Twee keer Daan Huizing voor de prijs van één

'Twee keer Daan voor de prijs van één...dat klopt wel een beetje ja. Al noem ik Danielle nooit Daan. Alleen haar ouders noemen haar nog altijd zo dus als we daar zijn heb je goede kans dat twee mensen hun hoofd omdraaien als ze 'Daan' horen', lacht Huizing een van de vele lachs die hij deze weken lacht.

Huizing heeft het zichtbaar goed naar de zin. 'Zeker, en dat komt mede door Danielle op de tas. Ze is een en al positiviteit en neemt die vibe altijd mee naar de baan, of ik nu speel of ga oefenen, dat maakt niet uit. Echt, al sta ik tot laat op de avond op de oefengreen, dan is ze er altijd bij', geeft hij nog maar eens aan dat de samenwerking er een is die meer behelst dan alleen het dragen van de tas.

'Team Daan' zoals Huizing het zelf gekscherend noemt, kende een uitstekende start, met twee gehaalde cuts op rij. En dat, zo erkent hij, geeft de burger moed, want de beslissing om zijn oude caddy te bedanken voor bewezen diensten, en in zee te gaan met zijn kersverse bruid, was zeker niet geen beslissing die beiden licht namen.

'Bij het eerste toernooi in Engeland was het zeker even spannend. Je hebt er goed over nagedacht, Daniëlle had hard getraind, we stonden (en staan) allebei achter deze keuze, maar het is en blijft een eerste keer. Het ging echter heel easy en vanzelfsprekend. en, laat ik dat vooral niet vergeten te zeggen, ik had respect voor de fitheid van Daniëlle. Niet één keer liep ze ergens wat langzamer of zo en dat terwijl de tas echt goed vol zat. Daarnaast kregen we tijdens de oefenronde ook nog een flinke bui over ons heen dus ook dat was meteen een goede training. En hoe snel het gek genoeg ook weer 'gewoon' wordt, we beseffen ons allebei hoe mooi het is dat we dit nu samen mogen doen.'

'Het waren misschien geen resultaten om de vlag voor uit te hangen, maar een vijftigste plaats in Engeland en een dertigste plaats in Belgie zeiden me wel dat ik echt met de goede dingen bezig ben. Dertigste is gewoon een solide resultaat waar je mee verder kan, maar misschien nog wel belangrijker dan die klassering is het gevoel dat ik er bij heb. De tijd van vragen stellen en zoeken is voorbij en dat scheelt enorm. Ik weet wat ik moet doen, ik weet wat ik moet laten en moet het nu vooral gewoon laten gebeuren. Ook hier op Bernardus.'