Afslag Op: Buiten de Dijken

Het zal ongetwijfeld een fraai gezicht zijn, en de baan is er ook op aangelegd. Toch kunnen we ons voorstellen dat je er als greenkeeper of lid van Golfclub De Dorpswaard huiverig voor bent: eens in de zoveel tijd staat het water in de naast de baan gelegen doodlopende zijtak van de Maas zó hoog dat deze buiten zijn oevers treedt. De Dorpswaard in de Bommelerwaard is, zacht uitgedrukt, kwetsbaar voor een extreem hoge waterstand. Zoek op internet maar eens op 'hoog water' en 'Dorpswaard'. Lang duurt het niet voor je beelden gevonden hebt van een deels onder water staande baan, waar niet veel meer droogstaat dan wat tees en greens. Plus natuurlijk het op hoge palen gebouwde clubhuis.

De hoger gelegen greens wijzen er al op dat er bij de aanleg rekening is gehouden met incidentele overstromingen. Hetzelfde geldt voor de 'lage-golfbaan-hoog-water'-actie die we eind vorig jaar voorbij zagen komen. Gelukkig is de drainage dermate goed aangelegd dat, zodra het water in de rivier daalt, de baan razendsnel weer open én goed speelbaar is. Beter zelfs dan menige baan die binnen de dijken ligt, zo werd ons te verstaan gegeven. Dus ook toen het afgelopen voorjaar maar bleef regenen kon je op De Dorpswaard gewoon een ronde lopen. Dat is goed nieuws. Net zoals het goed nieuws is dat de ligging in de uiterwaarden in elk geval voorkomt dat onverlaten er huizen willen gaan neerzetten.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Snooker

Tijdens ons bezoek voor Afslag Op is er van hoog water geen sprake en speelt ook de wind nauwelijks een rol. Er staan nogal wat bomen op en langs de fairways (daarover later meer), waardoor ballen al snel 'snooker' komen te liggen als de wind er vat op krijgt. We merken dat meteen al op hole 1. De ronde begint met een par-5 van 453 meter lang. Op driveafstand, rechts op de heuvel, staat een viertal grote bomen waar je ver vandaan wilt blijven om bij je tweede slag een goede speellijn te hebben. Ons lukte dat niet, waardoor een tussenslagje tot pal voor de waterhindernis nodig was. Dat zorgde er weer voor dat we een langere slag naar de hoger gelegen green overhielden waar we, als gevolg van die wat langere club, niet op bleven liggen. Daardoor hielden we een lastig flopshot over om alsnog op het kortst gemaaide gras uit te komen. Waarmee we maar willen zeggen: op de tee al bedenken wat je precies wilt gaan doen, is een uitstekend idee. Ook als je de hole vanaf de andere tee speelt.

Dubbele tees

Andere tee? Ja, De Dorpswaard beschikt over negen holes en achttien tees. Op de meeste holes zijn de verschillen niet zo groot: een paar meter naar voren of achteren en slechts hier en daar écht anders spelend door de andere hoek. Maar op papier speel je wel degelijk achttien verschillende holes.

Een paar voorbeelden? De tee van hole 10 ligt tien meter naar voren en ongeveer net zoveel naar links als die van hole 1. En op hole 18 moet je meer over het water spelen dan bij hole 9. Maar daarmee zijn de grootste verschillen wel genoemd. Op eentje na. En daar is het verschil dan ook écht groot. Hole 6 is een ruim vierhonderd meter lange par-4. Redelijk rechttoe-rechtaan, maar door tactisch geplaatste bunkers en de verhoogde green wel lastig en daardoor zelfs voorzien van stroke index 1. Dan denk je misschien: dan zal hole 15 op de back nine wel min of meer hetzelfde zijn. Niet dus. Bij een tweede omloop speelt de hole niet alleen als de makkelijkste van de baan (op papier), je hebt ook ineens te maken met een par-5. Dankzij minimale aanpassingen echt een andere hole. Jammer dat er niet op meer holes ruimte voor gevonden is.

Beperkte ruimte

Het zet ons toch aan het denken. Zouden de verschillen niet alsnog wat groter kunnen worden gemaakt? Bijvoorbeeld op de par-3 2de? Een (veel te) lange par-3 van respectievelijk 196 (hole 2) en 205 (hole 11) meter. Vanaf de green van hole 1 moet je een behoorlijk eind lopen voor je bij hole 2 bent. Daar was toch best plek geweest voor een tee, waardoor je er ook een par-4 van pak ’m beet 230 meter van had kunnen maken? Of neem hole 4 en hole 13. Plaats een van de tees een eind naar voren en je hebt zomaar een charmant maar lastig parretje 3 erbij in plaats van twee keer nagenoeg dezelfde holes van 145 en 155 meter. Al realiseren we ons dat architect Gerard Jol hier vast ook over nagedacht heeft toen hij de baan tekende en er met de beschikbare ruimte waarschijnlijk niet uitkwam. Want de strook land pal buiten de dijken bij Kerkdriel, waar de ledenbaan in 1989 werd aangelegd, is beperkt. Hierdoor moet je een paar keer een fietspad oversteken en één keer een flink stuk wandelen over de met buurman Europarcs gedeelde oprijlaan.

Wolhandkrabben en zoetwaterkreeften

De huisjes van dit bungalowpark vind je vlak langs de gehele linkerzijde van de par-4 3de, waar hoge netten de afzwaaiers moeten opvangen.

Dat er hier een vakantiepark ligt, geeft overigens wel aan dat er meer te doen is dan alleen golfen. Veel watersport natuurlijk in deze uitloper van de Maas. Zoveel zelfs dat de gemeente een verbod uitvaardigde om in de hoek vlak bij de tee van hole 8 nog te waterskiën. Het scheelt vast een hoop decibellen voor de golfers. En sportduikers in het Gat van Sientje zullen het ook wel een prettig idee vinden dat er geen speedboten meer boven hun hoofden rondscheuren. Op de website duikbuddygezocht.nl staat het volgende over Gat van Sientje: 'Na het opbouwen van de uitrusting loop je +/- 50 meter via een betonnen trap langs de golfbaan richting het water. Er leven hier diverse steuren en meervallen. Die zijn, door deze rustig te benaderen, goed te spotten. Verder leven hier snoeken, baarzen, paling, grondels, wolhandkrabben en zoetwaterkreeften. Door de nabijgelegen golfbaan is de kans groot dat er ook golfballen op de bodem liggen.'

Die ballen zijn dan niet van de driving range, bedenken we als we een groot aantal ballen op de golfjes op en neer zien dobberen. Op De Dorpswaard hebben ze een driving range waar je met floaters richting het water slaat. Hoewel we geen groot voorstander zijn van waterranges (floaters reageren in de regel anders dan reguliere oefenballen en zien wat je bal doet bij landing zich je sowieso niet) liggen er genoeg targets om je mee te vermaken.

Buffer van bomen

Voor een baan waar water regelmatig zo nadrukkelijk aanwezig is, is het tegelijkertijd behoorlijk afwezig. Slechts op vier van de negen holes komt op de een of andere manier water in het spel. Op hole 1 dus, maar daarna pas weer op de par-4 7de, hoewel ook daar nauwelijks. Toch kan een bunkerslag richting een green waar water pal achter ligt behoorlijk intimiderend zijn.

Dat zijn hole 8 (17) en 9 (18) ook wel, al zou het nog spannender kunnen. De hele linkerzijde van deze holes bestaat uit een gigantische hoeveelheid water. Natuurlijk kun je dat op beide holes met een rechte drive ontwijken, maar het trekt toch, dat nat. Zouden de bomen ter linkerzijde er daarom staan? Of zijn die bosschages door de jaren heen gewoon net even te groot geworden? Gelukkig is er met het plaatsen van de rode hindernispaaltjes wel rekening mee gehouden: deze staan enkele meters van de kant, waardoor je niet in een discussie belandt of je bal in het water ligt of ergens onder een van de bomen verloren is.

Dat gezegd hebbende: de holes zouden niet alleen spannender maar ook optisch aantrekkelijker worden als je geen buffer van bomen weet tussen de fairways en het water. Qua moeilijkheidsgraad kunnen ze het best hebben. Zeker voor de gemiddelde rechtshandige speler komt het water toch al niet in het spel en zit de uitdaging vooral in het kiezen van de juiste club naar de hoger gelegen greens. De bal de green op laten rollen lukt op Golfclub Dorpswaard maar zelden, een hoge balvlucht is vrijwel altijd nodig. Misschien wel tot boven de dijken.