Golfers Magazine Fourball: zij-instromers in de golfwereld

'O, zijn slidings verboden? Ach, dat doet Gerald sowieso niet. Ik wil nog wel eens naar een balletje duiken, maar zal me proberen in te houden.' Het tekstbericht van Hans Vonk maakte duidelijk dat de voormalige keeper van onder andere RKC, Heerenveen, Ajax en Ajax Cape Town zin had in de fourball tegen Golfers Magazine – ondanks de weinig positieve weersvoorspellingen van Buienradar. 'We nemen laarzen en een paraplu mee.'

Gerald is zijn vriend Gerald Sibon, die ook bij Ajax en Heerenveen speelde en daarnaast doelpunten maakte voor onder andere PSV en Sheffield Wednesday. Samen is het duo goed voor drie landskampioenschappen en zeven KNVB Bekers, wat wel aangeeft dat ze een hekel hebben aan verliezen. Dat is niet veranderd nu het voetbalveld is ingeruild voor de golfbaan. Vonk: 'We golfen regelmatig samen. Een soort derby: Heerenveen-Noord tegen Heerenveen-Zuid, zeg maar. En het gaat altijd ergens om, al is het maar een paar euro.' Sibon: 'Het is fascinerend om te zien wat het met mensen doet als de 'pot' een paar holes blijft staan en je ineens niet om drie maar om negen euro speelt.'

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Vonk neemt meteen de regie van de fourball over: 'Per hole de twee beste en twee slechtste scores tegen elkaar, goed? En op de eerste par-3 van de beide negens een neary... maar die telt alleen als je ook een par maakt. Zullen we? Nee joh, ik hoef niet in te slaan, ik ben in vorm.' Met een draagtas op de rug loopt de goedlachse Zuid-Afrikaanse Nederlander (of andersom, want hij heeft twee paspoorten) richting de eerste tee. Het is duidelijk: we moeten aan de bak.

'Mijn tas stond toch hier'

'Je kunt me midden in de nacht wakker maken en ik schiet een bal in de kruising', zegt Sibon op de eerste tee van Golfclub Houtrak. 'Voetbal zit in mijn systeem. Maar golf... golf is een uitdaging.' Zijn ogen beginnen te glimmen: 'Golf is geweldig. Als echt goede spelers praten, hang ik aan hun lippen. Kijken of ik iets kan leren en beter kan worden.'

Dat luisteren heeft zeker wat opgeleverd, want de 50-jarige Emmenaar heeft intussen handicap 5 en is teaching pro op Leeuwarder Golfclub De Groene Ster. Zijn eerste twee drives verdwijnen echter rechts de bossen in. Anderhalf uur in de auto van Friesland naar Halfweg is kennelijk niet de ideale voorbereiding. 'Of is het spanning?', grapt Vonk. ‘Ik vind in een stadion voor vijftigduizend man spelen minder spannend dan op de eerste tee een driver slaan als er drie man staan te kijken.' Met een 2-punter weet Vonk (54) zijn team echter te redden – je bent keeper of je bent het niet – en de punten op de eerste hole worden gedeeld. 'Door Foppe de Haan ben ik verslaafd geraakt aan het spelletje', vertelt Vonk. 'Hij noemt golf altijd 'knikkeren voor oude mannen', maar hij vindt het geweldig. Vorige week zag ik hem nog tijdens het Foppe Open, een golftoernooi voor het goede doel.'

Vonk slaat geweldige ijzers, maar door 'te veel gerommel van de tee' staat er nog steeds handicap 18 op zijn kaartje. Na een paar wilde drives van de voormalige keeper komt de teaching pro in Sibon bovendrijven en zegt hij dat zijn maatje het clubblad in de set-up minder open moet zetten. De tip werkt meteen, waarna Vonk met een grote grijns op zijn gezicht opmerkt dat hij er niet voor gaat betalen, omdat hij eigenlijk de grondlegger van de golfcarrière van Sibon is.

'Klopt', geeft deze toe. 'Ik had in mijn Ajax-tijd wel eens een lesje gehad, maar daarna stond de set jarenlang stof te happen in de garage. Zelfs toen ik in Engeland speelde, kwam het er niet van, terwijl daar zelfs een golfbaan naast het trainingsveld lag. Na mijn carrière was ik wel klaar met voetbal en vroeg ik aan Hans, die ook in Heerenveen woonde, of hij misschien wilde gaan tennissen. “Prima,” was zijn reactie, “maar we gaan eerst een rondje golfen.” Ik woonde toen letterlijk aan de rand van Golfclub Heidemeer, terwijl de tennisbaan driehonderd meter verderop lag. Het kwartje had dus beide kanten op kunnen vallen, maar het werd golf. Ik heb nooit meer een tennisracket vastgepakt.'

'Ik dacht: laat ik die bal er maar in schieten, dan hoef ik niet helemaal terug te lopen'

Een goede keus blijkt nu. Met verre drives en solide ijzers geeft Sibon zichzelf kans op kans, en alleen dankzij een onwillige putter weet Golfers Magazine langzaam maar zeker uit te lopen. Op de par-3 5de lijken de gasten zich terug in de wedstrijd te knokken. Sibon slaat een hoge draw op de green voor de neary. Dat betekent een extra punt, tenminste als je de par maakt. Drie putts later beent de 1,97 meter lange goalgetter onder het uiten van de nodige krachttermen van de green af.

Maar je wint niet vijf keer de Beker door op te geven. De oplossing van het putterprobleem blijkt simpel: de bal gewoon dichter bij de hole slaan. De wind is aangetrokken en er trekt een flinke bui over, waardoor de drive van Sibon op de volgende hole in de waterhindernis verdwijnt. Hij dropt een bal in de rough en slaat zijn approach vanaf 200 meter op nog geen meter van de vlag. Par. Ons applaus neemt hij met een bescheiden knikje in ontvangst. Als we 'm zeggen dat hij veertig meter dichter bij de hole had mogen droppen, klinkt het droog: 'Ach, mijn tas stond hier. Zoiets had ik ook bij die penalty in de Bekerfinale tegen Twente (de beslissende 5de, hard in de bovenhoek, waardoor Heerenveen in 2009 de KNVB Beker won, red.). Ik dacht: laat ik die bal er maar in schieten, dan hoef ik niet helemaal terug te lopen naar de middenstip.' In die gewonnen finale stond Vonk trouwens in het doel van Heerenveen. Geef dit duo een stuk gras en er gebeuren mooie dingen.

'Het lijkt Zuid-Afrika wel'

Toch heeft Golfers Magazine bij de turn vier punten meer in de tas dan de 'reuzen uit het noorden' (Vonk is met zijn 1,96 meter maar een centimeter kleiner dan Sibon). De door ons gevreesde trash talk – het blijven toch voetballers – blijft echter achterwege. Natuurlijk krijgt de extreem korte backswing van de hoofdredacteur commentaar ('Je lijkt Jon Rahm wel, maar die heeft een klompvoet. Wat is jouw excuus?’) en wordt een getopte bal die net voor het water blijft, beloond met een sarcastisch: 'Leg je nou echt op?' (Een opmerking waarmee Van Hanegem ons jaren geleden uit de tent wist te lokken, waarna we ook nog ons eigen graf groeven.) Maar verder gaat het er vele malen vriendelijker aan toe dan tijdens de voetbalwedstrijden van de 13-jarige dochter van de equipmentredacteur. Het is zelfs zó gezellig dat Vonk ons keer op keer de punten cadeau doet met zijn afzwaaiers van de tee. 'Ik heb echt een lesje van een góede pro nodig', verzucht hij. 'Lekker format heb je gekozen, hoor, dat beide scores tellen', pareert zijn maatje.

Misschien is het voor de in Alberton, Zuid-Afrika geboren Vonk te koud in de winderige en af en toe behoorlijk natte Houtrakpolder? 'Nou, ik ben wel een 'zwaluwtje' geworden', geeft hij toe. 'Zo noemden we, toen ik nog in Kaapstad woonde, de mensen die er alleen overwinterden. De laatste jaren zit ik veel in Nederland en ga ik 's winters naar Zuid-Afrika.' Dat is overigens niet alleen ingegeven door het klimaat. De oud-keeper heeft een eigen golfreisbureau, Hans Vonk Travel, en in deze periode komen de meeste toeristen naar zijn geboorteland. 'Ik hou van de vrijheid van zelf ondernemen, en ben gek op golf en Zuid-Afrika... dus dat was geen ingewikkelde keus. Het is hard werken en je verdient er geen voetbalsalaris mee, maar ik heb het erg naar mijn zin.'

'Dat is inderdaad heel wat anders dan in het Hollandse najaar op een gure driving range staan', proberen we voorzichtig een barstje in team Heerenveen te forceren. Sibon grinnikt: 'Afgelopen winter stond ik voor het eerst op de mat en dat was een drama met al die regen. En we hebben maar één overdekt hok. Als ik les ga geven, weten de meesten wel dat ze weg moeten wezen, maar soms krijg je verontwaardigd te horen: “Maar het regent!” Precies mevrouw, daarom wil ik hier graag staan. Maar ik vind het geweldig om golfles te geven en heb nog geen seconde spijt gehad.'

Intussen zijn de buien overgetrokken en breekt tegen alle verwachting in de zon door. 'Het lijkt Zuid-Afrika wel', roept Vonk opgetogen als we de korte par-3 14de bereiken. Houtrak laat zich inderdaad van zijn mooiste kant zien, met de zon die de green achter de vijver in het spotlicht zet, omringd door bomen die de eerste tekenen van de herfst dragen. Wellicht voelt de uitwedstrijd ineens een beetje als een thuispotje, want de gasten slaan beiden een geweldig ijzer, resulterend in tap-in parren. Hiermee brengen ze het verschil terug tot drie punten, met nog vier holes te spelen en – volgens de methode Vonk – dus acht punten te verdelen. Zouden we het dan wéér weten te vernachelen?

Revanche in het hoge noorden

Nee. Door de jaren heen heeft Golfers Magazine behoorlijk wat fourballs om zeep geholpen, maar vandaag valt het kwartje – of de rand – onze kant op. Met een verloren bal van de tee en een getopte bunkerslag geven de gasten de volgende hole cadeau, waardoor het verschil weer vijf slagen is. Ook op de laatste holes moet Vonk na zijn drives meteen in de tas op zoek naar een nieuwe bal. 'Ik lijk wel een ijshockeyer', moppert hij. 'Als die gaan golfen, hebben ze altijd goed balcontact, maar wel een gigantische slice.' Sibon heeft op de par-5 18de nog een putt voor birdie, maar schuift die – zoals al de hele dag – gedecideerd langs de hole. Een spits die net niet scherp genoeg is, terwijl de keeper te veel foutjes maakt... dan ga je eraf.

Met die uitkomst hadden de noorderlingen kennelijk al een beetje rekening gehouden. 'Ik ben nog even langs de Gall & Gall gereden', zegt Vonk even later in het clubhuis, en hij zet twee flessen rode wijn uit Zuid-Afrika op tafel. 'De speech is voor jou, Gerald. Jij praat zo lekker.' Wat volgt is een droge, ingetogen opsomming van omstandigheden die hebben geleid tot de toch wel vette overwinning van Golfers Magazine. Alleen het minuscule lachje rond zijn lippen verraadt dat het hem niet serieus is. Het blijven voetballers met kleedkamerhumor. Gelukkig kunnen we nog wat tegengas geven met ons eigen presentje: een doos Golfers Magazine-ballen voor beide gasten, om de 'toch wel flink geslonken voorraad een beetje aan te vullen'.

Uiteindelijk wordt er besloten tot een revanche, over een jaar. De boodschap is duidelijk: we mogen ervan uitgaan dat Vonk zijn drives tegen die tijd 'aan een touwtje heeft' en de putter van Sibon precies doet wat er van hem wordt gevraagd. Als strijdtoneel worden we het eens over Golfclub Lauswolt in Friesland – je speelt immers 'uit' en 'thuis'. 'Of moeten we het 'thuisvoordeel' aan Vonk gunnen en het dertienduizend kilometer zuidelijker zoeken?', opperen wij. De geboren Zuid-Afrikaan knikt instemmend: 'De banen zijn geweldig, het klimaat is heerlijk en het eten en de wijnen zijn van topkwaliteit.' Dat klinkt niet slecht. Sibon doet een duit in het zakje: 'Het is wel een eindje vliegen, maar je hebt geen tijdsverschil.' Dat scheelt inderdaad een jetlag. Het wordt steeds aantrekkelijker. En we zitten al met het reisbureau aan tafel. Misschien moeten we die Constantia Rood uit 2020 maar meteen opentrekken en hier nog even verder over filosoferen...

Dit artikel was ook te lezen in Golfers Magazine 9. Voortaan alle Fourballs en andere verhalen lezen? Sluit dan nu een abonnement af op hét golftijdschrift van Nederland en ontvang elke editie voortaan thuis.