Luiten doodziek van weggegeven overwinning: 'Deze doet echt pijn'

Waardoor het hem niet lukte zijn voorsprong van drie slagen voor het ingaan van de laatste ronde in veilig haven te spelen, wist hij een dag na het 'Debacle van Duitsland' nog niet. Aan de evaluatie van het toernooi was hij nog niet toegekomen en aan zijn stem te horen was hij daar nog niet aan toe ook. 'Het hoort er bij, net als dit gesprek nu, maar het liefst zou ik het vandaag nog even allemaal laten', lacht hij wrang.

Hoewel Luiten nergens naar wilde wijzen somde hij desondanks wel een aantal zaken op die een bijdrage hadden kunnen leveren aan het mislopen van de zevende zege.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

'Vanaf het moment dat je zaterdag van de baan stapt verandert de hele wereld om je heen. Je staat ruim voor, ja, maar ik kreeg zelfs al berichten met de felicitaties. Joh, ik moet nog achttien holes hoor... Al wil ik daar zeker de schuld niet aan geven. Ik kan het uiteindelijk alleen mezelf kwalijk nemen al weet ik niet echt goed wat er nu mis ging. Misschien was er toch sprake van spanning, anders kan ik het niet echt verklaren. Als je ruim voorstaat brengt dat toch weer een ander soort spanning met zich mee dan als je van achteruit komt. Ik weet ook wel dat ik dat vijf keer eerder wel heb gedaan (het afmaken na een voorsprong, red) maar dat is geen enkele garantie dat het de zesde keer ook lukt. Zeker niet als het op zo'n dag dan ook net even niet meezit. Je moet, ook al stond ik die eerste dagen echt heel goed te spelen, ook af en toe een beetje geluk hebben en dat had ik zondag zeker niet.'

Toch bleef de Nederlandse nummer 1 lang in de race voor de titel. Sterker, met een puttje van een meter op hole zeventien en daarna nog de par-5 achttiende voor de boeg, had hij de zege nog altijd in eigen hand.

'Die korte putt op zeventien was echt pijnlijk. Dat ik op achttien met mijn drive de boom raak - althans dat dacht ik, ik moet het nog terugzien - is dat beetje geluk wat ontbreekt. Ik koos dezelfde lijn als de dag ervoor en had ook niet echt een andere optie. Als ik de bal rechts had gehouden dan had ik hem in de bunker geslagen en ik moest ook gewoon birdie maken om kans te houden.'

Dat lukte niet. Luiten had een putt uit de fringe voor een play-off maar zag de bal de hole net missen en hij daarmee de zo gehoopte overwinning.

'Natuurlijk is tweede een goed resultaat, en natuurlijk ben ik blij met dit seizoen tot nu toe. Ik zei zelfs nog tegen Mel dat ik mijn doel voor de week gehaald had: ik wist dat ik top-5 moest eindigden om me te plaatsen voor The Open en dat was dan ook het doel. Maar zonder gekkigheid: deze doet wel echt enorm pijn. Lawrence krijgt de overwinning gewoon van me cadeau, eigenlijk moet ik iedereen hier deze week met een stuk of vijf slagen naar huis spelen. Maar dat doe ik niet en in plaats daarvan moet ik dit nu een plaats geven. Wat ik zeg, als ik kijk waar ik een jaar geleden was en waar ik nu sta, dan kan ik daar alleen maar blij mee zijn, maar je speelt om te winnen en dat lukte me hier niet, terwijl ik er zó ontzettend dichtbij was. Dat doet, zoals ik al zei, echt wel even pijn.'