Luiten niet Parijs: 'Het gaat allang niet meer om de sporter'

De soap rond de deelname van de Nederlandse nummer 1 kwam donderdag tot een climax. Een anti-climax vanuit Nederlands golfperspectief gezien. Na ampel beraad en met gezonde tegenzin besloot Joost Luiten zich neer te leggen bij de beslissing van het IOC om geen plek voor hem te maken in het veld. 'Helaas heb ik tegen het IOC niet echt een zaak, wel tegen de IGF maar daar schiet ik niets mee op', legde hij vanuit Schotland uit.

60

Alsnog geen tweede Olympische Spelen dus voor Joost Luiten en dat nadat hij op 2 juli in kort geding door rechter in het gelijk werd gesteld in zijn zaak tegen het NOC*NSF. De nationale bond schreef hem daarop alsnog en vlak voor de deadline in om Nederland te vertegenwoordigen in Parijs en daarmee leek de zaak afgedaan.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Niet veel later bleek echter dat dit slechts een nieuw hoofdstuk in de soap vormde. Het IGF had, nadat het NOC*NSF eerder had doorgegeven geen gebruik te maken van de verdiende startplekken, de plek van Luiten al weggegeven aan de eerste reserve (de Fin Tapio Pulkkanen, de nummer 408 van de wereld die vooral op de Challenge Tour speelt) waardoor het deelnemersveld op 61 uitkwam en niet op de toegestane 60.

Het IOC hield voet bij stuk - zestig spelers en geen muis meer - en zette daarmee het IGF, en uiteindelijk dus ook Joost Luiten, voor het blok.

Pyrrusoverwinning

Luiten liet in een eerder statement al duidelijk weten wat hij van die beslissing vond: 'Dit is een politieke beslissing en het enige dat voor ze telt is hun eigen positie. Het gaat al lang niet meer om de sporter. Ik kan het IOC echt niet meer serieus nemen. Als ze zeggen dat de fundamenten van de spelen respect, fairplay en integriteit zijn dan kan ik niet anders dan concluderen dat het allemaal leugens zijn.'

Toch legt hij zich noodgedwongen bij de beslissing neer. 'Tegen het IOC heb ik niet echt een zaak', reageerde hij op zijn beslissing niet naar het CAS te stappen, zijn laatst overgebleven kans deelname af te dwingen.

Hoe pijnlijk ook, dat lijkt een verstandige conclusie: het IOC heeft van meet af aan het aantal deelnemers gezet op zestig en is ook op andere momenten niet van zijn regels afgeweken. De fouten zijn in een eerder stadium gemaakt, maar ook als het CAS dat bevestigt komt er daarmee geen extra startbewijs bij. Al kan je je afvragen of het IGF niet een belletje naar Finland had moeten plegen om Pulkkanen mede te delen dat ze te vroeg waren geweest. Wat ongetwijfeld nóg een rechtszaak had opgeleverd.

Geen Joost Luiten dus in Parijs. De zege in de rechtszaal bleek niet meer dan een Pyrrusoverwinning.