Afslag Op: Uitgeslapen op de eerste tee

Verbeeldden we het ons nou of werden we wakker van de droge tik van een driver tegen een bal bij de afslag? Dat typische tokgeluid dat iedere golfer uit duizenden herkent? Het lijkt ons onwaarschijnlijk, want zo hard klinken drivers niet meer sinds het verscheiden van de Nike SQ Square Driver, volgens velen de luidste driver ooit. Bovendien weten we dat we uren geleden al genoten van de vele vogelgeluiden die ons bereikten in het schemergebied tussen waken en slapen in dit stille Drentsche landschap. Maar het hád gekund. Makkelijk. De eerste tee van de rode lus ligt nauwelijks twintig meter van ons slaapkamerraam. En als we het gordijn van onze kamer in de golflodge openen, zien we dat de eerste tee van de witte lus daar niet ver achter ligt. Wat een luxe. Zelden stonden we in Nederland zó uitgeslapen op de eerste tee.

Gefluit, getjilp, gekwaak

De Drentsche Golf & Country Club, aan de rand van Assen, heeft sinds 2012 de beschikking over een eigen hotel, de golflodge, die 32 kamers heeft en 64 gasten kan herbergen. Kamers die uitzicht bieden op de baan of de driving range en die van alle gemakken voorzien zijn. Al moet je voor het ontbijt en diner naar het clubhuis, dat op een kleine honderd meter lopen ligt. Dat kun je onhandig vinden (wat nou als het regent?), maar de korte wandeling zorgt voor een prettige en vanzelfsprekende verbinding met de baan. Wakker worden, op het gemakje ontbijten in het clubhuis, tas uit de auto pakken en op naar de oefenfaciliteiten. Heel ontspannen allemaal.

Onze ronde bestaat uit de gele en de witte lus. Welke twee van de drie lussen het parcours van achttien holes vormen, verschilt van dag tot dag. Het systeem waarbij de lussen elke dag opnieuw gemixt worden, is tijdens corona ingevoerd en werd een blijvertje toen bleek dat het van grote toegevoegde waarde was. Niet langer was vooral een van de lussen de 9-holesbaan, voorbij waren de opstoppingen omdat er ingevoegd moest worden, en vooral ook bleek het de spelers een grotere afwisseling te bieden.

We spelen achter een grote internationale jeugdwedstrijd aan, maar van tevoren werd ons verzekerd dat we daar weinig van zouden merken. Of, zo denken we, het moet zijn dat de baan er extra goed bij ligt. Maar op de eerste tee krijgen we al te horen dat dit niet het geval is. 'De baan ligt er altijd goed bij, hoor', zegt het echtpaar dat ons vriendelijk voor laat gaan als we iets voor onze starttijd op de tee van geel 1 aankomen om even rustig om ons heen te kijken.

Wat een ruimte! We lazen dat het totale complex maar liefst 240 hectare groot is, waarmee het volgens Wikipedia de grootste baan van Noord-Nederland is. Bijkomend voordeel van al die ruimte is dat we ons vaak 'alleen op de wereld' wanen. We zien soms wel andere spelers, maar we lopen vooral in alle rust door de baan. Hoewel... het is tijdens ons bezoek een kakofonie van geluid. Niet van de A28, die op de witte lus behoorlijk dichtbij blijkt te liggen, maar van de vele onderhoudsmachines. Zowel de bemande als de onbemande maaiers hebben het er in het groeiseizoen maar druk mee. Tijdens het enige momentje (de koffiepauze?) waarop we geen maaier horen, dringt pas goed tot ons door dat het bord op de eerste tee, met daarop de tientallen vogelsoorten die op de baan gezien kunnen worden, er niet zomaar staat. Het gefluit, getjilp en gekwaak is plots dominant aanwezig. Al hadden we de vogels al lang opgemerkt: vooral de scholeksters bewaakten hun nesten vol overgave en met talloze schijnaanvallen.

Linksachtig karakter

De gele holes beginnen met een vriendelijke par-4, een flauwe dogleg naar rechts die echter zo breed is dat zowel slicers als hookers er niet van in paniek zullen raken. Niet voor niets is de hole ingeschaald als een van de makkelijkere van de baan (SI 13), die je de kans biedt om je ronde met een mooie score te beginnen. Overigens is dit niet de enige 'open' hole: er is genoeg ruimte op dit deel van het complex dat, zo toont de scorekaart, om een verzetsstrijdersbos heen voert. Het verzetsmonument Heukersbosje gedenkt de fusillade van twee verzetsstrijders in 1944 en verdient alleen al om die reden een stukje omlopen.

Vanwege het open en glooiende karakter van geel worden de holes omschreven als 'een linksachtig karakter'. En hoewel we termen als 'inland links' net even te vaak horen, kunnen we hier prima uit de voeten met deze omschrijving. Als er tenminste mee wordt bedoeld dat de baan open is, de fairways glooien, je veel schuine liggingen hebt en als we de spaarzame heidegebieden tellen als vervanger van gorse.

Wie door de woorden ‘linksachtig karakter’ en ‘open’ denkt dat je op geel vrijuit kunt uithalen, komt dan weer bedrogen uit. Een bal in de heide blijft lastig speelbaar, er is flink wat water aanwezig – tot en met de eilandgreen op de par-4 8ste aan toe – en de greens bieden tal van uitdagingen. Na een green in regulation op de par-4 3de zagen we ons geconfronteerd met een bijna twintig meter lange putt over de volle breedte van de green, met daarop zoveel slopes dat we niet eens de moeite namen om de lijn te lezen.

Bliede ofslag

Om van geel op wit uit te komen, lopen we langs het clubhuis, de driving range en de goed gesorteerde shop. We kunnen de verleiding nauwelijks weerstaan om even de winkel in te duiken. Waar je in de UK bijna op elke baan een van onder tot boven volgestouwde golfshop aantreft, is dat in Nederland lang niet altijd het geval. Clubs, ballen, schoenen, maar ook veel kleding. Neem er, voor of na je ronde, gerust de tijd voor.

Wit biedt een totaal andere uitdaging dan geel. Hier geen eindeloos brede fairways, maar door bomen omzoomde speelvelden. Niet claustrofobisch smal, maar met afzwaaiers kom je hier niet snel weg. Waar we op geel met een makkelijke hole mochten beginnen, gaat het spel hier meteen op de wagen. Een smalle hole die, hoewel met 354 meter vanaf '60' (de tees hebben geen kleuren, maar getallen) niet lang, extra lastig wordt door een vennetje vlak voor de green. Een lange tweede slag moet in je slagenarsenaal zitten, al kun je natuurlijk ook kiezen voor een lay-up op deze van SI 3 voorziene hole, want de kans is groot dat je een slag meekrijgt.

'Veur ofslag zuuk ie een tee uut waor aj bliede van wordt' staat er op de scorekaart, een in dialect opgesteld verzoek om van de juiste tee te spelen. Neem het lengteverschil tussen '60' en '56' op de par-4 3de. Dat is bijna 75 meter en levert een par-4 van dik 400 meter óf een voor velen haalbaarder 330 meter op. Het verschil in lengte kan flink oplopen en waarschijnlijk is het daarom dat de backtee – de '63' – niet eens op de scorekaart staat die we meekregen. Desondanks is het zeker de moeite waard om hier en daar even helemaal naar achteren te lopen. Om je te vergapen aan de afstanden die de beste spelers moeiteloos overbruggen, maar ook voor het mooie plaatje. Want daarvan zijn er genoeg op de Drentsche Golf & Country Club. Mooie plaatjes. Mooie holes.

Maar de rode lus en de par-3-oefenholes speelden we dus niet. Nog maar een nachtje blijven dan?

Abonnee worden?

Dit artikel is ook te lezen in Golfers Magazine 5. Inmiddels ligt nummer 6 al in de schappen, daarin bezochten we voor Afslag Op een van de vele andere mooie Nederlandse banen. Ook dat verhaal lezen? Dat kan: ga nu naar de winkel. Of beter nog: sluit een abonnement af en ontvang hét golftijdschrift van Nederland en België vanaf volgende maand thuis. Tien keer per jaar, 132 pagina's met alles wat je over jouw sport wilt weten.