Dunhill Links Championship volgde, een pracht van een toernooi dat jaarlijks op de Schotse courses St Andrews, Carnoustie en Kingsbarns wordt afgewerkt. Tijdens dat evenement, dat wederom door Tyrrell Hatton werd gewonnen (als die chagrijn met een score van -89 binnenkomt, loopt hij nog te zeiken dat het geen -90 was), laten de pro’s zich vergezellen door amateurs, onder wie veel celebrities. Daan Huizing deed ook mee en had traditiegetrouw Ruud Gullit als partner. Ruud heeft handicap 5, petje af, maar wat mij het meest opviel was zijn swing: bij iedere impact deed hij een stapje met zijn linkervoet naar voren.

Ruud Gullit samen met Daan en Danielle Huizing op St. Andrews.

Dat had ik één keer eerder gezien, jaren geleden tijdens een pro-am op De Haagsche, waarbij ik was ingedeeld met teaching pro Iain Forrester en een Haagse mevrouw die óók zo’n stap vooruit deed. Daarbij keek Iain goedkeurend toe. ‘Zo verplaats je tenminste je gewicht’, zei hij. Dat is nu eenmaal essentieel in deze sport, voegde hij eraan toe, waarna hij vertelde dat de grote Gary Player het eveneens vaak deed, maar dan met zijn rechtervoet: ‘Hij stapt als het ware achter zijn bal aan, met dezelfde bedoeling: transition.’

Knap, hoor, van Ruud Gullit. Als voetballer was hij al uniek en als golfer dus ook. Ik checkte even hoe oud hij is: 62 jaar. Verrek, dacht ik, óók een mature aduldhood crisis!

Columns
  • Golffile