'Natuurlijk had ik dolgraag naar Parijs gegaan', zegt de winnaar van het Kenia Open, 'en ik had er ook recht op. Volgens de internationale normen had ik me gekwalificeerd maar niet volgens de strengere nationale eisen. Ik blijf erbij dat het belachelijk is dat ik niet naar de Olympische Spelen mag, maar heb wel besloten dat een gang naar de rechter geen zin heeft. Niet alleen omdat de deadline al verstreken is en onze plaatsen vergeven zijn, ook niet omdat mijn zaak toch net anders is dan die van Joost, maar zeker ook omdat ik er echt helemaal klaar mee ben. Ik doe mijn verhaal nog één keer en dat gaat er wat mij betreft een dikke streep onder dit hoofdstuk. Het kost me veel te veel tijd en energie', zegt Van Driel vanuit Edinburgh waar hij maandag al neerstreek met het oog op het Schots Open dat deze week gespeeld wordt op de The Renaissance Club.
Jurisprudentie
Het verhaal zal genoegzaam bekend zijn. Een kwartet Nederlandse spelers plaatste zich volgens de internationaal geldende normen voor deelname aan de Olympische Spelen die eind deze maand in Parijs worden gehouden. Die normen waren voor het NOC*NSF echter niet genoeg. Niet een plaats bij de beste zestig van de opgeschoonde lijst was voldoende, maar de eigen nationale regels waarbij 'een reële kans op een plaats bij de beste acht' leidend was.
Aan die norm voldeed alleen Anne van Dam direct, althans, binnen het gestelde tijdpad. Ook Joost Luiten voldeed, alleen deed hij dat eerder dan het NOC*NSF de kwalificatie-eisen aanpaste. De onduidelijkheid die dat met zich meebracht (vanaf weer gingen de regels dan in?) lag mede ten grondslag aan de rechterlijke uitspraak waardoor Joost Luiten alsnog af mag reizen naar Le Golf National. En dat niet alleen: de uitspraak in het voordeel van Luiten bood tegelijkertijd mogelijkheden voor Van Driel en Weber, al werd al snel duidelijk dat de laatste er voor koos zich te focussen op haar jacht op een kaart voor de LPGA en niet op een kans op Olympisch eremetaal. Van Driel echter overwoog dezelfde weg te bewandelen als zijn vriend en collega.
'Onze zaken waren net niet hetzelfde. Dat was ook de reden dat we niet sámen een zaak aan hebben gespannen. We hebben daar zeker over gesproken, maar om de beste kansen te hebben konden we beter los van elkaar een zaak aanspannen. Eerst Joost en als hij in het gelijk gesteld zou worden zouden wij – mijn advocaat en ik – op basis van die uitspraak en de daaruit voortvloeiende jurisprudentie, ook een zaak aanspannen. Dus toen Joost vorige week door de rechter in het gelijk werd gesteld hebben wij ook meteen een procedure gestart.'
Hoge prijs voor inspanningen
Bij die stap blijft het echter, laat Van Driel een dag voordat de officiële deelnemerslijst voor de Spelen door de IGF bekend wordt gemaakt weten.
'Het was natuurlijk sowieso al heel kort dag. Het NOC*NSF moest vorige week de namen van de Nederlandse sporters doorgeven en ik had met mijn zaak hoe dan ook uitstel voor het doorgeven van die lijst moeten bewerkstelligen. Sterker, de namen wáren al doorgegeven door het NOC*NSF en de IGF had – omdat er vanuit Nederland het bericht kwam dat alleen Anne zou worden uitgezonden – onze plaatsen al vergeven aan de reserves. Wat dat betekent? Dat Joost in het gelijk is gesteld maar dat er nu 61 in plaats van 60 spelers op de lijst staan en dat het afwachten is of het IOC daar in mee gaat'.
De positieve uitspraak voor Luiten ten spijt, haalde Van Driel uiteindelijk een streep door zijn aanspraak op een startbewijs.
'Ook als het uitstel was gelukt was er heel weinig tijd geweest om het nog rond te krijgen. Daarnaast vrat het energie en kost dit hele gedoe me ontzettend veel geld en – en dat voor een toernooi waar je alleen om de eer speelt – feitelijk twee toernooien en misschien wel mijn eerste Majordeelname. Voor het Italiaans Open stond ik kort op plaatsing voor The Open, maar in de week van dat toernooi was ik eigenlijk alleen maar bezig met een mogelijke zaak en alle procedures. Afgelopen week in München was het niet veel anders. Ik ben die hele dinsdag voor het toernooi nog aan het bellen en appen geweest om te kijken wat we zouden gaan doen. Echt, ik stond op de automatische piloot op de baan en was gewoon niet bezig met waar ik mee bezig moest zijn.'
Kans ontnomen
Hij valt even stil terwijl op de achtergrond zijn zoontje een bak aardbeien op de grond kiept, hij even grinnikt, en dan serieus vervolgt:
'Ik kan er nog steeds niet bij met mijn hoofd. Als ik de afgelopen dagen de reactie vanuit het NOC*NSF ook lees dan denk ik: jullie hebben helemaal geen spijt van hoe het gelopen is. Jullie vinden nog altijd dat jullie het juiste hebben gedaan. Maar het klopt van geen kant. We hebben ons volgens de normen van de IGF gewoon gekwalificeerd en we zouden alle vier iets moois kunnen laten zien in Parijs. Die kans wordt ons nu ontnomen. Boos? Natuurlijk ben ik dat. Niet alleen omdat ik niet mee kan doen, maar ook vanwege de gevolgen die het de afgelopen toernooien heeft gehad. Dit zijn belangrijke weken voor me en die zijn, deels door dit gedoe, niet verlopen zoals de bedoeling was.'
'Het boek Olympische Spelen is wat mij betreft gesloten. Ik blijf het belachelijk vinden hoe het gelopen is, maar ik zet er een dikke streep onder. Ik had ontzettend graag naar Le Golf National gegaan maar het is klaar.'
- Golffile