Wereldranglijst op de schop

De samenstelling van de wereldranglijst wordt door velen gezien als een vorm van hogere wiskunde. Zo en zoveel punten voor toernooien van circuit X of Y. Extra punten bij deelname van X spelers uit de top van de ranglijst. Afwaardering van punten na zoveel tijd. Er zíjn mensen die het precies snappen, maar héél veel zijn dat er niet.

Het is één van de redenen dat de organisatie achter de samenstelling van de wereldranglijst een forse aanpassing van het systeem wereldkundig maakte. Het lijvige document met uitleg over de aanpassingen beslaat tientallen pagina's, en zal ongetwijfeld ook weer vragen oproepen, maar voorzitter Peter Dawson zal de aanpassingen te vuur en te zwaard verdedigen.

'Toen de wereldranglijst in 1986 werd gestart deden er zes circuits mee. Tegenwoordig zijn dat er 23 en het is de kunst om al die circuits op waarde te schatten, de toernooien de juiste punten toe te kennen, en de spelers daarmee op de juiste plek uit te laten komen. Met de nieuwe methode zijn we er van overtuigd dat we dat punt hebben bereikt.'

De aanpassingen zijn velerlei - niet voor niets zijn er 27 A4-tjes nodig om alles uit te leggen - maar komen er in het kort op neer dat alle circuits nieuwe waarderingen krijgen, dat alle spelers die de cut halen punten krijgen, dat er niet alleen gekeken wordt naar spelers die in de top van de wereldranglijst staan en vooral dat het Strokes Gained System een voorname rol zal gaan spelen.'

'We verwachten een eerlijker weergave van de sterkte van het veld, waarbij we denken dat er in de top van de ranglijst niet veel zal veranderen', waarmee Dawson zonder het met zoveel woorden te zeggen aankondigde dat vooral de lager geklasseerde spelers vanaf augustus volgend jaar wel eens op een heel andere plek op de OWGR terug te vinden zullen zijn.