Grote glimlach bij Tiger

Zelden zal Tiger Woods zo tevreden zijn geweest met een tweede plaats. Zijn been hield het vol, zoon Charlie stal de show en team Woods maakte elf birdies op rij.

Grote glimlach bij Tiger

Tien maanden geleden was het volgens de 15-voudige Majorwinnaar nog '50-50 of zijn rechterbeen kon worden gered' en nu speelde Tiger Woods in het PNC Championship twee dagen lang aan de zijde van zijn 12-jarige zoon. Af en toe had hij duidelijk behoorlijke pijn, maar hij kreeg de lach niet van zijn gezicht.

Natuurlijk waren de verwachtingen niet hoog gespannen en ging het in dit 'familietoernooi' vooral om de gezelligheid. Maar toen team Woods na de openingsdag in de buurt van de leiders stond, kwam de wedstrijdmentaliteit vanzelfsprekend bovendrijven.

'Het doel was de bogeys van de kaart te houden', aldus Woods. Dat lukte en met een birdie-birdie-eagle-start zat er misschien nog wel iets moois in het vat. Vanaf hole zeven maakten Tiger en Charlie – vanzelfsprekend gekleed in rood en zwart – maar liefst elf birdies op rij en naderden ze John Daly en zijn zoon Jon Daly II tot op een slag. Een par op de afsluitende par-5 stond het sprookje in de weg: met een 57 (-15) en een totaal van -25 kwamen ze uiteindelijk twee slagen tekort.

Charlie, die van de forward tees ruim 900 meter minder hoefde te overbruggen. was de grote ster en elke swing werd vastgelegd door de talloze camera's. De golfwereld vergaapte zich aan zijn prachtige swing, waarmee hij fairway na fairway vond, ijzers naast de vlag sloeg en vol overtuiging putts holede. Een kopie van zijn vader, inclusief club-twirl, 'die-zat-er-lekker-op'-loopje en andere maniertjes.

Op de 155 meter lange hole-17, waar zowel de pro's als de amateurs van dezelfde tee speelden, sloeg Charlie met een ijzer-5 de bal op iets meer dan een meter – dichterbij dan wie ook. De putt was een vanzelfsprekendheid, alsof er totaal geen spanning op zat en niet de hele wereld over zijn schouder mee keek.

'Ik ben zo blij, zo dankbaar dat ik dit kan doen', sprak Tiger achteraf, met nog steeds die grote glimlach op zijn gezicht. 'We hebben de afgelopen zeven maanden keihard gewerkt, geen dag vrij genomen. Dat ik vandaag met mijn zoon kan spelen en deze herinneringen mag maken, is geweldig voor ons allebei. Het is de pijn helemaal waard geweest.'