Kaarten geschud

Wil Besseling was al zeker, Daan Huizing miste vrijdag de cut maar ook hij speelt in 2023 op de DP World Tour, Darius van Driel deed wat hij moest doen op de slotdag van het Portugal Masters en Joost Luiten vocht voor wat hij waard was op de slotdag van het seizoen. Al mocht dat niet baten.

joost luiten

Dat Gavin Green en Jordan Smith op de Dom Pedro Victoria Golf Course streden om de laatste zege van het seizoen waarbij af te rekenen was met een vol veld; zelfs de regie van het Britse productiehuis had er het grootste deel van de middag weinig oog voor.

Natuurlijk ging het de laatste dag van het Portugal Masters vooral om de strijd die veel verstrekkender gevolgen zou hebben voor de spelers die in dat gevecht betrokken waren. Al die spelers dus die een goede laatste ronde nodig hadden om hun speelrecht voor 2023 veilig te stellen. Dat daar ook een aantal landgenoten bij zaten maakte het voor de Nederlandse golffans een nagelbijtend spannende laatste omloop.

Niet voor Wil Besseling, hij was al maanden zeker van zijn kaart en schoof met zijn -10 voor het toernooi niets op op de Order of Merit al zal zijn 75ste plek misschien alsnog genoeg zijn om toch mee te mogen doen in Zuid-Afrika waarmee hij zijn kansen op deelname in de seizoensfinale in leven houdt.

Ook voor Daan Huizing stond er niet veel spanning meer op. Hoewel, Huizing miste vrijdag de cut en moest daardoor hopen dat niet net de 'verkeerde' spelers in het weekend los zouden gaan. Die kans was voor aanvang van het toernooi al nagenoeg mathematisch en bij het opmaken van de rekening bleek dat ook het geval. Huizing leverde weliswaar in op de jaarranglijst maar het ene plekje dat hij door het gemiste weekend inleverde (van 110 naar 111) zal hem geen startbewijzen schelen volgend seizoen.

Darius van Driel had een sterk eindschot nodig om niet alsnog net buiten de boot te vallen.

De echte spanning was er vooral voor de twee andere Nederlanders, te beginnen met Darius van Driel. De Leidschendammer begon het laatste toernooi één slag buiten de top-117, stond na 54 holes net bínnen de top-117 en wist daarmee dat hij een goede slotronde nodig had om zijn kaart veilig te stellen. En dat was precies wat hij op de slotdag binnenbracht met een fraaie 66 (-5).

Zeventien holes lang speelde Van Driel foutloos golf, met vier birdies op de front nine en twee op de back nine, tot hij op de slothole de eerste slag van de dag inleverde. Het zorgde misschien even voor wat schrik, maar zijn klassering kwam er niet meer door in gevaar waardoor ook Van Driel in 2023 op het hoogste niveau actief blijft.

En dan tot slot Joost Luiten, de man die zo lang de vaandeldrager van het Nederlandse golf was maar die dit seizoen vocht met zijn vorm, zijn mentale gesteldheid en – uiteindelijk ook – met de spelers die een superslot nodig hadden om zich op het laatste moment alsnog veilig te spelen.

Na de openingsronde stond hij maar één slag achter de leider en hoewel hij op vrijdag en zaterdag terrein prijs moest geven, had hij op zondag zeker nog kans om bij de noodzakelijke beste drie te finishen en zo zijn kaart alsnog in de wacht te slepen. Zéker toen hij na zes holes als drie birdies wist te maken, en er daar voor de turn nog eentje aan toevoegde om met -4 voor de dag aan misschien wel de belangrijkste negen holes van het seizoen te beginnen.

Omdat ook de regie het belang van de ronde inzag, kon iedereen met een abonnement op Ziggo Golf, of een ander rechtenhebbende, zien dat Luiten scherp en goed speelde, een goede focus had, en door birdies op twaalf en veertien de top-3 top op één slagje wist te naderen. Maar op de par-4 vijftiende sloeg het noodlot toe, of althans, stak een oud euvel op precies het verkeerde moment de kop op. De 'chip-yips' waar Luiten eerder mee kampte wist hij goed te bestrijden met een omgekeerde grip, maar toen hij op de haalbare par-4 vijftiende de green vanaf de tee miste en een goede chip nodig had, slaagde hij er niet in de te produceren waardoor hij nogmaals moest chippen. Ook die tweede slag naar het kortgemaaide gras was matig te noemen, met een lange putt en uiteindelijk een bogey tot gevolg.

Een bogey met grote gevolgen, en het was dan ook niet voor niets dat de cameraman het gezicht van de Nederlandse routinier lang en close in beeld hield, zeker toen deze op de par-3 zestiende een lange birdieputt op centimeters van de hole tot stilstand zag komen en daarmee 'running out of holes' was, zoals de Engelstaligen dat dan zo mooi zeggen.

Mooi werd het voor de zesvoudig Tourwinnaar niet meer, ondanks de complimenten waarmee de commentatoren hem overlaadden. Op de laatste hole die hem nog enige kans had kunnen geven, een eagle op de par-5 zeventiende en wie weet wat er dan had kunnen gebeuren, kwam hij niet verder dan een par, waardoor ook zijn par op de slothole er alleen nog was voor de statistieken. Iets wat ook geldt voor de zevende plaats die hij in de wacht sleepte, zijn beste finish van het seizoen en pas zijn tweede top-10 van 2022.

Met een slotronde in 66 slagen, een totaal van -18 en de 125ste plaats op de Race to Dubai verliest de Nederlander voor het eerst in ruim een decennium zijn volle speelrecht voor het nieuwe seizoen. Hoewel hij als nummer 39 op de All Time Money List vrijwel zeker de beschikking heeft over een 'verlaat de gevangenis'-kaart voor 2023 zal hij ook volgend jaar het grootste deel van de toernooien kunnen spelen. Een fijne pleister, maar de wond van dit seizoen zal hij voorlopig nog wel blijven voelen.

Tour
  • Golfsupport