Vrouwen

'Vond je het niet vervelend om dit artikel te schrijven?', vroeg de eindredactrice nadat ze het rondetafelgesprek over vrouwengolf van de juiste punten en komma's had voorzien. Kennelijk keek ik bij het horen van die vraag zo verbaasd dat er direct een uitleg volgde. 'Mannen worden nou niet bepaald positief afgeschilderd', legde ze de vinger op de veronderstelde zere plek.

Even was ik stil. Maar mijn antwoord was zonder een spoor van twijfel: Nee. Sterker, ik heb lang niet zoveel plezier beleefd aan het maken van een artikel. Omdat het een uitdaging was om zeven vrouwen (en een man) tegelijkertijd te interviewen, maar ook – en vooral – omdat ik zowel tijdens het gesprek als tijdens het terugluisteren daarvan vaak hardop moest lachen om wat Corina, Edith, Els, Jacqueline, Margriet, Michelle en Murielle zeiden. Ik hoorde mezelf ‒ en hen ‒ regelmatig het woord 'cliché' gebruiken. Maar ook: 'het is dus echt zo'.

De teaching pro's die dag in dag uit mannen en vrouwen op hun mat hebben, praten uit ervaring, en bij een groot aantal voorbeelden kon ik alleen maar bevestigend knikken. Mannen die niet naar de rode tee willen. Vrouwen die zichzelf uitputten in excuses. Het is zó herkenbaar.

‘Mannen zijn geen vrouwen’, las ik ooit ergens op een sticker, en andersom geldt natuurlijk precies hetzelfde. Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig, maar dat is niet hetzelfde als gelijk.

Iedereen die wel eens gemengd speelt – en dat zouden alle golfers moeten doen – zal zich herkennen in de genoemde voorbeelden. Toch hoop ik dat de lezer vooral één gedachte bijblijft: golf is de ideale sport om samen te spelen, samen te beleven en samen van te genieten.

Hopelijk zullen zowel onze mannelijke als vrouwelijke golfers dit beamen.