Kanshebbers voor het groene jasje

Wie gaat er niet winnen - laten we daar mee beginnen. In ieder geval een van de amateurs. Dat is nog nooit gebeurd en het gaat ook niet gebeuren. En ook de debutanten zijn kansloos. De laatste speler die bij zijn eerste optreden op Augusta National won? Fuzzy Zoeller in 1979. (En Tiger dan? In 1997? Hij won in zijn eerste professionele Masters. Als amateur was ‘m dat niet gelukt). Scottie Scheffler heeft ook een bedenkelijk sterretje achter zijn naam: er zijn maar drie spelers die hun titel met succes verdedigden: Jack Nicklaus, Nick Faldo en Tiger Woods.

Maar die dan wel?

Cameron Smith.

In zes Masters behaalde de naar de Saoediërs overgestapte Australiër vier top-10 plaatsen. In de laatste drie kampioenschappen op Augusta National werd hij tiende, tweede en derde. Hij is de beste putter die er op de aardbol rondloopt.

Van de achttien LIV-golfers is Smith veruit de beste, maar zijn grote probleem is wel dat hij dit jaar maar vier toernooien speelde - alle van de LIV Tour. De enige statistieken die daar worden bijgehouden zijn de prijzengelden en de tegenstand kan niet worden vergeleken met die op de PGA Tour.

En toch. Cameron Smith is een man met een missie. De Aussie wil aantonen dat er niemand is die op Augusta National beter uit de voeten kan dan hij.

Jan Kees

Wie gaat dit jaar The Masters winnen? De vraag is zo makkelijk gesteld, maar het antwoord blijft een pure gok. Eén onverwachte windvlaag in Amen Corner kan een scorekaart volledig om zeep helpen. Een wilde drive, verkeerd ingeschatte chip of ongecontroleerde putt kan het verschil betekenen tussen een Major en een gemiste cut.

En dan hebben we het nog niet eens over mijn persoonlijke voorkeuren.

Wie gunt Rory McIlroy nou niet de titel? Negen jaar droog staan in de Majors in één keer wegspoelen met de Career Grand Slam. Het lijkt me geweldig. Of Jon Rahm, die zijn brede schouders in een te klein groen jasje probeert te wurmen. Ik zie het helemaal voor me. Ja, een Europese winnaar zou top zijn, zo chauvinistisch ben ik dan wel weer. Maar ook met Jordan Spieth, die vier dagen lang van alle kanten honderden yards aan putts in de hole rolt, kan ik prima leven. Of zijn maatje Justin Thomas, die in lastige omstandigheden laat zien dat hij werkelijk elke slag in de tas heeft, zou het verdienen. Deze olijke tweeling is in ieder geval altijd goed voor spektakel. Maar waarschijnlijk sluipt Scottie Scheffler onder de radar naar een nieuwe Major. Of maakt Xander Schauffele zomaar de minste bogeys van allemaal en staat hij tot verbazing van zichzelf op zondagmiddag te speechen.

Wie gaat dit jaar The Masters winnen? Ik heb geen idee.

Foeke Collet

Vooropgesteld: als je door mij als winnaar wordt aangewezen nemen je kansen zienderogen af. Noem het een soort kus des doods. Voetbalpools win ik om die reden ook nooit en nog altijd wordt me nagedragen dat ik ooit niet inging op het advies om Darren Clarke als winnaar van The Open te spelen bij de bookmakers in de zomer van 2011. Google de uitslag gerust...

Dus dat ik nu Rory McIlroy noem als de man die ik de meeste kansen toedicht zal vast betekenen dat hij weer mis gaat grijpen. En toch, en toch...ik hoop zó dat hij het dit jaar eindelijk voor elkaar krijgt dat ene ontbrekende Major aan zijn palmares toe te voegen. Het is niet alleen hoop, het is ook wat hij uitstraalt, de manier hoe hij over de baan beweegt, de ballen die ik hem de voorbije weken en maanden heb zien slaan. Hoe goed is hij op dit moment wel niet? Héél goed ben ik geneigd te zeggen. Goed genoeg voor een groen jasje zeker toch.

Dat de Noord-Ier al jaren - en vooral al veel te lang - droog staat in de Majors weet ik ook heus wel. Dat hij The Masters in kansrijke positie op spectaculaire wijze uit handen liet vallen ook. Net zoals het me niet onbekend is dat er andere mannen zijn die minstens in zo'n blakende vorm verkeren als Rors. En ja, tot slot, weet ik ook dat de druk om die Career Slam rond te maken elk jaar groter wordt. Hoe langer het duurt, hoe meer vragen er komen, hoe minder kansen.

En toch zet ik mijn geld op McIlroy dit jaar.

Sorry Rory.

Martijn Paehlig