Jurrian van der Vaart: 'Ik word professional'

Na veel gezoek en gepuzzel ben ik er eindelijk uit: ik word golfprofessional. Maar, zo denkt de lezer misschien, dat ben je toch al? Nee. Of, zoals mijn coach Tom O’Mahoney ooit zei: ‘Je bent geen golfprofessional, je bent professioneel golfer.’

Whisky

Oké, hoor ik de lezer denken, dan word je toch een échte golfprofessional? Opleidinkje, leuke club vinden en Klaar is Kees. Helaas heb ik een andere versie van het beroep voor ogen, namelijk zoals dat honderd jaar geleden bestond. Toen waren er geen academies, coaches, track scopes of indoor putting walhalla’s. Ook matgeld, inlooplessen en persoonlijke ontwikkeltrajecten waren nog niet uitgevonden.

Noem me een oude ziel (zoals m’n moeder vaak deed), maar de zwart-witfoto’s van de golfers van weleer hebben voor mij een romantisch tintje. Ik bedenk me vaak hoe hun dagen eruit hebben gezien. ’s Ochtends de greens maaien of droog borstelen en dan voor de lunch de burgemeester een lesje geven. ’s Middags werken aan de nieuwe stokken van de clubkampioen en dan voor de avond zelf negen holes spelen. Afsluiten met een glas whisky bij de open haard in het clubhuis, nadenkend over het uitzetten van een nieuwe baan.

Manager

In een ver verleden was de beste golfer van de club vaak degene die anderen lesgaf. Daarnaast waren deze toppers dikwijls verantwoordelijk voor de greenkeeping, het bouwen en repareren van clubs en de organisatie van alle clubactiviteiten. Ook hielden ze zich bezig met competities, het uitbaten van de winkel en speelden ze wedstrijden door het hele land. Er waren er zelfs bij die zo bekend waren dat ze benaderd werden om in andere dorpen banen te komen ontwerpen. Met recht kon deze persoon zich een golfprofessional noemen, want het werk bestond uit alles wat met golf te maken had.

Tegenwoordig is deze functie opgesplitst. Nu heb je Henk de manager, runt Frits de shop en doet aannemer Piet het onderhoud. De golfleraar is een zzp’er die op dinsdag en donderdag aanwezig is, terwijl alleen jonge amateurs toernooien spelen. En ontwerpers van golfbanen zijn allang geen kampioenen meer en vaak pas op latere leeftijd gaan golfen.

Maar die oude golfprofessie, die lijkt me dus wel wat. Met kennis en passie bezig zijn met alles waar golf om draait. Mensen enthousiasmeren, onderwijzen en assisteren. Banen bedenken, onderhouden en verbeteren. Spelen, lunchen en whisky drinken.

Wat een droombaan.

(Wat Jurrian van der Vaart werkelijk gaat doen lees je binnenkort in Golfers Magazine.)