Jan Kees van der Velden: 'BurgGolf is niet meer'

BurgGolf is niet meer. Het project van mannen als Jelle Brouwer en Peter Krudde, bestaande uit over het hele land verspreide banen, bleek op drijfzand gebouwd. Het moest worden gered door ING met de latere NGF-president Jan Kruyt als interim-directeur. Er kwamen nieuwe eigenaren, maar ook die slaagden er niet in om BurgGolf winstgevend te maken.

Uitdaging

Nu gaat no nonsense-ondernemer Hans Schaap de uitdaging aan. Met zijn Hollandsche Greenkeeping Maatschappij doet hij het onderhoud op meer dan twintig banen, waaronder de zes van BurgGolf, en op The International, het paradepaardje van Marcel Welling. Als voormalige BurgGolf-directeur beweerde Welling jaren geleden al dat clubs te veel macht hadden – hij hief ze op zijn banen gewoon op – en dat de speeltarieven vaak nauwelijks kostendekkend waren. Niet voor niets schudde Welling het hoofd toen destijds Egbert Mulder zich met een nieuwe keten meldde: de Golf Management Groep (GMG). En inderdaad, ook GMG – met Naarderbos en zijn megalomane clubhuis – ging kopje onder door een businessmodel dat op papier mooi oogde maar in de praktijk niet werkte. Naarderbos ligt er nu overwoekerd bij. Na de ondergang van GMG keek Welling mij strak aan en zei: ‘Een Excel-sheet zegt niets terug.’

‘Een Excel-sheet zegt niets terug.’

Ondeugdelijke exploitatie

De enige ‘keten’ die het al decennia redt, is die van Het Rijk met zijn vier clubs, waar eerst Jacqueline Lambrechtse en daarna Hans Blaauw vakkundig de scepter zwaaide. De Hollandsche Golfbaan Exploitatiemaatschappij (HGE) is de andere tak van Schaaps bedrijf en heeft de beschikking over vijf banen. Met de overname van de zes banen van BurgGolf staat de teller nu op elf en de twaalfde baan, Golfpark Rotterdam – zie Golfers Magazine 8 – opent in 2025 de eerste negen holes. Schaaps rechterhand is operationeel directeur Joris Slooten, die in zijn tijd als werknemer van de NGF jarenlang vreesde voor de toekomst van tal van Nederlandse banen. Volgens hem is een derde van de golfbanen al in zwaar weer beland en is er geen geld voor investeringen. ‘Er is niet gespaard voor bijvoorbeeld de noodzakelijke vervanging van het drainagesysteem. En zo kan ik nog wel wat zaken noemen.’ Wat dat betreft zijn Slooten en ik het al jaren eens. In deze column en tal van artikelen in dit prachtblad heb ik de ondeugdelijke exploitatie van clubs en banen meermaals bekritiseerd: het is een klein groepje leden dat de dienst uitmaakt en veel wil spelen voor te weinig geld – en dan ook nog eens op primetime. Zo maak je geen winst en bouw je geen buffer op voor broodnodige investeringen in de accommodatie.

Credits

Dat is niet hoe Schaap en Slooten te werk zullen gaan. Integendeel, de laagdrempelige formule die al voor de bestaande HGE-banen geldt, gaan ze ook op de voormalige BurgGolf-courses uitrollen. Je wordt lid van de Hollandsche Golfclub (HGC) en koopt credits waarmee je ronden kunt spelen. De tarieven zijn gebaseerd op een kostprijs van vijftien euro. Wie bijvoorbeeld 1.400 euro betaalt, krijgt 120 credits. Eén credit is goed voor gemiddeld negen holes. Hogere en lagere tarieven zijn er ook. En er komen geen baanmanagers. Alles wordt vanuit het hoofdkantoor in Almkreek uitgerold. Vanzelfsprekend verzorgt HGM het onderhoud. Op die manier weet Schaap zich verzekerd van het werk en gaat er geen concurrent op de banen van het voormalige BurgGolf mee aan de haal.