Enigma

Golfers Magazine columnist Rob Hoogland viel iets op in de baan. 'Telfoutjes' maken is menselijk, maar hoe kan het toch dat die foutjes eigenlijk nooit een slag méér opleveren?

Ofschoon ik mij er terdege van bewust ben dat de raadselen des levens niet allemaal kunnen worden opgelost, blijf ik mij bezighouden met een mysterie dat steeds weer, zowel in het binnen- als in het buitenland, opduikt in de golfsport.

We hebben allemaal weleens mogen ervaren dat een medespeler zich vergist in zijn score op een bepaalde hole. Kan gebeuren, vergissen is menselijk. Maar het gekke is: nooit, maar dan ook echt nooit vergist zo'n golfer zich in het nadeel van zichzelf. Altijd zegt hij vijf wanneer hij in werkelijkheid een zes heeft gescoord, of vier als het een vijf was.

De dialoog die zich daarna tussen de marker en speler ontspint komt de lezer vast bekend voor.

'Een vijf? Weet je dat zeker?'

'Natuurlijk.'

'Effe kijken. Je afslag belandde links in de rough.'

'Ja, die was niet best.'

'Toen had je achtereenvolgens een misslag, een hazennaaier, een soort van chip naar de green en twee putts. Dat maakt zes.'

'Shit, je hebt gelijk. Wat dom, ik was die misslag vergeten. Sorry!'

Hoe komt dit toch?

Welk enigma ligt hieraan ten grondslag?

Wat zegt u dáár nu, mevrouw?! Het zijn gewoon pogingen tot valsspelen?! Ga uw mond spoelen, het gaat hier wel om het edele golfspel, ja?! Toegegeven, nieuw onderzoek toonde onlangs aan dat meer dan tachtig procent van de golfers weleens 'cheat'. Maar dat was Amerikaans onderzoek. En Amerika, dat is Donald Trump. Nou, dan weet u het wel. Zo zijn wij niet.

Toch? Toch?!Toch?!?!

Oké, dit is ook wel weer waar: bij mij op de club speelde ooit een man, die na zijn afslag op een par-3 zijn bal niet meer kon terugvinden. Hij zoeken, samen met zijn medespelers. Is normaal, doet iedereen. Maar wat hij vervolgens doet lijkt mij níet helemaal conform de normale gang van zaken: op het moment dat hij ziet dat de anderen een andere kant opkijken, dropt hij stiekem een nieuwe bal in de rough naast de green en roept hij zogenaamd blij verrast: 'Aha, hier ligt-ie!'

Om na de volgende slag te ontdekken dat zijn eerste bal in de hole ligt.

Hoe het komt weet ik niet, maar we hebben 'm daarna nooit meer op de club gezien.

Zijn wij dan toch minder eerlijk, met z'n allen, dan we willen doen geloven?

Laat ik als antwoord op deze vraag, ter overpeinzing zeg maar, eens de dichter Bruce Lansky citeren: 'Volgens een recent onderzoek speelt tachtig procent van de golfers weleens vals. De andere twintig procent loog.'

Columns
  • istock