Puntjes op de Q

'Het was een dag die ik nooit zal vergeten. Ik zat op de heuvel, keek uit over het moeras en kreeg een visioen van het masterplan voor Quinta do Lago.' Dat schijnt André Jordan, initiatiefnemer van het bijna vijftig jaar oude resort, ooit te hebben gezegd. Opmerkelijk, want toen Jordan eind jaren zestig op die heuvel enkele kilometers buiten Faro zat, op de plek waar nu een van de vele restaurants van het resort staat, was er geen weg, geen bebouwing, niets. Hooguit wat armoedige landbouwgrond. 'En toch is het zo', lacht Joana Serra, een van de marketingmanagers van Quinta do Lago. 'Echt alles wat je hier ziet, van de banen tot de restaurants, van de sportfaciliteiten tot het wegenplan, kun je op die eerste schetsen terugvinden. Zelfs het pas in 2017 geopende sportcomplex The Campus had hij al in gedachten. Hij was een echte visionair', zegt Serra, zichtbaar onder de indruk dat iemand in een tijd dat golf nog lang niet een van de voornaamste bronnen van inkomsten van de Algarve was, zo'n duidelijke stip aan de horizon zag. Al ging het zeker niet altijd allemaal over rozen, haast ze zich eraan toe te voegen. 'Een paar jaar na de opening brak de revolutie uit, waardoor het hele terrein ineens van de regering was en de eigenaar moest vluchten. En ook nu, tijdens de coronacrisis, hebben we heel moeilijke tijden gehad. De toeristenmarkt viel bijna in één keer stil. Gelukkig kozen veel mensen die hier een tweede huis hebben er vlak voor of tijdens de lockdown voor om voorlopig hier te gaan wonen. Wat zou je zelf liever doen? In je Londense appartement op zeven hoog verblijven of hier, in je ruime appartement of villa, met een golfbaan voor de deur, altijd lekker weer en een scala aan andere activiteiten?'

De vraag stellen is hem beantwoorden, denken we. Natúúrlijk zouden ook wij hier onze tenten opslaan. Al was het maar omdat de paar dagen die we nu op dit Portugese lustoord verbleven veel en veel te kort waren om ten volle te genieten van alles wat het enorme complex te bieden heeft.

22%

De term ‘Portugees lustoord’ hebben we niet zelf verzonnen. Het toeval wil dat enkele weken voor Golfers Magazine naar Quinta do Lago toog, een collega van ons zusterblad Nautique dat ook deed. Niet om te golfen, want dat doet hij niet ‒ bij het botenblad gaat het om andere golfen ‒, maar om gebruik te maken van tal van andere faciliteiten. Het bood ons de kans om eens door vreemde ogen naar een van Europa's populairste golfresorts te kijken. De drie door Quinta do Lago uitgebate banen (in totaal liggen er vijf binnen de grenzen van het resort, waarvan er twee door derden worden gerund) kregen slechts enkele zinnen toebedeeld in het zeilblad, maar de overige activiteiten en wetenswaardigheden des te meer. Dat Quinta do Lago midden in het natuurgebied Ria Formosa ligt bijvoorbeeld, en dat de jachthaven van Vilamoura vanaf het strand goed te zien is. Dat er legio wandel- en fietspaden zijn, en dat er een enorm aanbod aan sportactiviteiten is die mijn collega ofwel bescheef ofwel zelf beoefende. Mooi, dachten we toen we het stuk lazen, dan kunnen wij ons meer op golf richten. Dat is tenslotte de voornaamste reden waarom we naar het zuiden van Portugal trokken.

Zoals gezegd heeft Quinta do Lago drie eigen banen: Noord, Zuid en Laranjal. En hoe gek het ook klinkt: er liggen vijf banen, San Lorenzo en Pinheiros Altos vallen echter onder een andere eigenaar, en zo kan het zijn dat je, voor je bij Laranjal aankomt, eerst langs die andere banen rijdt. Laranjal ligt een kleine drie kilometer van het grote clubhuis en de driving range vandaan, en is daarmee een meer op zichzelf staande baan met een eigen clubhuis, range en gevoel. Dat Noord en Zuid weinig inspirerende namen zijn, geeft marketingmanager Joana Oliveira ('Nee, we heten niet allemáál Joana') direct toe. 'Ze hebben ook A en B geheten, als ik me niet vergis, maar nu is het dus North en South. Niet geweldig misschien, maar uiteindelijk gaat het ook niet om de naam maar om de baan, toch?', vraagt ze retorisch.

We beginnen ons bezoek op de North Course. Hoewel de oorspronkelijke baan vele jaren ouder is, wordt 2014 tegenwoordig door iedereen als het geboortejaar gezien. Niet zo gek ook. Een complete renovatie, waarbij geen grassprietje overeind bleef, leverde een uitstekende ‘nieuwe’ baan op. Het resultaat van de samenwerking tussen Beau Welling en Paul McGinley staat ook anno 2022 als een huis. 'Mr McGinley is nog altijd erg betrokken bij de baan', zegt Oliviera. 'Door de pandemie was het even lastig, maar meestal is hij wel een keer of drie, vier per jaar hier.'

Of hij hier dan ook een eigen huis heeft, durven we niet te vragen; de ruim opgezette villa's gaan gemiddeld voor vier miljoen euro van de hand, met uitschieters tot ruim boven de tien miljoen. Samen met de appartementencomplexen staan er zo'n duizend huizen verspreid over een oppervlakte ter grootte van een kleine stad. Wie van de uiterste noordpunt naar de kust wil, heeft daar met de auto een kleine tien minuten voor nodig, op de fiets ongeveer het dubbele – mede omdat het vooral heuvelaf gaat – en lopend is het sowieso niet aan te raden. Ook al omdat het resort geen gated community is en de weg gewoon een openbare is met, op zijn Portugees, lang niet overal voetpaden.

Pal voor het resort ligt overigens het enige hotel dat van de Quinta-groep zelf is, en dat terwijl er verspreid over het resort ruim voldoende kamers zijn. 'Toen het resort werd overgenomen door de huidige eigenaar, waren de plots voor hotels al vergeven en voor die tijd was er geen geld om zelf hotels neer te zetten. Een paar jaar geleden kregen we die kans wel, toen we het huidige Magnolia Hotel konden overnemen. Het is het enige viersterrenhotel tussen alle vijfsterrenhotels en toch zijn we blij met de aanwinst. Het maakt verblijven op Quinta voor meer mensen bereikbaar. En met de uitstraling van een Amerikaans motel uit de jaren vijftig is het een uniek complex, waar het je aan niets ontbreekt. De kamers zijn eenvoudig, het restaurant gezellig en natuurlijk kun je naar de spa, fitness of het zwembad', prijst Oliviera het inderdaad leuke hotel aan.

Terug naar de golfbaan, waar het van vroeg tot laat lekker druk is, zo zegt de starter ons. We treffen het, want we mogen als eersten de wei in. We moeten alleen hier en daar wachten op het greenkeepersteam dat voor ons bezig is de greens te sweepen en de bunkers klaar te maken voor de dag. Het biedt ons niet alleen de kans om de heren van het onderhoudsteam bij herhaling te complimenteren met de uiterst zorgvuldig onderhouden baan, maar ook om op ons gemakje de omgeving in ons op te nemen.

De holes zijn goed maar niet spectaculair, de greens uitstekend. En ondanks de grote hoeveelheid huizen staan die nergens storend dichtbij. Dat komt, zo horen we later, doordat de huizen maar 22% van de grond van elk plot mogen beslaan. Je behoudt natuurlijk niet zomaar je status van beschermd natuurgebied. Meestal springt er wel één hole echt uit, maar die hole ontdekken we op Noord niet. Gewoon een goede baan waar je kunt scoren, maar waar je ook, en vooral op de greens, je A-game bij je moet hebben.

Enjoy your day

'120.000', antwoordt directeur Louis Filipe op onze vraag hoeveel rondjes er in 2021 eigenlijk gespeeld werden op de drie banen van Quinta do Lago. Vierbal na vierbal zagen we voorbijtrekken, en dat terwijl ons bezoek in november en dus niet tijdens het hoogseizoen plaatsvond. 'Er is veel te kiezen in deze regio, maar we hebben duidelijk een product en een verhaal dat mensen aanspreekt. Daarbij streven we er altijd naar om nog beter te worden, kijken we altijd waar nog meer puntjes op de i te zetten zijn. De grondige renovatie van de Zuid-baan is daar een voorbeeld van. We waren daar al mee bezig, maar toen de pandemie uitbrak, hebben we nog een tandje bijgeschakeld. Het resultaat is enthousiast ontvangen. Of we nog eens een toernooi van de Europese Tour zullen hosten, zoals we eerder regelmatig deden, dat weet ik niet, maar de baan is zeker Tourwaardig.' Wij zijn geneigd om ons daarbij aan te sluiten, al verbaasden Tourspelers ons wel vaker met het afbreken van banen die wij als 'heel moeilijk' hadden ingeschat.

Dat zullen wij met Laranjal zéker doen. Hoewel we op de enkele kilometers verderop gelegen baan een enorm aantal bunkers telden, zijn de fairways vooral breed en is de rough nagenoeg afwezig. Al kun je behoorlijk nat gaan in het vaak gemeen diepe bermudagras of een van de vele waterhindernissen. 'Laranjal is vooral een heel plezierige baan voor de vakantiegolfer', zegt Filipe. ‘Natuurlijk moet je uit de hindernissen zien te blijven, maar moet je dat niet overal? En met een beetje beleid kan dat hier ook makkelijk. Just enjoy your day.'

Nee, dan Zuid. Ook die baan is genieten, maar je moet er wel wat harder voor werken. Vanaf de backtees is de baan zo'n 6500 meter lang, maar het zijn vooral de vele bunkers en bomen die de baan, en dus je ronde, tot een schaakspel maken. Filipe: 'We hebben bijna alle bomen laten staan tijdens de renovatie – dat is het 'slechte' nieuws – maar we hebben ze vrijwel allemaal flink teruggesnoeid, waardoor je eigenlijk altijd wel een schot hebt. Goede spelers worden hier uitgedaagd, terwijl iets minder getalenteerde spelers een spannende maar niet overdreven grote uitdaging voor zich hebben. Tenminste, als je van de juiste tee speelt en een beetje kunt omgaan met het slaan vanaf dennennaalden en houtsnippers', lacht hij.

Al het bruin onder en rond de bomen was ons inderdaad al opgevallen, net als eerder op Noord. Dat je je bal daar eigenlijk altijd op terug zult vinden is een van de redenen om er vol op in te zetten, had een van de pr-dames al gezegd. 'Naalden en schors zijn niet alleen veel onderhoudsvriendelijker, we hebben daardoor ook veel minder water nodig, en dat is iets waar we erg mee bezig zijn. Willen we ook in de toekomst een topresort kunnen blijven aanbieden, dan zullen we nog meer moeten inzetten op duurzaamheid. Minder water voor de golfbaan, het recyclen van water, geen plastic waterflesjes op de tee maar herbruikbare flessen. Het is geen magic, maar met al dit soort maatregelen kun je je ecologische voetafdruk flink terugbrengen', zei Joana Serra, terwijl ze een paar vrijgevallen minuten gebruikte om ook nog even de boerderij te laten zien, waar ze veel van de groentes en kruiden kweken die in de restaurants op de kaart staan. 'Als de koks kool willen voor bepaalde gerechten, dan gaan we kool kweken. Zo houden we de cirkel zo veel mogelijk rond.'

Waarmee we als vanzelf aankomen bij een van de unique selling points van Quinta do Lago: de enorme culinaire mogelijkheden. Het grootste deel van het verhaal van onze collega ging erover, zo lazen we voor vertrek, en na afloop snappen we waarom. Er zijn niet minder dan veertien restaurants op het resort, en het ene is nog beter dan het andere. Wij aten in vijf ervan. Een prima jaren '50 burgermenu in het Magnolia Hotel. Kakelverse vis en andere zeevruchten in Casa do Lago, pal aan het grote meer bij de kust. Waanzinnig mooi vlees en bijzondere cocktails in steakhouse Bovino. Een ontspannen lunch in het volledig gerenoveerde clubhuis van North/South. En, tot slot, een magisch mooi diner in het nieuwste restaurant van het complex, de Aziatische keuken van Umami.

Veertien restaurants, uitgebreide sportmogelijkheden, een state-of-the art golfacademy en fittingstudio, en natuurlijk de drie door het resort gerunde golfbanen. We zeiden toch dat je écht je tijd moet nemen voor een verblijf op Quinta do Lago?

(Met dank aan Quinta do Lago. Meer informatie over het resort is te vinden op www.quintadolago.com. Dit verhaal was eerder te lezen in Golfers Magazine 1 - 2022)