Niet dat er ook maar één Europeaan gedacht zal hebben dat er in de singles een ommekeer in zou zitten, maar de manier waarop Amerika liet zien niet één maar een paar niveaus beter te zijn, was bijna pijnlijk om te zien.
Het was weliswaar Rory McIlroy die namens Europa het eerste punt binnen bracht, veel meer dan een pleister op de wonde - voor hemzelf en voor het team - was dat niet. Op het moment dat de Noord-Ier de stand naar 11-6 bracht, stond er namelijk al een ongekende projected score van 20,5 tegen 7,5 op de borden.
Het duurde na de zege van McIlroy niet lang voordat de punten voor Amerika binnen begonnen te stromen. Eerst was het Patrick Cantlay die Shane Lowry met 4&2 terugwees, en nagenoeg tegelijkertijd beslechtte Scottie Scheffler het duel met Jon Rahm in zijn voordeel. De Spanjaard die twee dagen lang Europa's hoop in bange dagen was, ging kansloos met 4&3 onderuit en bracht daarmee ongewild Amerika nog wat dichter bij de zege.
Ook Sergio Garcia kon de lijn van zijn eerste twee dagen niet doortrekken. In een onderhoudende match tegen Bryson DeChambeau ging hij ruim onderuit, waarmee Amerika op 14-6 kwam en nog maar een half puntje nodig had om voor de derde keer deze eeuw - na winst in 2008 en 2016 - als winnaar uit de strijd te komen.
Dat laatste halve punt werd binnengebracht door Colin Morikawa. Na een uitstekend gespeelde (en gewonnen) zeventiende hole, ging hij met 1 up naar de achttiende, waarmee het laatste (halve) puntje binnen - en de winst een feit -was, en alles wat daarna gebeurde vooral voor de administratie en geschiedenisboeken van belang. Al was de 19-9 die uiteindelijk op de borden verscheen van historische - en pijnlijk grote - omvang.
Na deze eeuw zeven keer het onderspit te hebben gedolven tegen de op papier meestal mindere Europeanen, die evenwel keer op keer een sterker team bleken, maakte Amerika de favorietenrol nu wel waar. Ja, Europa had de 'pech' dat een aantal automatisch gekwalificeerde spelers hopeloos uit vorm was en dat een generatie belangrijke spelers aan het eind van zijn latijn is. En ja, Stricker had met zes captains choices absoluut groot voordeel, net als met de veel hoger geklasseerde spelers uit zijn team. Maar boven alles won Amerika, niet alleen dankzij uitstekende individuen, maar vooral ook dankzij een grotere teamspirit dan wie dan ook had voorzien.
'Dit is een heel bijzondere dag', reageerde Steve Stricker kort na de zege emotioneel. 'Iedereen speelde goed, droeg zijn steentje bij. Dit team kan de komende jaren de kern vormen voor meer mooie edities. We hebben ervoor gezorgd dat iedereen zich goed voelde en de jongens hebben het vervolgens uitstekend uitgevoerd.'
- Pro Shots