Voor een verrassende golfbreak is Heitlinger Genusswelten in het ‘Toscane van Duitsland’ een bestemming die de moeite meer dan waard is. Tussen Heidelberg en Mannheim ligt de regio Kraichgau. Vanaf de Duitse grens bij Arnhem zo’n vierhonderd kilometer rijden, wat over de Duitse Autobahn in zo’n vier uur tijd prima te doen is. Kraichgau krijgt gemiddeld veel zonuren én ligt in een licht glooiend landschap, waardoor de vergelijking met het Italiaanse Toscane treffend is. Heitlinger Genusswelten, een familiebedrijf met een 18-holesgolfbaan, twee hotels (Heitlinger Hof en Kreuzberghof) en twee wijngaarden ligt in het 1.200 inwoners tellende Tiefenbach, behorend bij het dorp Östringen. Heinz Heiler is de grondlegger en dochter Christine bestiert het bloeiende bedrijf, samen met haar man Warren Jacklin en twee van hun vier zoons.
Glooiend landschap
In deze typisch Duitse omgeving gaat het om gemoedelijkheid en genieten van kwaliteit. Wijn en golf maken daar onderdeel van uit. Met genieten begin je prima op het Heitlinger Golf Resort. De 18-holes championship course glooit zich heel natuurlijk tussen de heuvels en valleien. De baan omvat zo’n 85 hectaren en ligt voor een deel tussen de wijngaarden van de familie. Op veel plekken tijdens je ronde heb je een prachtig panoramisch uitzicht over de omgeving, de wijngaarden, natuur en kleine dorpjes. De baan is open sinds 1989 en wordt gerund door de Engelsman Warren Jacklin, PGA golfprofessional. Het golfen is de directeur van het golfresort met de paplepel ingebracht. Warren is de zoon van Tony Jacklin. De inmiddels 76-jarige Jacklin woont in Florida en won twee Majors: in 1969 het British Open en in 1970 het U.S. Open. Ook is hij de succesvolste Ryder Cup-captain in de historie van het prestigieuze golftoernooi. Tony Jacklin bezoekt Tiefenbach regelmatig en als golfbaanarchitect hielp hij zijn zoon bij het moderniseren van de Heitlinger.
Stevige uitdaging
Heitlinger Golf Resort is een baan die je gespeeld moet hebben. Liefst minimaal twee keer. Gemakkelijk? Zeker niet. Wel speelbaar, ook voor beginners. Maar het ontwerp van de baan (6.095 meter) zet je voor een stevige uitdaging. Behalve de skills om een goede score neer te zetten vraagt Heitlinger om concentratie, ook van geoefende spelers. De baan is inspirerend en in uitstekende conditie. De greens zijn supersnel en de fairways liggen er heerlijk bij. Verder vind je water, flink wat bunkers en blind holes. Flessen wijn markeren de teeboxen, zodat je nooit vergeet waar je het voor doet en waar je precies bent: op een serieuze wijngaard die is omgetoverd tot golfbaan.
De eerste negen holes langs de rivier de Katzbach liggen westelijk van het clubhuis in een lang dal. Voor een deel speel je naar het bos toe, maar met ruim opgezette holes. De tweede negen liggen meer in de heuvels en valleien aan de zuidelijke kant van het clubhuis. Juist voor ons laaglandspelers is het heuvelachtige terrein een extra hindernis. Of uitdaging, want downhill of uphill een bal slaan is stiekem best leuk. Neem de tijd. Dat kan, zeker op doordeweekse dagen is het rustig in de baan. Lopen is prima te doen, maar buggy’s zijn beschikbaar.
Flesje wijn als beloning
Laten we de baan nader bestuderen. Op hole één mag je al direct aan de bak. Vanaf wit begin je met een par-5 van 458 meter, schuin omhoog richting de vlag, die stevig wordt verdedigd door een bunker rond de green. Met een lekkere drive en goed baanmanagement kun je hier voor een par of zelfs een betere score gaan.
Een interessante hole van de eerste negen is hole zeven. Een par-3 downhill, 204 meter voor de heren, 163 voor de dames. Maar laat je niet verrassen. De hole ziet er eenvoudig uit, maar wind vanuit het oosten en/of overmoed beïnvloeden je score.
Ook hole acht, een par-5 van 514 meter, is een lastige. Getekend in het birdieboek (neem dit mee vanuit het clubhuis, het geeft je een goed overzicht van iedere hole) lijkt de achtste uit twee delen te bestaan. De vlag is niet zichtbaar vanaf de afslag. Met risico sla je misschien over het beekje heen en heb je daarna uitzicht op de green. Maar risico betekent ook dat je de kans op een verloren bal vergroot.
De eerste helft van de ronde sluit je af richting het clubhuis. Een flinke vijver is de laatste hindernis voordat je de green bereikt. Een green van voortreffelijke kwaliteit. Snel, redelijk groot en goed leesbaar voor een mooie putt.
De elfde (par-4, 268 meter) is een tricky hole. Een straffe rechte drive houdt je uit de problemen, maar de hole is eng, zowel links als rechts is er weinig ruimte, dus een afzwaaier betekent meestal een verloren bal en een strafslag.
Hole twaalf is weer een uitdaging. En lange par-5 (514 meter), uphill, zonder enig uitzicht op de vlag. Gelukkig geeft een extra vlag in het parcours de richting aan, zodat je jezelf nog een beetje kunt oriënteren.
Hole achttien is een perfecte afsluiting van een heerlijk rondje wijngaard. Om op de green te komen moeten de heren vanaf de afslag van de korte par-3 over een flink aantal wijnranken slaan. Lukt dat, dan staat er vast een koel flesje Pinot Blanc in het clubhuis klaar.
- Bert Tielemans