Martijn Paehlig

Fit, fitter, fitst

Wie wil er nu niet fit zijn, fit worden, fit blijven? Maar waar de kost voor de baat gaat, komt ook fit zijn niet uit de lucht vallen. Bloed, zweet en tranen zijn misschien niet nodig als je alleen maar wat lekkerder in je vel wil zitten, maar voor een ‘betere versie van jezelf' moet je echt van de bank komen, leerde hoofdredacteur Martijn Paehlig.

Martijn Paehlig

Wie wil er nu niet fit zijn, fitter worden, fit blijven? Iedereen toch wel? Maar ja, waar de kost voor de baat gaat, komt ook fitheid niet uit de lucht vallen. Bloed, zweet en tranen zijn misschien niet nodig als je alleen maar wat lekkerder in je vel wil zitten, maar van alleen maar op de bank blijven zitten, word je zeker geen ‘betere versie van jezelf.’

Die laatste woorden staan niet voor niets tussen haakjes. Het is een vaak door fitnessgoeroes gebruikt zinnetje waar ik altijd een beetje opstandig van word. Hoezo een betere versie van jezelf? Wie bepaalt dat dan? Als ik me goed voel zoals ik ben, dan is het toch goed? Nou dan!

Nou, niet helemaal dus. Want hoewel ik (laat ik het maar op mezelf betrekken) me in mijn inactieve jaren prima voelde, knaagde het af en toe wel degelijk. Als ik, nauwelijks veertig jaar oud, stijfjes opstond. Als ik de laatste holes van een ronde standaard slechter ging spelen omdat de batterij leeg was. Als ik in de spiegel of op de weegschaal keek… Iedereen (nou ja, iedereen met wat kilo’s teveel of een inactief bestaan) zal dat gevoel herkennen. Misschien niet altijd, maar nu en dan, en soms hardnekkig.

Dat ik een klein decennium geleden begon met hardlopen was echt niet uit luxe. God, wat heb ik mijn destijds marathons lopende broertje vroeger uitgelachen. Wat hem nu helemaal bezielde met dat achterlijke gedraaf? Of hij niets beters te doen had heb ik vast ook wel eens gezegd, als hij na een run opgeruimd op het terras aanschoof. Tot ik dus zelf viel voor het hardlopen.

En toch zat iets me niet lekker. Want hoewel de conditie aanzienlijk verbeterde, er een kilo of wat verdween en ik nooit meer puffend hole achttien bereikte, piepte en kraakte het af en toe nog behoorlijk. Een gevoel dat nog standaard versterkt werd na de jaarlijkse fotoshoot met golffitnessspecialiste Liesbeth Pauwels.

Al jaren werken we voor Golfers Magazine samen met de Belgische die van fit zijn niet alleen haar werk heeft gemaakt, maar voor wie het vooral een manier van leven is. Bezoek haar online kanalen(externe link) maar eens en lees vooral ook haar tips in Golfers Magazine. Elke vezel van haar kleine lichaam straalt fitheid uit. Hoe hard ze ook traint, de lach is nooit ver weg en het enthousiasme al helemáál nooit. ‘Dit is een toffe oefening’, wil ze nog wel eens zeggen als ze weer in een voor mij onmogelijke knoop zit, staat of ligt. Terwijl ik op die momenten alleen maar denk ‘als ík in die houding probeer te komen, sta ik nooit meer op’.

De foto’s voor haar redactionele bijdragen schieten we één keer per jaar in de studio van fotograaf Corné van der Stelt en waar deze er altijd voor zorgt dat er iets lekkers ligt – denk aan een stroopwafel of een croissantje – komt zij steevast aan met iets dat ik voorzichtig categoriseer als ‘ubergezond maar niet per se lekker’, onder het motto dat bij fit zijn meer komt kijken dan bewegen alleen. De laatste keer duwde ze ons een flesje in de hand dat Turmeric Shot heette. Het zag eruit als een onschuldige mini-mangosmoothie, en had als uitnodigende slogan ‘sunshine in a bottle’ op de fles staan, maar mijn verwrongen gezicht bij deze combinatie van kurkuma, alkalinewater en citroen verried dat de associatie met de zon bij mij ver te zoeken was, eerder dacht ik aan zure regen.

Het is ook elk jaar dat ik bij deze sessie denk ‘zou ik niet ook eens een keer wat meer werk moeten maken van golffitness?’ Een goede conditie is één, wat meer soepelheid in het soms stramme lijf, twee, drie en misschien ook nog vier. Maar ergens aan denken is niet genoeg, je moet ook nog beginnen en dat bleek jaar in jaar uit een brug te ver. Hoe vaak Liesbeth ook zei dat je nooit te laat bent om te beginnen.

En dus lig ik tegenwoordig bijna dagelijks op een foamroller en voer braaf een aantal oefeningen uit die Liesbeth me meegaf terwijl ik haar ondertussen soms vervloek maar vooral dankbaar ben.

Behalve dan voor dat shotje.

Er zijn grenzen.

.

(Voor Golfers Magazine 6 speelden we een rondje Speedgolf...over fit gesproken. Golfers Magazine 6 ligt nu in de winkels of bestel hem hier)

(Deze column was eerder te lezen op nvgj.nl)

Columns
  • Corné van der Stelt