Wankelt de PGA Tour?

De Australiër stuurde op 24 februari een brief naar de topman van de PGA Tour die men gerust als van dik hout zaagt men planken kan karakteriseren. Hij beweert dat Monahan c.s. in juridisch opzicht kansloos is met zijn mogelijke uitsluiting van Tour-leden, dat de spelers mogen gaan en staan waar ze willen.

De opening van de brief is zachtjes gezegd verbluffend: ‘U maakt toch een grapje? En uw advocaten bij de PGA Tour moeten zeker hun adem inhouden. Zoals alom is gemeld, heeft u de spelers van de PGA Tour, die allemaal onafhankelijke contractanten zijn, bedreigd met levenslange uitsluitingen als ze besluiten te golfen in een competitie die wordt gesponsord door iemand anders dan de Tour.’

Het is duidelijk dat Greg Norman en zijn Super Golf League in het nauw zijn gedreven omdat het gros van de topspelers heeft verklaard voor de PGA Tour te kiezen.

Mannen als Tiger Woods, Jon Rahm, Rory McIlroy, Justin Thomas, Jordan Spieth en Brooks Koepka deden dat al snel. Anderen - zoals Bryson DeChambeau en Dustin Johnson, Colin Morikawa, Xander Schauffele en Viktor Hovland - volgden nadat woeste woorden van Phil Mickelson in de publiciteit kwamen.

Ook Jack Nicklaus laat in niet mis te verstane woorden weten niets te zien in het initiatief van zijn goede vriend en dat de PGA Tour in de loop der decennia miljoenen dollars genereerde voor goede doelen, dat er sprake is geweest van geweldige wedstrijden en geweldige televisie.

‘Waarom zou ik dat niet steunen?’, aldus Nicklaus tijdens de Honda Classic. ‘Ga ik in plaats daarvan mijn eigen belang voorop zetten, veertig mannen zien breken met de PGA Tour vanwege een gril van een reclamebureau in Saoedi-Arabië? Wat gebeurt er met de andere jongens? Ik vind het gewoon niets. Ik denk niet dat het juist is.’

Waar Phil Mickelson met zijn geflirt met de Super Golf League vooral probeerde het beleid en de structuur van de PGA Tour te veranderen, daar kiest Greg Norman voor een frontale aanval op het circuit en Monahan. En hij gebruikt grote woorden:

‘Maar als je [Monahan, red.] probeert te bluffen en spelers te intimideren door ze te pesten en te bedreigen, maak je je schuldig aan te ver gaan, oneerlijk zijn en waarschijnlijk overtreed je de wet. Simpel gezegd, je kunt spelers niet verbieden om golf te spelen. Spelers hebben het recht en de vrijheid om te spelen waar we willen. Ik weet zeker dat veel PGA-spelers geïnteresseerd waren en nog steeds zijn om in een nieuwe competitie uit te komen, naast het spelen op de Tour. Wat is daar mis mee? Wat is er mis mee om spelers hun eigen beslissingen te laten nemen over waar ze spelen en hoe vaak ze spelen? Wat is er zo mis met keuzes van spelers? Waarom voel je je zo bedreigd dat je je toevlucht zou nemen tot zo’n wanhopige, onverstandige en niet-afdwingbare bedreiging?’

Vervolgens citeert Greg Norman uit een artikel (Calling the PGA Tour’s Bluff) dat Alden Abbott, de voormalige general counsel van de machtige Amerikaanse Federal Trade Commission schreef. Volgens de auteur kan een levenslange uitsluiting niet - op basis van Amerikaanse antitrustwetten. Abott zei nog veel meer dan in de brief van Greg Norman wordt aangehaald.

‘PGA Tour-commissioner Jay Monahan wordt ongetwijfeld geadviseerd door dure advocaten die - als ze zelfs maar een fractie van hun hoge tarieven waard zijn - hem zeker hebben geïnformeerd over de juridische gevolgen die in het gezicht van de PGA Tour zullen ontploffen als men kiest voor een levenslange uitsluiting van onafhankelijke contractanten die ervoor kiezen om zich aan een concurrent te verbinden.’

Abbott onderbouwt dit in het interessante artikel en hij besluit met: ‘Zodra meer spelers geen boodschap hebben aan het bluffen van Monahan en kiezen voor hun beste belangen, hoeven we niet met ingehouden adem te wachten op uitsluitingen. Monahan en zijn advocaten weten dat echt. Ze hopen alleen dat de spelers het zich niet realiseren.’

Juridisch staan Greg Norman en de Saoedische machthebbers mogelijk sterk als je de redenatie van Abbott volgt.
Er zijn echter ook tal van andere juridische experts die het daar mee oneens zijn - vooral omdat de leden van de PGA Tour geen werknemers (workers), maar zelfstandige ondernemers (contractants) zijn én omdat ze alternatieven hebben om te doen waar ze goed in zijn. Men kan bijvoorbeeld gaan spelen op de Aziatische Tour (al in de broekzak van Norman) én - natuurlijk - in de Super Golf League. Uitkomen op de DP World Tour wordt lastig, omdat dit circuit het beleid van de PGA Tour zal volgen.

Norman gaat echter niet uit van zijn eigen kracht - want die heeft hij in sportief opzicht niet nu er geen enkele topspeler is die voor zijn circuit kiest. En dus gooit hij het over deze boeg met nauwelijks omfloerste dreigende taal richting de PGA Tour en zijn commissioner Jay Monahan.

Het doet echter vreemd aan dat de CEO van wat in de facto een staatsbedrijf is van een land waarin geen weldenkend mens zou willen wonen woorden als ‘recht’, ‘vrijheid’ en ‘bedreigen’ gebruikt om zijn gelijk aan te tonen . En als Norman in de laatste alinea van zijn brief dan ook nog eens zegt dat ‘competitie gezond is in alle aspecten van het leven, sport en zakendoen’, dan komt dat welhaast weinig geloofwaardig over als je dik wordt betaald door een regime dat gruwelt van rechten, vrijheden en verkiezingen.

Met andere woorden: je mag denken juridisch sterk te staan, er is ook nog iets als morele verplichtingen.
Aan dat aspect van de zaak heeft Greg Norman tot nu toe geen boodschap gehad, maar hij geeft de strijd van het staatsbedrijf niet op, getuige de slotzin van zijn brief: Commissioner - dit is slechts het begin. Het is zeker niet het einde.