Dutch Open voorbij voor Luiten

Hoe de tweevoudig winnaar ook altijd bezwerend zegt dat het Dutch Open in zekere zin 'gewoon een toernooi' is, Luiten weet ook wel dat dat niet helemáál waar is. Er is, de Majors misschien daargelaten, geen toernooi waar Luiten zo graag piekt als het toernooi in eigen land.

'Natuurlijk wil je dat, maar het zat er deze week eigenlijk geen moment in. Het was niet heel slecht, maar ook zeker niet goed en dan red je het hier gewoon niet', keek Luiten na afloop van zijn ronde terug op een teleurstellend verlopen toernooi.

'Wat ik zeg, het was niet heel slecht, maar eigenlijk alle onderdelen waren onvoldoende. Ik breng mezelf van de tee net te vaak in de problemen, kan daardoor eigenlijk geen kansen creeren, en weet ook op de greens weinig te maken. Dan stapelt het zich op en wordt het gewoon een moeilijk verhaal. Je hoopt dat het ergens klikt, dat je ergens momentum krijgt, maar ook na die eagle op zeven kreeg ik dat niet en moest ik zelfs op negen alweer een bogey schrijven', keek Luiten terug op het enige moment dat het even wel zijn kant op leek te vallen.

Letterlijk.

Op de par-5 zevende ging Luiten in twee voor de green maar miste hij de green links en leek zijn bal zelfs op weg naar het out of bounds hek. Het been van een toeschouwer voorkwam dat en toen de chip zomaar in de hole verdween leek een ommekeer aanstaande.

Leek. Want het gebeurde dus niet. Op de tweede negen kreeg Luiten nog wel wat kansen, maar vaker moest hij repareren om geen averij op te lopen. Het leverde een back-nine met acht parren en één birdie op, en eigenlijk was die gewonnen slag nog tekenend voor de ronde ook: zijn eagleputt lipte de hole en bleef op centimeters van de hole liggen.

'Ook dat is golf', deed Luiten zijn best nuchter en rustig te blijven, maar onder de voorzichtige glimlach was duidelijk de onvrede zichtbaar over twee frustrerende rondes.

'Ik verwacht veel van mezelf. Hier en op andere banen. Dus als het dan niet lukt is dat vervelend en frustrerend. Aan de andere kant is het ook weer niet het eind van de wereld natuurlijk. Hoe graag ik het hier ook wil laten zien, het is uiteindelijk een van de vele weken van het seizoen en moet je gewoon weer door.'

Van de 22 landgenoten in het veld eindigde het Open ook voor Europese Tour speler Wil Besseling, pro's Lars Keunen, Max Albertus, Ralph Miller, Wouter de Vries, Davey Porsius, Stan Kraai, Maarten Lafeber en de amateurs Antonisse, Van der Vigt, Van der Weele, Van Dijk.

Voor het gros van hen geldt dat ze vrijwel zeker minstens een jaar moeten wachten voor ze weer een kans krijgen op het hoogste niveau.

Als ze dat al weer krijgen.