Joost over het U.S. Open

Het was in juni 2014 al met al een bitterzoete ervaring voor de Nederlandse nummer een. Het was dan ook een kampioenschap dat hem tien jaar later nog helder voor ogen staat.
Luiten was de nummer 46 van de wereld toen hij op de par-70 baan in North Carolina van start ging. De zondag ervoor was hij nog derde geworden in het Oostenrijks Open
‘Een monster’, dat zegt Luiten nu over Pinehurst No. 2. Een omschrijving die aardig aansluit op wat deelnemers aan de U.S. Opens van 1999, 2005, 2014 en deze week over de course zeggen.

‘Toch opende ik goed’, aldus Luiten (op de foto boven in de tweede ronde). ‘Ik maakte op de eerste dag een 70 met twee birdies en twee bogeys en stond zestiende. Ik trok die lijn in de tweede ronde goed door en was na 27 holes van het kampioenschap zelfs gedeeld tiende.’
‘Wat daar er daarna mis ging? Pinehurst is een baan waar je heel geconcentreerd en heel precies moet spelen. Ik maakte een paar foutjes en kwam uiteindelijk met een 76 van de baan. Ik miste de cut op één slag. Ja, toen zat ik wel even stuk.’

Luiten verwacht dat de 156 deelnemers deze week met dezelfde problemen als tien jaar geleden te maken krijgen.

‘Er is vrij veel heide, er zijn zanderige waste area’s en als je een slechte ligging hebt dan is het zo moeilijk om de greens aan te spelen. Die zijn bijna allemaal iets hoger gelegen. Daarnaast zijn die greens hard en snel. En een up-and-down maak je ook niet zomaar.’

En dat verhaal van die referee die Luiten halverwege de tweede ronde op de hoogte stelde van de prestaties van Oranje?
Luiten: ‘Het WK in Brazilië was net begonnen en op de tee van tien vertelde een referee mij dat Nederland met 5-2 van Spanje had gewonnen. Of dat de reden was dat ik daarna niet zo goed meer speelde? Nee, dat had daar echt niets mee te maken. Het was mijn eigen spel dat op de laatste negen holes net niet goed genoeg was.’