Op de mat: Raymond Scheffer

Naam: Raymond Scheffer

Leeftijd: 56

Teaching pro sinds: 1996

Geeft les op: The Dutch. Kijk voor meer informatie, analyse en lessen op puttingcontrol.nl.

Jij bent een van dé puttspecialisten van Nederland. Kun je met putten fulltime je tijd vullen?

‘Meer dan fulltime zelfs. Als ik de rest van mijn leven bezig ben met putten, dan nog raakt het onderwerp nooit uitgeput. Het mag van alle golfbewegingen dan wel de 'makkelijkste' beweging zijn, dat maakt het direct ook de meest diverse, want niets is zo persoonlijk als putten.’

Wist jij tijdens je opleiding al dat dit onderwerp je leven zou gaan bepalen?

‘Absoluut niet. Sterker, ik besteedde er nauwelijks aandacht aan. Tot ik er problemen mee kreeg. Toen ging ik me ineens de vraag stellen wat ik er nu eigenlijk van wist, van putten. Dat was heel weinig en in de opleiding kwam het destijds ook nauwelijks aan bod. Het motto was min of meer: als het goed voelt, dan is het goed. Dat kan werken. Maar als het dan niet goed voelt of niet goed gaat, heb je een probleem en dat kreeg ik dus na een aantal jaar. Ik moest er echt mee aan de slag. Voor mezelf, maar ook voor mijn toenmalige rol van nationaal jeugdcoach. Als je iets goed over wilt brengen, heb je een plan nodig, structuur. Vanaf toen is het balletje echt gaan rollen.’

Even over die problemen waar je het over had. Wat zijn de voornaamste oorzaken daarvan?

‘Als ik het in één woord moet samenvatten: observeren. Of het nu een lage handicapper is of een beginner, de meeste mensen nemen niet goed waar. Ze weten, om maar eens wat te noemen, bijvoorbeeld niet eens wat hun dominante oog is. Maar als je ogen iets niet goed waarnemen, dan wordt er een verkeerde boodschap aan je hersenen doorgegeven en gaat je lichaam met de verkeerde opdracht aan de slag. Het klinkt zo logisch, en dat is het ook, maar er wordt echt te weinig mee gedaan door de meeste golfers.’

Te weinig geoefend bedoel je?

‘Dat zeker, maar ook niet goed geoefend. Stel dat je zo'n uitzonderlijk gedisciplineerde golfer bent die drie uur gaat oefenen, wat oefen je dan? Het lijkt heel goed, hoor, 'ik heb uren geoefend', maar als er geen plan achter zit, geen structuur, dan heb je er niets aan. Ik geef mijn leerlingen dan ook altijd meetbare oefeningen mee. Iedereen die traint, vindt het leuk om vooruitgang te zien. Als je dat in oefeningen en met getallen kunt vangen, werkt dat heel stimulerend.’

Het befaamde meten is weten?

‘En weten wat je doet zonder vast te komen zitten in je hoofd. Ik vergelijk het wel eens met een kind naar abstracte kunst laten kijken. Kinderen zijn nog zo vrij in hun hoofd, die komen met heel intuïtieve antwoorden op de vraag wat ze zien, terwijl wij, volwassenen, onze hersenen te veel aan het werk zetten. Dat is goed, nadenken, maar je moet ook ruimte laten voor de creatieve geest en niet alleen in je hoofd zitten.’

Ik heb het gevoel dat er nog veel meer over putten in jouw hoofd zit...

'Dat is zeker waar. Ik nodig mensen dan ook van harte uit om eens een afspraak te maken om dieper op de materie in te gaan. Wat ik zeg: het onderwerp raakt echt nooit uitgeput!'