Rijke historie maar ook haperingen

Het Belgisch golf kan in meerdere opzichten bogen op een langere historie dan die van de noorderburen.
Maar het laatste officiële Belgisch Open werd in 2000 gespeeld. De Belgian Knockouts van 2018 en 2019 waren dat niet.
De eerste golfclub in België werd in 1888 opgericht en het eerste Open werd in 1910 gespeeld. De Koninklijke Haagsche dateert uit 1893 en ons eerste Internationaal Open Golfkampioenschap werd in 1912 gespeeld.
Het grote verschil met ons Open is echter dat er grote gaten zitten in de chronologische lijst van de Belgische kampioenschappen.
Vanwege de Eerste Wereldoorlog werd er natuurlijk van 1915 tot en met 1919 niet gespeeld. Dat geldt ook voor de periode van 1940 tot en met 1945.
Maar vanwege vooral financiële redenen was er ook van 1959 tot en met 1977 geen Belgisch Open. Na twee Opens duurde het vervolgens negen jaar voor er een Open op de kalender van de Europese Tour stond.

Van 1987 tot en met 2000 was het vaak genieten van mooie edities op vooral Royal Waterloo en Royal Zoute, die door Nick Faldo – winnaar in 1994 – een ‘hidden gem’ werd genoemd.Richemont, het sigaretten- en sieradenconcern van de Zuid-Afrikaan Johann Rupert, hield het van 1992 tot en met 2000 vol in Knokke. Eén keer werd het toernooi het Piaget Open genoemd en het ging daarna als Alfred Dunhill Open door het leven. Lee Westwood won in dat jaar met een score van 266.
In 2018 en 2019 organiseerde Thomas Pieters op Rinkven de Belgian Knockout, maar dat toernooi werd zoals gezegd niet als een Belgisch Open beschouwd.

Het is in 2022 134 jaar geleden dat er bij Antwerpen een golfclub werd opgericht. De leden speelden op een provisorische baan die volgens de in 1976 uitgegeven World Atlas of Golf op een oefenterrein van het leger lag. In 1912 verhuisde de club naar een door Tom Simpson ontworpen baan in het Kappelenbos, daar waar Royal Antwerp (foto boven) – het predicaat Koninklijk werd veel later verstrekt – nog steeds zijn domicilie heeft. De huidige 18-holes bosbaan kreeg zijn vorm toen Simpson in de jaren twintig een aantal nieuwe holes creëerde.
Royal Antwerp staat onder bekend om zijn uitstekende doglegs, al heeft ook de tand des tijds zijn invloed gehad. Met een lengte van 6.203 meter en een par van 73 is de baan te kort om een groot toernooi te organiseren. Spijtig.
Aan de hand van het overzicht in de mediagids van de Europese Tour kunnen we constateren dat het Belgisch Open slechts vier keer op Royal Antwerp werd gespeeld – voor het laatst in 1954, toen de Welshman Dai Rees de titel pakte.
Door de jaren heen is het Belgisch Open een sportief feestje geweest dat vooral in Knokke en rond Brussel werd gevierd, al vond een aantal edities plaats op de charmante baan bij Spa. Een terechte favoriet voor veel Nederlandse golfers.

Het eerste kampioenschap werd, over 36 holes, in 1910 gespeeld op de relatief nieuwe baan van de Royal Golf de Belgique, ook bekend als Ravenstein. Wie de architect was, weet men ook aldaar niet. De naam van Tom Simpson duikt net als in Antwerpen op. Maar volgens de annalen van Ravenstein zou het best zo kunnen zijn dat de baan in ieder geval is geïnspireerd op de ideeën van Seymour Dunn, die het ontwerp leverde voor het Noord-Ierse Royal Country Down. Maar de mogelijkheid bestaat ook dat Dunn de baan wel degelijk tekende.
Hoe het ook zij, op het ten westen gelegen Ravenstein – ooit eigendom van de Oranjes – werd in 1910 het eerste Belgisch Open gespeeld. Daarmee is het kampioenschap na het Open de France (1906) het oudste van het continent. Duitsland (1911), Spanje en Nederland (beide stammend uit 1912) volgden al snel het Belgische voorbeeld.

Met Arnaud Massy kreeg het Belgische golf meteen een winnaar met allure. De Fransman was afkomstig uit Biarritz, dat al in 1888 een golfbaan kreeg dankzij Britten die aldaar de zomermaanden doorbrachten. Massy caddiede op ‘Le Phare’ en hij viel op door zijn natuurlijke talent. De jongeman werd met toestemming van zijn ouders meegenomen naar Engeland. In 19o7 won Massy op Hoylake The Open, met twee slagen voorsprong op J.H. Taylor. Een jaar eerder had de Bask het eerste Open de France op zijn naam geschreven.
Op de Royal Golf de Belgique rekende Arnoud Massy af met negentien anderen. Dat vinden we dankzij Britse bronnen, want een speurtocht door het grootste Belgische digitale krantenarchief leverde niets op.
Massy won met een totaal van 139. De Schot Sandy Herd en de legendarische Harry Vardon deelden op vijf slagen het zilver.
Veertien jaar later trok de legendarische Walter Hagen op Le Zoute, bij Knokke, aan het langste eind. De eerste showman in golf was dat jaar ook de beste in The Open op Hoylake en het PGA Championship.

De erelijst van het Belgisch Open vertoont een grote gelijkenis met die van het Nederlandse kampioenschap. Aubrey en Percy Boomer wonnen in beide landen. Datzelfde gold voor Flory van Donck (vijf keer hier én daar), Marcel Dallemagne, Sid Brews, Roberto de Vicenzo, Antonio Cerda en in latere jaren José Maria Olazabal, Miguel Angel Jiménez, Darren Clarke en Lee Westwood.